Zdarzenia masowe.docx

(18 KB) Pobierz

Zdarzenia masowe

 

WYPADEK

To zdarzenie w którym problem może być rozwiązany przez jeden zespół ratownictwa

 

WYPADEK MASOWY

To każde zdarzenie w którym celu udzielania pomocy konieczne jest kierowanie na jego miejsce wielu zespołów, ale jest to możliwe do wykonania przez lokalny system ratownictwa.

Z medycznego punktu widzenia pojawia się też konieczność ustalania kolejności, według której ma być udzielana pomoc ofiarom zdarzenia, czyli TRIAGE (segregacja)

 

KATASTROFA

Oznacza sytuację, gdy lokalny system ratownictwa okazuje się niewydolny i trzeba uzyskać pomoc z zewnątrz.

W takich zdarzeniach triage jest prawie zawsze jednym z najistotniejszych elementów działania.

Jest to zdarzenie nadzwyczajne wynikłe z przyczyn technicznych lub naturalnych, wymagające wprowadzenia specjalnych zasad zarządzania oraz użycia sił i środków w ilości znacznie przekraczającej możliwości danego rejonu operacyjnego

 

Przykazanie – zdarzeń masowych

Jeżeli nie można pomóc wszystkim, którzy tego potrzebują, to trzeba przynajmniej starać się zrobić jak najwięcej dla możliwie jak największej ich liczby

 

KLASYFIKACJA KATASROF

   Katastrofy wywołane przez ludzi

wojny z użyciem broni i z użyciem środków masowego rażenia (wojny nuklearne, chemiczne, biologiczne)

 

KLASYFIKACJA KATASTROF

   Katastrofy cywilizacyjne

komunikacyjne: kolizje masowe na autostradach, zderzenia pociągów, upadek samolotu, zatonięcie statku

 

KLASYFIKACJA  KATASTROF

    Katastrofy naturalne (woda, ziemia, ogień, powietrze)

§         trzęsienia ziemi i powodzie – 80% wszystkich katastrof naturalnych

§         powódź (wysoka fala), przerwanie wałów

§         lawiny, oberwanie góry

§         tajfuny

§         susza

 

KLASYFIKACJA KATASTROF

  Przemysłowe i budowlane:

eksplozje

wyciek substancji trujących

zawalenie

 

KLASYFIKACJA KATASTROF

Wielkie pożary:

domy towarowe

szkoły

szpitale

wieżowce

 

SKUTKI KATASTROF

Katastrofy powodują:

głód

choroby zakaźne

epidemie

zniszczenie środowiska naturalnego

 

TRIAGE – SEGREGACJA MEDYCZNA

Termin TRIAGE przypisuje się, chirurgowi Lareyowi marszałkowi Napoleona

Francuscy chirurdzy wojskowi jako pierwsi zaczęli dzielić rannych na polu bitwy na trzy kategorie pod kątem pierwszeństwa udzielania pomocy

Larey doradzał, aby najpierw opatrywano lekko rannych, którzy szybko będą mogli wrócić do walki

 

KRYTERIA TRIAGEU

   Sposoby oceniania stopnia zagrożenia życia u ofiar opierają się o:

ciężkość doznanych przez nią obrażeń

wpływu obrażenia na podstawowe czynności życiowe

cechy osobnicze poszkodowanego – wiek, ogólny stan zdrowia

analizę mechanizmu urazu

 

WSTĘPNY TRIAGE

Wstępny triage może być prowadzony przez:

lekarzy

pielęgniarki

ratowników medycznych

ratowników - strażaków

 

SYSTEM  S.T.A.R.T.

Powstał w latach 80. XX wieku  w Kalifornii system segregacyjny S.T.A.R.T od:         simple triage and rapid treatment  - prosta segregacja i proste leczenie

 

SYSTEM  S.T.A.R.T

Na podstawie oceny stanu poszkodowanego dokonuje się rozdziału ofiar na 3 zasadnicze grupy:

I grupa – natychmiastowa pomoc – kolor czerwony

II grupa – pilna pomoc – kolor żółty

III grupa – pomoc opóźniona – kolor zielony

IV grupa – uznani za zmarłych – kolor czarny

 

SYSTEM SEGREGACJI POSZKODOWANYCH WEDŁUG S.T.A.R.T

Kolor czerwony – szybki transport - stany zagrożenia życia  wymagające natychmiastowej pomocy:

   zaburzenia drożności dróg oddechowych, zaburzenia oddychania, ciężkie oparzenia, nieopanowany krwotok, otwarte rany klatki piersiowej, jamy brzusznej, ciężkie urazy głowy

 

SYSTEM SEGREGACJI POSZKODOWANYCH WEDŁUG S.T.A.R.T

Kolor żółty – transport opóźniony – pacjenci wymagający pomocy, ale bez perspektywy pogorszenia stanu:

  oparzenia, skomplikowane złamania, urazy kręgosłupa

 

SYSTEM SEGREGACJI WEDŁUG S.T.A.R.T

Kolor zielony – transport wstrzymany – pacjenci z niewielkimi urazami:

   nieskomplikowane  złamania, rany, oparzenia do 50% p.c bez oparzeń dróg oddechowych, zaburzenia psychiczne

 

SYSTEM SEGREGACJI WEDŁUG S.T.A.R.T

Kolor czarny – transport odwołany – pacjenci bez oznak życia:

  ofiary bez oznak życia lub z urazami nie rokującymi przeżycia

 

PODSTAWY OCENY W SYSTEMIE S.T.A.R.T.

Zdolność do samodzielnego chodzenia

Drożność dróg oddechowych

Częstość oddechów jako zdolność wydolności oddechowej

Zdolność nawrotu włośniczkowego

Zdolność do wypełniania prostych poleceń świadczących o stanie świadomości

 

STATYSTYKI

Odsetek ofiar w wypadkach masowych, które przeżywają i wymagają udzielenia pomocy:

I kolejności (czerwonych) – 20%

II kolejności (żółtych) – 30%

III kolejności (zielonych) – 50%

Liczba zmarłych na miejscu zdarzenia często odpowiada liczbie najciężej poszkodowanych

 

NACZELNA ZASADA

Za wszelką cenę należy dążyć do udzielenia pomocy maksymalnie dużej liczbie osób przy użyciu dostępnych środków

 

ORGANIZACJA POMOCY MEDYCZNEJ W STREFIE NIEBEZPIECZNEJ

ORGANIZACJA POMOCY MEDYCZNEJ, JEŚLI NIE WYZNACZONO STREFY NIEBEZPIECZNEJ

 

DEKONTAMINACJA W ZDARZENIACH MASOWYCH

Decontaminatioodplamianie, odkażanie

Jest to zespół czynności wykonywanych przez służby i jednostki ratownicze bezpośrednio  podczas i na terenie akcji ratownictwa w przypadku skażenia chemicznego oraz poza akcją, zmierzających do zneutralizowania szkodliwego oddziaływania niebezpiecznych substancji chemicznych na środowisko, ludzi, obiekty i sprzęt

 

UWAGA

Dekontaminację sprzętu należy prowadzić przy zastosowaniu małej ilości wody pod wysokim ciśnieniem, ludzi i zwierząt dużej ilości wody pod niskim ciśnieniem

 

DEKONTAMINACJA LUDZI

Dekontaminacja masowa ludzi, prowadzona jest przez jednostki Państwowej Straży Pożarnej, polega na rozcieńczaniu substancji chemicznej na ciele człowieka za pomocą wody, czasem z dodatkiem detergentów.

Towarzyszy jej także chemiczna neutralizacja ubrań oraz wody użytej do dekontaminacji.

 

CELE DEKONTAMINACJI LUDZI

Usunięcie czynnika szkodliwego ze skóry i odzieży poszkodowanego,

Ochrona personelu medycznego przed wtórnym skażeniem od poszkodowanego,

Ograniczenie rozprzestrzenienia się skażenia,

Stworzenie komfortu psychicznego poszkodowanym przez poczucie zmniejszenia zagrożenia

 

ŚRODKI DO DEKONTAMINACJI

Woda – usuwa i rozcieńcza czynnik szkodliwy,

Woda z mydłem – dodanie mydła przyśpiesza rozkład związków chemicznych oraz ułatwia usuwanie substancji rozpuszczalnych w tłuszczach,

Woda z podchlorynem sodowym – bardzo szybko doprowadza do hydrolizy i zobojętnienia większości substancji chemicznych. Jednak użycie tego środka wymaga utrzymania stałego stężenia roztworu, co w warunkach polowych jest trudne. Tego środka nie można stosować również na spojówki i otwarte rany

 

DAKONTAMINACJA - ZASADY

Dekontaminowanie poszkodowanych należy wykonać tak szybko, jak to jest możliwe,

Rozbieranie poszkodowanych jest pierwszym etapem procesu dekontaminacji,

Woda jest najlepszym środkiem do dekontaminacji zwłaszcza masowej

 

PSYCHLOGICZNE ASPEKTY KATASTROF

Obciążenia psychologiczne  będące skutkiem katastrof dotyczą:

  1. ofiar
  2. świadków
  3. ratowników

 

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA UCZESTNIKÓW ZDARZENIA

Doznane obrażenia ciała,

Strach przed dalszym rozwojem zagrożenia,

Śmierć i urazy u innych uczestników,

Brak pomocy i chaos

 

OSTRA REAKCJA NA STRES (ORS)

Objawy ORS:

Oszołomienie (zawężenie pola świadomości, osłabienie kontaktu z otoczeniem),

Dezorientacja – po kilku minutach może wystąpić zjawisko niekontrolowanej hiperaktywności lub odwrotnie – efekt przedłużającego się osłupienia uniemożliwiającego podjęcie jakiegokolwiek działania,

Burzliwe objawy wegetatywne

 

NIEBEZPIECZNE ZJAWISKO !

PANIKA – przewaga aktywności fizycznej nad próbą oceny sytuacji. Reakcje paniczne są łatwo indukowane i szybko rozprzestrzeniają się wśród uczestników zdarzenia. Najszybciej rozwijają się w zamkniętych pomieszczeniach. Osoby, które uległy panice, doznają zazwyczaj poczucia nierealności, mają zaburzoną ocenę sytuacji i wykazują chęć ucieczki.

 

CZYNNIKI ZAPOBIEGAJĄCE PANICE

Szkolenia dające wiedzę o sposobach zachowania w sytuacjach awaryjnych.

Jasne instrukcje, dobry dostęp do sprzętu ratowniczego.

Oznakowanie dróg ewakuacyjnych.

Dowódca akcji musi być osobą zdecydowaną i wydawać kategoryczne polecenia.

W czasie kierowania akcją zwłaszcza przy dużych skupiskach ludzi, służby ratownicze powinny wykorzystywać sprzęt nagłaśniający.

 

ZESPÓŁ POURAZOWYCH ZABURZEŃ STRESOWYCH - PTSD

PTSD – może dotyczyć ofiar jak i ratowników.

Cechy:

  1. przedłużająca się w czasie reakcja na stres (może   trwać nawet latami),
  2. stałe powracanie w myślach i snach do krytycznego zdarzenia,
  3. postępujące przytłumienie emocjonalne.
  4. zanik zainteresowania otoczeniem,
  5. nawracające lęki,
  6. depresja

 

POMOC

Przyjmując do szpitala ofiary zdarzeń masowych, należy jak najszybciej zorganizować opiekę psychologiczną.

W zespole opiekującym się tymi poszkodowanymi powinni być:

  1. Psycholog
  2. Psychiatra
  3. Pracownik socjalny
  4. Psycholog dziecięcy

 

PROBLEMY PSYCHOLOGICZNE RATOWNIKÓW

Wśród czynników, które w szczególny sposób wpływają na psychikę ratowników należy wymienić:

  1. doznane przez nich urazy,
  2. śmierć i poważne urazy dzieci,
  3. śmierć kolegi w czasie akcji,
  4. znaczne uszkodzenia i rozkawałkowanie zwłok ofiar zdarzenia

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin