Budowa piły łańcuchowej.pdf

(178 KB) Pobierz
ATJ s.c. - Usługi i Szkolenia Specjalistyczne - Budowa piły łańcuchowej
Strona 1 z 2
Budowa piły łańcuchowej
W konstrukcji pierwszych pił łańcuchowych typu klinowego zastosowano zasadę cięcia, która
występuje w znanych do dzisiaj piłach ręcznych. Zęby tnące znajdują się na każdym z ogniw i
ustawione są naprzemiennie parami, ze skośną płaszczyzną zęba do wewnątrz rzazu (zdjęcie
obok). Takie ustawienie zębów powodowało, że linia cięcia zbiegała się ku środkowi rzazu
dzięki czemu możliwe było odcinanie kolejnych warstw drewna.
Współczesne piły łańcuchowe wyposażone są zęby tnące typu żłobikowego, których wynalazcą
w 1947 roku był Amerykanin Joseph Buford Cox. Wraz z rozwojem konstrukcji pilarki
spalinowej pierwowzór piły łańcuchowej Cox'a uległ licznym modyfikacjom. Konstruktorzy
poprawili między innymi bezpieczeństwo pracy konstruując piły łańcuchowe, gdzie do minimum
zredukowano skłonność tzw. odbicia pilarki. Przez odpowiednie wyprofilowanie ogniw zredukowano poziom
wibracji oraz otrzymano wysoką wydajność cięcia. Opracowano systemy smarowania redukujące
tarcie, zmniejszając tym samym zużycie pił łańcuchowych.
W skład piły łańcuchowej żłobikowej wchodzą trzy rzędy ogniw. Środkową część zajmują ogniwa
prowadzące (2), prawą i lewą część ogniwa łączące (1) wraz z ogniwami tnącymi: prawymi (3) i
lewymi (4). Elementem łączącym poszczególne ogniwa są nity (5).
Każda piła łańcuchowa zbudowana jest z sekcji, co oznacza że na każdą parę ogniw tnących (prawe + lewe) przypada określona liczba ogniw prowadzących i łączących.
Przedstawiony na rycinie powyżej schemat prezentuje tzw. sekcję standard (cztery ogniwa prowadzące i sześć łączących). Oprócz sekcji standard wyróżnić można również piły
łańcuchowe o sekcjach półprzerwanych - z przemiennie zwiększonym odstępem ogniw tnących (pięć ogniw prowadzących i osiem łączących) oraz o sekcjach przerwanych - ze
zwiększonym odstępem zębów (sześć ogniw prowadzących i dziesięć łączących).
Ogniwa tnące
W zębach tnących typu żłobikowego charakterystyczną cechą jest występowanie dwóch ostrzy: poziomego (2) i pionowego (3).
Pozostałe części ogniwa tnącego to: półka (1), ogranicznik głębokości (4), stopka (5), korpus (6), piętka (7), otwór nita (8).
W zależności od promienia wygięcia półki zęba tnącego, które łączy
ostrze poziome z ostrzem pionowym wyróżnia się trzy rodzaje ogniw
tnących.
Ząb tnący typu standardowego (a) ma ostrza połączone dużym
promieniem wynoszącym około 3,5 mm. Małym promieniem, około
1,4 mm sąpołączone ostrza w zębach tnących typu półdługo (b).
Natomiast w ogniwach tnących typu dłuto (c) płaszczyzna pionowa z
poziomą połączona jest narożem.
Obecnie stosowane piły łańcuchowe posiadają najczęściej zęby typu
półdługo oraz dłuto. Ten rodzaj ogniw tnących zapewnia
wyższąwydajność cięcia przy zmniejszonych oporach posuwu piły
łańcuchowej.
W specjalnych typach pił łańcuchowych przeznaczonych do cięcia na
przykład bardzo zapiaszczonego drewna stosuje się ogniwa tnące,
których ostrza wykonane są z mocnych i trwałych węglików
spiekanych.
a) Ząb tnący typu standardowego
Ogniwa prowadzące
Zadaniem ogniw prowadzących jest przeniesienie napędu, utrzymanie stateczności piły oraz rozprowadzenie środka
smarowego do trących powierzchni prowadnicy i piły.
Dolna część ogniwa jest wyprofilowana w sposób, który z jednej strony zapewnia dużą powierzchnię styku ogniwa z
elementem napędzającym z drugiej strony pozwala na swobodne prowadzenie środka smarowego i skierowanie go
do nitów łączących. Aby zwiększyć wydajność układu smarującego w ogniwach prowadzących stosuje się
rozwiązania konstrukcyjne polegające na wykonaniu dodatkowych wgłębień (b), ułatwiających dostanie się oleju do
bieżni nitów lub otworów. W wielu typach pił łańcuchowych ogniwa prowadzące wyposażone są w otwory (a), które
zabierają dodatkową porcję środka smarowego. Dzięki temu jest on rozprowadzany na dłuższym odcinku
prowadnicy, co zmniejsza opory tarcia i zwiększa żywotność układu.
a) Ogniwo prowadzące z
otworem
Ogniwa łączące
b) Ząb tnący typu półdłuto
c) Ząb tnący typu dłuto
b) Ogniwo prowadzące z
otworem i wytłoczonym
rowkiem
file:///C:/Users/Andrzej/AppData/Local/Temp/Low/OGI4MRJN.htm
2011-05-12
ATJ s.c. - Usługi i Szkolenia Specjalistyczne - Budowa piły łańcuchowej
Strona 2 z 2
Ogniwa łączące występują parami w zewnętrznych rzędach po obu stronach piły łańcuchowej i pojedynczo w parze z ogniwami tnącymi. Niekiedy, poprzez zastosowanie na ich
powierzchni bocznej niewielkich wgłębień stanowią dodatkowy element wspomagający smarowanie układu tnącego.
Części przeciwodbiciowe
Wszystkie typy ogniw w nowoczesnych typach pił łańcuchowych mogą być
specjalnie wyprofilowane (rysunek z boku), aby zmniejszyć efekt tzw. "odbicia".
To niekorzystne i niebezpieczne zjawisko występuje najczęściej, gdy pracę
rozpoczyna się górną stroną wierzchołkowej części prowadnicy i polega na
odrzucie urządzenia w tył i do góry. Ograniczenie ryzyka odbicia uzyskuje się w
przypadku zębów tnących przez odpowiednie wyprofilowanie ogranicznika
głębokości, a u ogniw łączących i prowadzących przez wyprofilowanie górnej ich
części.
Podstawowe parametry pił łańcuchowych
Podstawowym parametrem, którym należy się kierować przy wyborze piły łańcuchowej jest
podziałka. Stanowi ona znormalizowany wymiar stosowany przez wszystkich producentów i odnosi
się do całego zestawu tnącego. Oznacza to, że w zestawie tj. pile łańcuchowej, prowadnicy oraz
kółku napędzającemu odpowiadać musi taka sama podziałka.
Podziałka jest to odległość między osiami co trzeciego nitu podzielona przez dwa, wyrażona w calach
lub milimetrach (t=0,5 x a). Najczęściej produkowane piły mają podziałki o wartości 1/4", 0,325",
3/8", 0,404", którym odpowiadają następujące wartości według układu metrycznego: 6,35, 8,25,
9,32, 10,26 mm.
Ważnym parametrem jest również grubość ogniwa prowadzącego, która musi być dobrana w ten sposób aby pasowała do szerokości rowka prowadnicy. Najczęściej spotykane
szerokości ogniw prowadzących to 1,3, 1,5 i 1,6 mm.
Co 3 - 4 ostrzenia piły łańcuchowej należy skorygować wielkość szczeliny wrębowej, tak by zapewnić stałą różnicęmiędzy jego
wierzchołkiem a poziomą krawędzią tnącą. Wysokość ogranicznika głębokości uzależniona jest między innymi od twardości ciętego
drewna i wynosi zazwyczaj kilka dziesiątych milimetra. W przypadku cięcia gatunków o drewnie miękkim (np. So, Św, Jd, Lp, Tp, Ol)
szczelina wrębowa może być szersza. W przypadku cięcia drewna drzew gatunków twardych (np. Bk, Db, Gb, Brz) szczelina wrębowa
powinna byćwęższa.
Cięcie piłą łańcuchową o zbyt wysokich ogranicznikach głębokości jest mało efektywne. W przypadku zbyt szerokiej szczeliny wrębowej
zęby tnące zbyt agresywnie skrawają drewno, co wywołuje wyższy poziom drgań mechanicznych i prowadzi do szybszego zużycia się
układu tnącego.
dodano: 17.01.2009
file:///C:/Users/Andrzej/AppData/Local/Temp/Low/OGI4MRJN.htm
2011-05-12

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin