dzieci-z-autyzmem-i-zespolem-aspergera-w-wychowaniu-przedszkolnym.pdf

(276 KB) Pobierz
Dzieci z autyzmem i zespołem Aspergera(ZA)
w wychowaniu przedszkolnym -
dostosowanie wymagań edukacyjnych dla
dziecka z orzeczeniem o potrzebie kształcenia
specjalnego
Wydział Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych w ORE
Anna Florek i Jolanta Rafał-Łuniewska
(materiał dla uczestników e-learningu)
Autyzm
Słowo
autyzm
wywodzi się z języka greckiego:
autos
– znaczy „sam”.
Termin ten wprowadził do psychiatrii szwajcarski lekarz Eugeniusz
Bleuder w roku 1912 dla określenia jednego z centralnych objawów
schizofrenii, polegającego na zamykaniu się w sobie i braku reakcji na
bodźce płynące z zewnątrz. (Leksykon Psychiatrii, 1993).
Dzisiaj
autyzm uznaje się za rozległe zaburzenie neurorozwojowe,
które pojawia się przed trzydziestym szóstym miesiącem życia. Treść
pojęcia autyzm jest ciągle modyfikowana. Zaburzenie to rozważa się
bądź jako symptom (objaw) choroby widoczny już w ciągu pierwszych
sześciu miesięcy życia dziecka, bądź jako syndrom, czyli Zespół
objawów charakterystyczny dla danej jednostki chorobowej. Dzieci
dotknięte autyzmem fizycznie nie odróżniają się od swoich
rówieśników.
Charakterystyka dzieci z autyzmem
Dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych, w tym z autyzmem, są
bardzo różnorodną grupą zarówno pod względem funkcjonowania
społecznego, komunikacyjnego, jak i intelektualnego.
Autyzm może
mieć zatem różne postacie.
Niektóre dzieci autystyczne nie
opanowują mowy i prezentują różne stopnie niepełnosprawności
intelektualnej oraz duże deficyty w rozwoju społecznym. Inne
mogą być całkiem komunikatywne, czasami wręcz gadatliwe,
mogą wykazywać objawy przywiązania do osób znaczących
(rodziców), przy jednoczesnych trudnościach w nawiązywaniu
prawidłowych relacji z rówieśnikami oraz licznych stereotypach i
schematyzmach w zachowaniu.
Autyzm jako kategoria diagnostyczna
Konsekwencją tak różnorodnego obrazu klinicznego osób autystycznych było
utworzenie szerokiej kategorii diagnostycznej w aktualnej klasyfikacji DSM-IV
(Diagnostic
and Statistical Manual of Mental Disorders – IV Edition)
z 1995
roku, opracowanej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. W tej
edycji rozszerzono kategorię „całościowych zaburzeń rozwoju” (Pervasive
Developmental Disorder – PDD),
w którego zakres wchodzi pięć jednostek:
1) zaburzenia autystyczne (Autistic
Disorder – AD),
2) zaburzenie Aspergera (Asperger’s
Disorder – AS),
3) zaburzenie Retta (Rett’s
Disorder),
4) dziecięce zaburzenie dezintegracyjne (Childhood
Disintegrative Disorder),
5) całościowe zaburzenia rozwojowe nie ujęte w innych kategoriach
diagnostycznych (Pervasive
Developmental Disorder – Not Otherwise
Specified – PDD-NOS).
Obszary symptomów zaburzeń
autystycznych
W kolejnej wersji DSM (DSM-IV-TR, American Psychiatric Association, 2000)
w odniesieniu do kategorii całościowych zaburzeń rozwojowych nie
wprowadzono żadnych zmian. Próbując jednak jak najbardziej uogólnić objawy
autyzmu, można stwierdzić, że
zaburzenia autystyczne cechują symptomy
występujące w trzech szeroko pojętych obszarach funkcjonowania.
W literaturze przedmiotu często używa się sformułowania
t r i a d a
z a b u r z e ń a u t y s t y c z n y c h
. Są to:
1. Nieprawidłowości w przebiegu interakcji społecznych
2. Zaburzona zdolność do komunikowania się
3. Ograniczony, sztywny repertuar aktywności, zachowań i zainteresowań
Zgłoś jeśli naruszono regulamin