Od Morza Koralowego po Midway.pdf
(
11218 KB
)
Pobierz
ZBIGNIEW FLISOWSK1
OD MORZA
KORALOWEGO
PO MIDWAY
i
WYDAWNICTWO POZNAŃSKIE • POZNAŃ 1981
POZA BARIERĘ M ALAJSKĄ
W dwanaście dni po ostatecznym zwy
cięstwie na Morzu Jawajskim * Japończycy wylądowali
na północnej Sumatrze, forsując ostatecznie olbrzymi
obszar nazwany przez Brytyjczyków „barierą malajską” .
Osiągnęli także ogromne postępy w Birmie i 8 marca
1942 r. zdobyli Rangun. Stawał przed nimi otworem
ogromny obszar Oceanu Indyjskiego, a w zasięgu dzia
łania potężnych flot Cesarstwa znalazły się brzegi Indii.
12 marca Brytyjczycy ewakuowali się z Andamanów,
położonych już po północno-zachodniej stronie Cieśni
ny Malajskiej. Hitler i jego dowódcy morscy gorąco po
witali owe ogromne terytorialne sukcesy, widząc w nich
dobry omen dla własnych podbojów: wielkim planem
Hitlera i jego paladynów było wyjście przez Kaukaz na
Bliski i Środkowy Wschód, a jeśli dobrze pójdzie — do
tarcie szlakiem Aleksandra Macedońskiego do Indii,
perły w koronie Brytyjskiego Imperium.
Tu Wehrmacht mógł się spotkać z armiami skośno-
okich zdobywców i święcić triumf wielkiego kontynen
talnego zwycięstwa...
Jak by na rzecz nie patrzeć, Japończycy wykonali
swój wielki plan podbojów w czasie dwukrotnie krót-
* Por. tego samego autora:
Od Pearl llarbor do Singapuru
i
Ognie Morza Jamajskiego
D
szym od przewidywanego i w ciągu trzech miesięcy
zdobyli ogromny obszar, liczący prawie cztery miliony
kilometrów kwadratowych, zamieszkany przez 160 mi
lionów ludzi. Szybkość, z jaką osiągali zwycięstwa i te
rytorialne postępy, była niemal bez precedensu
i świadczyła przede wszystkim o nowoczesności japoń
skiego oręża, zwłaszcza marynarki i lotnictwa, ale tak
że i o dobrej technice działań desantowych.
Równocześnie z postępami w Indiach Holender
skich * i na podejściach do Indii wojska japońskie pro
wadziły aktywne działania na południowym Pacyfiku.
23 stycznia wylądowali w Rabaul na Nowej Brytanii,
zyskując znakomitą bazę dla działań w całym pobliskim
rejonie.
W tej sytuacji Roosevelt depeszował do Churchilla: „Nie ma
sensu poświęcanie dalej choć jednej myśli Singapurowi lub
Indiom Holenderskim. Przepadły. Trzeba utrzymać Australię
i chcemy się tego podjąć... Musicie trzymać Egipt, Kanał Sueski,
Syrię, Iran i drogi do Kaukazu...”
W sztabach japońskich, a zwłaszcza w sztabach mary
narki, toczono ostre dyskusje nad kierunkami dalszych
działań. Rysowały się trzy koncepcje:
— Sztab admiralicji japońskiej z komandorem To-
mioka, szefem wydziału planowania operacji, stawiał na
uderzenie w kierunku południowym, w stronę wysp
Samoa i Fidżi, z zamiarem przecięcia linii komunikacyj
nych Australii i izolowania piątego kontynentu.
— Szef oddziału operacyjnego Połączonej Floty ko
mandor Kuroshima domagał się ofensywy w stronę Cej
lonu i zachodniej części Oceanu Indyjskiego.
— Admirał Yamamoto, dowódca Połączonej Floty,
oraz jego szef sztabu kontradmirał Ugaki byli zwolenni
kami ofensywy w stronę Midway i Hawajów oraz zmu-
* Dzisiejsza Indonezja.
6
szenia amerykańskiej Floty Pacyfiku do rozstrzygają
cego starcia.
Stosunek sil morskich wypadał w tym okresie zdecy
dowanie na korzyść strony japońskiej, która mogła rów
nocześnie zmierzyć się zarówno z flotą amerykańską,
jak i flotą brytyjską, koncentrującą się na Oceanie In
dyjskim. Flota japońska w tym czasie dysponowała na
stępującymi jednostkami głównych klas: 11 pancerni
ków, 10 lotniskowców, 18 ciężkich i 21 lekkich krążow
ników, około 100 niszczycieli oraz około 60 okrętów pod
wodnych.
Amerykanie posiadali po naprawieniu uszkodzeń za
danych podczas ataku na Pearl Harbor 7 pancerników,
przestarzałych co prawda i nie nadających się do „szyb
kiej” wojny na wielkich przestrzeniach Pacyfiku oraz
5 lotniskowców, nowoczesnych i szybkich („Lexington” ,
„Enterprise” , „Saratoga” , „Yorktown” i „Hornet” ). Nad
to mieli 13 ciężkich i 12 lekkich krążowników, 92 ni
szczyciele i 61 okrętów podwodnych. Do tych aktywów
dochodziła niezbyt wielka, ale dobrze wyszkolona siła
marynarki australijskiej, składająca się z trzech krą
żowników, dowodzona przez kontradmirała Crace a
działająca w rejonie Morza Koralowego, archipelagów
Bismarcka i Salomona oraz Nowej Gwinei.
Siły brytyjskiej Floty Wschodniej („Eastern Fleet” )
koncentrowały się dopiero w rejonie Oceanu Indyjskie
go — o czym będziemy mówili dalej.
Po stronie japońskiej dyskusje były niesłychanie za
żarte, a w klubach oficerskich wieczorami o mało nie
dochodziło do bijatyk między zwolennikami różnych o-
rientacji. Komandor Tomioka wysunął nawet dość krań
cowy plan... zawładnięcia Australią za pomocą pięciu
dywizji, które miała wysadzić na ląd flota. Pułkownik
Hattori ze sztabu wojsk lądowych, który — z perspek
tywy rzecz widząc — wydaje się umysłem trzeźwym,
wyśmiał Tomiokę i jego plan, stwierdzając, że trzeba
7
Plik z chomika:
lewsyberyjski
Inne pliki z tego folderu:
Między Nową Gwineą i Archipelagiem Bismarcka.pdf
(13515 KB)
Od Iwodzimy do Zatoki Tokijskiej.pdf
(12079 KB)
Od Morza Koralowego po Midway.pdf
(11218 KB)
Korsarze wyruszają na morza o oceany.pdf
(9940 KB)
Bitwy konwojowe na arktycznej trasie.pdf
(9716 KB)
Inne foldery tego chomika:
17 mgnień wiosny
2000 lat chrześcijaństwa
5 praw natury
Czechy i nie tylko
Dokumenty
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin