Na_poczcie_s_00h8.pdf

(748 KB) Pobierz

Wstęp

Zbiorek autorstwa pisarza Patryka Daniela Garkowskiego: "Na poczcie" zawiera w sobie

piękne i mądre opowiadania: "O przenoszeniu pakunków na poczcie", "O pani sprzątaczce,

która przewróciła się na poczcie" oraz stosunkowo długi dydaktyczny utwór pt: "Na rolkach

wjechała do budynku poczty i zniszczyła doszczętnie delikatną podłogę!", wraz ze

sprawdzającymi wiedzę zadaniami do niego. Prócz tego w tej wydanej książeczce

odnajdziemy uroczą, rymowaną piosenkę: "O przyklejaniu znaczków pocztowych śliną",

krytykującą brak higieny i kultury, zachęcającą do naklejania znaczków klejem, wraz ze

scenariuszem teledysku; jak również i niezmiernie pouczający: "Dialog o korespondowaniu z

urzędami", w którym filozoficzna dysputa przebiega pomiędzy wykreowanymi, fikcyjnymi

bohaterami: Petentem Przemkiem i Urzędniczką Sylwią - konwersacja ich tyczy się zagadnieo

z zakresu między innymi psychologii, socjologii, szkolnictwa oraz listownej komunikacji.

W tekstach tutaj, bardzo zrozumiałych i dających przyjemnośd podczas czytania, bez

przerwy prawie występuje obecny motyw literacki: poczty, staje się on celowo obranym

spajającym łącznikiem kompozycyjnym. Poczta jest nawet gdzieniegdzie miejscem akcji, lecz

nie zawsze. Bo i inne przestrzenie są tutaj przez podmiot literacki pięknie, kunsztownie

zobrazowane, na przykład chodby narrator przebywa na terenie restauracji i podróżuje w

bliskiej odległości domów jednorodzinnych, dokonując tam obserwacji i wdając się w

rozmowę z ubranym nieodpowiednio do warunków termalnych młodym człowiekiem. Osoba

mówiąca, w przedstawionych opowiadaniach, to dorosły, młody mężczyzna, elokwentny,

inteligentny, mądry, elegancko ubrany; posługuje się on kwiecistym językiem, a jednocześnie

poucza, moralizuje i przypomina, jeśli tylko wyraża ku temu pilną ochotę. Reaguje na

wszechobecne zło i stara się ulepszad zastany realistyczny świat przedstawiony.

Na bardzo ważne miejsce wysuwa się w przypadku tego zbiorku funkcja dydaktyczna: teksty

mają nauczyd odbiorcę, co jest złe i niegodziwe, jak można właściwie postępowad w życiu.

Przytoczone historyjki są całkiem proste, opierają się na przytaczaniu niegodziwości,

nikczemności, a charaktery postaci pozostają raczej całkiem nierozbudowane. Na przykład

nastoletnia wandalka, jedna z wymyślonych żeoskich postaci negatywnych, wjechała na

rolkach na pocztę i uszkodziła tam delikatną podłogę, wrażliwy narrator zaś zauważa to złe

spustoszenie i rozpoczyna rozmowę z młodą istotą, organizuje wartościową dla niej

pogadankę, która zachęci dziewczynkę do czynienia dobra i wyznania swych win. A dzięki

przeczytaniu opowiadania o staruszce, pani sprzątaczce, która przewróciła się na schodach w

czasie sprzątania, my dowiadujemy się, jak pomagad poszkodowanym i traktowad ofiary

wypadków. Zbiorek polecany jest szczególnie młodszemu odbiorcy, a nie zaś dorosłemu.

Patryk Daniel Garkowski

05 kwietnia 2020 r.