Prezentacja_ D¦Öbiec i D¦Öbina.pdf

(121997 KB) Pobierz
D
ę
biec
i D
ę
bina
Praca została wykonana w
Podyplomowym Studium Archiwistyki
UAM, na przedmiot Regionalistyka,
pod kierunkiem prof. dr hab. Stanisława
Sierpowskiego, któremu autorka składa
serdeczne podziękowania.
Małgorzata Witkowiak, Poznań 2012
Zasięg terytorialny
Dębiec jest stosunkowo młodą
dzielnicą Poznania. Obszar Dębca
rozciąga się od południowych
granic z Luboniem, które stanowią
jednocześnie granice miasta
Poznania, przez zachodnie granice
ze Świerczewem i wschodnie ze
Starołęką oraz rzeką Wartą, aż na
północ do ulicy Wspólnej. Dwa
główne szlaki komunikacyjne
Dębca: ul. 28 czerwca 1956 r. oraz
ul. Dolna Wilda, zbiegają się w
południowej części, tworząc
charakterystyczny klin, zwany
klinem dębieckim.
Obok fragment „Planu miasta Poznania”,
edycja 1996/97.
Zasięg terytorialny
Dębina jest naturalnym parkiem
leśnym, o powierzchni 80 ha, w
południowej części Poznania. Stanowi
ona część południowego klina zieleni.
To znane i lubiane miejsce
odpoczynku mieszkańców Dębca i
Wildy jest pozostałością po puszczy
łęgowej, pierwotnie porastającej
znacznie większy obszar zalewowy
terasy Warty. Do dziś zachowało się
tu starodrzewie, w tym około
czterysta ponad stuletnich dębów. 87
drzew uznano za pomniki przyrody.
Obok mapa Dębiny. Radosław Jaros, Paweł
Śliwa
Użytek ekologiczny Dębina,
Poznań
2003, s. 6.; powyżej jeden z pomników
przyrody w Dębinie (fot. 2012 r.).
Etymologia
Nazwa Dębina odnosi się do dębów,
porastających dawniej gęściej obszar
nadwarciański.
Od nich pochodzi też nazwa Dębiec.
Etymologia jej sięga XVIII w., kiedy
Michał Czenpinski, na obszarze
dzisiejszej dzielnicy, wykarczował dużą
ilość dębów, pomiędzy nimi „dąb spory”.
Na tym miejscu założył wieś, której
nazwę wywodzono od owego dębu oraz
nazwiska Czenpińskiego, jako
połączenie sylab dąb – czen: Dąbczen.
Popularnie zwano tę wieś także
Dąbczynem lub Dębcem.
Obok najstarsze zapisy nazwy Dębiec w
księdze folwarcznej Czenpińskiego. J.
Wiesiołowski,
Stary Lubom ojciec
Dębczyna
[w:] KMP, nr 1, 2004, s. 56, 57;
fot. internet (1).
Rys historyczny
Dębiec włączono do Poznania dopiero w 1925 r., razem z Ratajami,
Naramowicami, Komandorią, Winiarami i Starołęką Małą. Jest on jedną z
młodszych dzielnic Poznania.
Dębina stała się częścią Poznania wcześniej, bo już w 1912 r., natomiast w 1900 r.
do miasta przyłączono, leżące na północ od niej, Łęgi Dębińskie.
Obszary Dębca i Dębiny mają swoją ciekawą, czasami burzliwą, wielowiekową
historię. Były one powiązane naturalnie z Poznaniem, a także z Luboniem, którego
część stanowiły przez dłuższy okres.
Na historię tych terenów duży wpływ wywierała, płynąca we wschodniej części,
Warta, która do drugiej połowy XIX w. była nieuregulowana. Miała ona cechy
rzeki błądzącej po całym terenie terasy zalewowej, także między Luboniem a
Poznaniem. Rzeka często zmieniała bieg, tworząc liczne meandry, starorzecza i
odnogi, co przysparzało o ból głowy poznańskich karmelitów, którzy, jako
właściciele części Dębiny, musieli, po każdej zmianie biegu Warty, na nowo ustalać
z miastem przebieg granic ich posiadłości.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin