Choroby drzew owocowych - jesienne opryski drzew owocowych Ochrona drzew owocowych powinna być „praktykowana” przez cały sezon, a nie tylko do momentu zbioru plonów. Opryski drzew owocowych przeprowadza się nawet późną jesienią. To dodatkowa ochrona przeciwko parchowi i innym chorobom grzybowym i bakteryjnym. Jesienne opryski drzew owocowych: poradnik. „Lepiej zapobiegać niż leczyć” - ta dewiza sprawdza się nie tylko u ludzi, ale także u roślin uprawnych. W sadzie – prowadzonym dla efektywnego plonu owoców – ma szczególne znaczenie. Dlatego tak ważne jest utrzymanie czystości w międzyrzędziach, usuwanie zaschłych owoców (tzw. mumii) i regularne wykonywanie cięcia (w tym cięcia sanitarnego). Choroby drzew owocowych należy zwalczać już w zarodku – wtedy jest największa szansa na poradzenie sobie z problemem i maksymalne ograniczenie strat. To jeden z powodów, dla których praktykuje się jesienne opryski drzew owocowych. >>Przeczytaj też: Zakładanie przydomowego sadu jesienią: przygotowanie gleby, sadzenie drzew i krzewów Zalety jesiennego oprysku drzew owocowych Jesienne zabiegi ochrony drzew owocowych warto przeprowadzać ze względu na to, że: zabiegi wykonywane jesienią są z punktu widzenia konsumenta mniej szkodliwe niż opryski wiosenne; jesienne opryski drzew zmniejszają częstotliwość wykonywania podobnego zabiegu w przyszłym sezonie wegetacyjnym; opryski drzew owocowych w miesiącach jesiennych ograniczają ryzyko występowania chorób, które później są bardzo trudne do zwalczania, np. choroby porażające pędy; zabiegi jesienne są mniej toksyczne dla środowiska – chodzi głównie o owady zapylające, które nie pojawiają się już lub występują sporadycznie; jesienne opryski często stosuje się w fazie opadania liści lub w fazie bezlistnej. Dlatego wszystkie pędy – zarówno te grubsze jak i drobne, powinno się dokładnie pokryć roztworem z substancją aktywnie czynną. Jesienne zwalczanie chorób grzybowych i bakteryjnych O ile w sezonie wegetacyjnym zwalcza się konkretnego patogena i tym samym można stosować mniej znane, ale za to „wyspecjalizowane” fungicydy, to po zbiorach zaleca się stosować uniwersalne środki. Ich rolą jest zabezpieczenie przed rozwojem chorób, mają działać w dużym zakresie i „eliminować” szerokie spektrum chorób. Dlatego do zwalczania często stosuje się Miedzian oraz Topsin. 1. W pierwszej dekadzie (do maksymalnie drugiej) października drzewa owocowe warto opryskać Topsinem. Dzięki temu ograniczy się ryzyko występowania m.in. szarej pleśni, mączniaka prawdziwego oraz mączniaka rzekomego. 2. Drzewa owocowe, szczególnie wiśnie i czereśnie, trzeba opryskać przeciwko rakowi bakteryjnemu. Należy to zrobić w momencie opadania liści. Bakterie potrafią przetrwać niekorzystny dla nich okres w pąkach i pędach. Do walki z nimi często wykorzystuje się Miedzian. Zabieg dodatkowo ochroni rośliny przed inną chorobą – zasychaniem liści. 3. Brzoskwinię należy po sezonie chronić przed powszechnym dla gatunku patogenem chorobotwórczym, który wywołuje kędzierzawość liści brzoskwini. Oprysk (Miedzianem) wykonuje się, gdy drzewa zrzucą już liście. Ważnym czynnikiem wpływającym na skuteczność zabiegu jest temperatura – powinna przekraczać 5 st.C. >>Przeczytaj też: Drzewa owocowe: opryski. Dlaczego i kiedy stosować opryski drzew? Sprawdź polecane przez nas produkty: Mocznik – nawóz azotowy w walce z chorobami Mocznik to jeden z najpopularniejszych nawozów azotowych stosowanych w uprawach sadowniczych. Produkt posiada jednak jeszcze jedną ważną zaletę – można go stosować jako środek chroniący przed chorobami. W szczególności zaleca się nim pryskać jabłonie i grusze. Pozwala ograniczyć ryzyko występowania groźnej choroby drzew ziarnkowych – parcha. Zabieg najlepiej wykonywać w drugiej połowie listopada – już po przymrozkach – ale jeszcze przed zrzuceniem liści. Jest najskuteczniejszy, gdy na drzewie znajduje się przynajmniej 90 proc. liści. Opryskiwanie przyśpiesza degradację blaszki liściowej, przez co eliminuje się zarodniki chorób grzybowych. Azot ponadto jest akumulowany w zimujących częściach co aktywuje szybszy wzrost roślin wiosną. Jeśli w danym roku na drzewach pojawił się parch jabłoni lub parch gruszy, oprysk wykonuje się dwukrotnie – w terminie jesiennym i wiosennym. Mocznik warto także wykorzystać do pryskania drzew pestkowych po zbiorach. Takie działanie pozwoli zwalczyć drobną plamistość drzew pestkowych. Opryskiwanie ekologicznymi sposobami W przydomowym sadzie, z którego plony wykorzystywane są na potrzeby własne, warto wykorzystywać ekologiczne gnojówki z roślin. Szczególnie przydatne są te, które sporządza się z popularnych chwastów: pokrzywy, wrotyczu, skrzypu lub mniszka. Można je stosować kilkukrotnie w ciągu jesieni. Warto nimi także podlewać drzewa owocowe. W ten sposób można zwalczyć choroby korzeni i odstraszyć lub wyeliminować szkodniki glebowe (pędraki, drutowce, nicienie). Niektóre z gnojówek roślinnych działają jako lekkie nawozy – przykładowo pokrzywa jest źródłem azotu, a skrzyp – krzemionki. >>Przeczytaj też: Ekologiczna ochrona roślin. Naturalne środki ochrony roślin Jesienny ogród zdobia m.in. marcinki w różnych odcieniach fioletu Jesienią w ogrodzie kwitnie wiele roślin. Ich kolorowe kwiaty zdobią jesienny ogród. Czas kwitnienia ostatnich roślin jesienią zależy od pogody. Poznaj rośliny kwitnące jesienią. Jesienne kwiaty: astry, wrzosy, rozchodniki, zimowity i inne. Jesienią zakwitają przede wszystkim byliny. Niektóre po raz pierwszy, inne odradzają się po przycięciu po wiosenno-letnim kwitnieniu i u schyłku sezonu powtórnie tworzą kwiaty (na przykład ostróżka ogrodowa czy kocimiętka Faassena). Najpiękniej i najdłużej rośliny kwitną wtedy, gdy jesień jest ciepła i długa. Ich wrogiem są niskie temperatury, ale niektóre gatunki kwitną nawet po pierwszych przymrozkach (na przykład wrzosy i złocienie ogrodowe, czyli chryzantemy). Do pierwszych przymrozków, często przez całe lato, kwitną też liczne rośliny jednoroczne. Przeczytaj też: Kolorowe liście w jesiennym ogrodzie. Jesienne kompozycje z roślin >>> Rośliny kwitnące jesienią Marcinki (astry) Marcinki to zakwitające jesienią astry nowoangielskie, astry nowobelgijskie i astry krzaczaste. Nazwa pochodzi od imienia Marcina – październikowego solenizanta. Różnią się przede wszystkim wysokością. Astry krzaczaste dorastają do 20-50 cm, nowobelgijskie do 80-150 cm, a nowoangielskie nawet do 2 m (ponieważ najniższe liście na pędach zasychają wcześnie i szpecą, należy je sadzić z tyłu rabaty). Kwiaty są fioletowe, różowe, niebieskie lub białe. Najlepiej rosną w słonecznych miejscach, w próchnicznej, żyznej i dość wilgotnej glebie. W takich warunkach tworzą okazałe kępy i bardzo obficie kwitną. Posadzone w miejscach suchych częściej chorują na mączniaka i mają mniej kwiatów. Co kilka lat, wiosną, warto odmłodzić rośliny, odrywając od karp ukorzenione sadzonki i sadząc je w nowym miejscu. Astry bylinowe - najpiękniejsze kwiaty w jesiennym ogrodzie >>> Powojnik tangucki Powojnik tangucki to pnącze dorastające do 4-5 m wysokości. Odznacza się zdrowym wzrostem i niewielkimi wymaganiami. Dobrze rośnie w każdej glebie, pod warunkiem że nie jest ona podmokła, w słońcu i lekkim półcieniu. Jest odporny na suszę. Szczególnie efektowna jest bujnie rosnąca odmiana 'Bill McKenzie', która kwitnie od czerwca, aż do listopadowych mrozów (wtedy dopiero opadają liście). Od lipca obok kwiatów dojrzewają na pędach dekoracyjne puszyste owocostany zdobiące roślinę aż do wiosny. Rozchodnik okazały Rozchodnik okazały tworzy regularne, kopulaste kępy wysokości 40-60 cm. Przez lato ozdobą są jego mięsiste seledynowe liście. Od sierpnia do października rozwijają się różowe kwiaty, które wabią motyle. Warto je pozostawić także po zaschnięciu, bo ładnie wyglądają zimą przysypane szronem lub śniegiem. Jest to roślina bez wymagań – rośnie dobrze nawet w piaszczystej i suchej glebie. Lubi słońce. Podobny do rozchodnika okazałego jest rozchodnik karpacki oraz wielki – krajowy gatunek o kremowych kwiatach rosnący między innymi na wapiennych zboczach Pogórza i Pienin. Jego młode pędy i liście były wykorzystywane w ludowej kuchni do przygotowywania sałatek. Rudbekie Gęste kępy rudbekii błyskotliwej mają 60-70 cm wysokości. Kwitnie długo (od sierpnia aż do mrozów) i bardzo obficie. Złote kwiaty mają średnicę ponad 10 cm, dzięki sztywnym łodygom nadają się do wazonu. Najlepiej rośnie w słońcu, w żyznej glebie, ale zadowala się też gorszym siedliskiem i jest dość wytrzymała na suszę. W sprzyjających warunkach szybko się rozrasta i rozsiewa. U schyłku lata zakwitają też rudbekia lśniąca i naga. Rudbekie do ogrodu - gatunki, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie >>> Zobacz film: Najlepsze kwitnące byliny do ogrodu Słoneczniczek szorstki Słoneczniczek szorstki tworzy gęste kępy wysokości 80-150 cm. Kwitnie nieprzerwanie i obficie od lipca aż do przymrozków. Ma niewielkie wymagania – wystarczy mu przeciętna gleba i słońce. Choć służy mu wilgotne podłoże, dobrze znosi krótkotrwałe susze. Jest długowieczny, w tym samym miejscu może rosnąć przez wiele lat. Łatwo się rozrasta i rozsiewa. W ogrodach poza słoneczniczkiem o pojedynczych kwiatach uprawiane są odmiany półpełne i pełne. Wrzos Wrzos to zimozielona krzewinka wysokości 20-50 cm. Kwiaty rozwijają się we wrześniu i w październiku, ale odmiany tak zwanych wrzosów pączkowych kwitną do końca listopada, a niekiedy i w grudniu. Dobrze rośnie w słonecznych miejscach, w lekkiej, próchnicznej i kwaśnej glebie (pH 3,5-5). W środowisku naturalnym wrzosy porastają nawet piaszczyste wydmy i są odporne na suszę, jednak ogrodowe odmiany znacznie lepiej czują się w ziemi, która nie jest narażona na ciągłe przesychanie. Nie lubią gleby podmokłej. ...
New2018