Prince - Moje życie z Princem.pdf

(11048 KB) Pobierz

Dla Gii, mojego aniołka

To, co się nam ukaże, wprowadzi nas do świata geniuszu.

Młody Frankenstein

Prolog

Chanhassen, Minnesota, kwiecień 2016

W druciane ogrodzenie Paisley Park wplecione są fioletowe wstążki i róże,

miłosne bileciki, podziękowania i modlitwy o pokój. Wysokie topole i wiązy,

jeszcze nagie po zimie, górują nad brązową trawą. Śnieg stopniał niedawno, pod

zimną powierzchnią ziemia jest gotowa, żeby się odrodzić. Chmury wiszą nisko,

ale i tak włożyłam okulary przeciwsłoneczne, żeby zasłonić zmęczone oczy –

przez ostatni tydzień płakałam.

There is a woman who sits all alone by the pier

Her husband was naughty and caused his wife so many tears

Na molo całkiem sama siedzi kobieta

Jej mąż źle ją traktuje i sprawia, że tak dużo płacze.

[fragment utworu Prince’a Paisley Park]

Zawsze zastanawiało mnie, dlaczego Prince w piosence

Paisley Park

o wielobarwnych ludziach i wesołych dzieciach wspomniał o tej smutnej postaci

siedzącej nieopodal. Kiedy pozwalam sobie na egzystencjalne refleksje,

zastanawiam się, czy tą kobietą byłam ja. Słyszę zimny, urwany dźwięk

arabskich kastanietów i czuję ciarki na plecach. Oczyma wyobraźni widzę, jak

Prince siedzi przy fortepianie wcześnie rano, tuż przed wschodem słońca, kiedy

był hiperkreatywny. Przez chwilę myśli o mnie, głęboko się zastanawia, a potem

zapisuje słowa na kartce. Znajduje w tym momencie prawdę pochodzącą z innej

chwili.

He died without knowing forgiveness and now she is sad, so sad

Maybe she’ll come 2 the park and forgive him and life won’t be so bad

Umarł, nie znając przebaczenia, a ona teraz jest bardzo, bardzo smutna

Może przyjdzie do parku i wybaczy mu, i życie nie będzie takie złe…

[fragment utworu Prince’a Paisley Park]

W powietrzu wyczuwa się znajomy środkowo-zachodni chłód. Wiosna w Paisley

Park pachnie czystą mgłą, mokrymi jodłami i nieco oddalonym miastem.