Boleslaw Smialy-Szczodry i bisk - Tadeusz Grudzinski.pdf

(1708 KB) Pobierz
Tadeusz Grudziński
Bolesław Śmiały-Szczodry
i biskup Stanisław
Dzieje konfliktu
 
Kraków 2011
Spis treści
  Motto 
  Od
Autora 
  I.
Państwo polskie w czasach rządów
Bolesława Szczodrego 
II. Kościół w Polsce w dobie panowania
Bolesława Szczodrego 
  III.
Podstawowe źródła do dziejów konfliktu króla
Bolesława II z biskupem Stanisławem 
  IV.
Bohaterowie konfliktu 
  V.
Analiza relacji Anonima Galla i mistrza Wincentego 
  VI.
Próba rekonstrukcji genezy przebiegu konfliktu 
  VII.
 Sprawa
Świętego Stanisława
w tradycji historiograficznej i w polskiej
świadomości zbiorowej
  Spis
ważniejszych źródeł i opracowań 
  Indeks
osób 
  Metryczka
książki 
Motto
Polska jest dotąd dla pisarzy powieści historycznych
nietkniętą
kopalnią.
Jej
dzieje
przedstawiają
mało
krwawych faktów; jest to pole, na którym powieściopisarz
zbiera żniwo, gdy dla poety tragicznego pozostaje
pokłosie... Mamże więc zagrzebać się w  ciemnych
zakamarkach bibliotek, aby wyszukiwać tam skarby
starożytnych tradycji? Mamże uczyć się hieroglifów
dawnego gotyckiego pisma? Czy jestem zresztą pewny, że
odgrzebując te martwe i  okaleczone ciała potrafię
przyodziać je właściwymi i  żywymi barwami? Uczyniłbym
to, gdybym czuł w  sobie dość sił, aby wzbudzić
w  czytelnikach zamiłowanie do historii Kronik, historii tak
pięknej, przeplatanej tu i ówdzie dziwami i cudami. Gdybym
czuł dosyć sił, aby walczyć z  chłodnymi historykami
naszych czasów, którzy już nie chcą, by naszego Popiela
zjadły myszy, nie chcą, by nasz Przemysław zdobył tron
sprawiwszy, że konie jego przeciwników biegły drogą
posianą gwoździami, gdy swojego kazał podkuć tak, że
zabezpieczył go od wszelkiej szkody. Według nich Krakus
wcale nie walczył ze smokiem, ba, nie chcą nawet, aby
Bolesław Śmiały zakończył życie w  klasztorze w  Osjaku po
zabójstwie świętego Stanisława. Przez to, niestety, upadła
piękna tragedia, przez to raczej niż z  powodu białych
wierszy, w  które niefortunny pomysł autora ubrał słowa
tego monarchy mówiącego tylko dobrą prozą albo, jak chcą
klasycy, wierszem dobrze rymowanym i tak rytmicznym, że
średniówka nie przerywa nigdy zdania w środku wyrazu.
Juliusz Słowacki:
Król Ładawy
(Le
Roi de Ladawa)
początek
niedokończonego
romansu
historycznego
o  rewolucji w  Polsce w  przekładzie Leopolda Staffa,
Dzieła
wszystkie
Juliusza Słowackiego w  opracowaniu Juliusza
Kleinera, Wrocław 1958.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin