Listopad, tydzień 4 Urządzenia elektryczne
Dzień 3 Do czego jest potrzebny prąd?
• Zabawa dydaktyczna Co ułatwia pracę w gospodarstwie domowym?
Obrazki domowych urządzeń elektrycznych.
N. rozkłada przed dziećmi obrazki urządzeń elektrycznych pomocnych podczas wykonywania
prac domowych (każdy rozcięty na trzy części). Dzieci składają obrazki w całość, umieszczają
je na tablicy. Rozpoznają i nazywają przedstawione na nich przedmioty; określają, do czego
służą. Dzielą nazwy wybranych obrazków, np.: telefon, pralka, na sylaby (5-latki) i na głoski
(6-latki).
• Karta pracy, cz. 2, nr 20.
− Dokończcie rysować szlaczki. Pokolorujcie dach.
− W każdym pustym polu narysujcie urządzenie elektryczne,
które macie w waszych domach.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 12 (przewodnik, cz. 2,
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Włodzimierza Scisłowskiego
Katastrofa.
• Słuchanie wiersza.
Kartoniki, flamastry.
W mieszkaniu ciemno, świeczka płonie.
W lodówce powódź, milczy radio,
nie dźwięczy dzwonek, winda znowu
stanęła gdzieś między piętrami!
Pralka zamarła też w bezruchu,
gramofon rozpędzony zamilkł,
magnetofonu nikt nie słucha.
Zgasł telewizor kolorowy,
żelazko zimne, grzejnik też!
O szyciu także nie ma mowy,
kurz z odkurzacza śmieje się!
A wszystko, moi drodzy, stąd,
że wyłączono nagle prąd!
Jak byśmy więc bez prądu żyli,
ten wiersz pokazał wam w tej chwili.
Znów płoną lampy – mrok się cofa –
i szybko mija katastrofa!
• Tablica demonstracyjna nr 41.
− Nazwijcie urządzenia elektryczne
przedstawione na zdjęciach. Do
czego one służą?
− Naśladujcie odgłosy, jakie wydają
te urządzenia (np.: pralka, mikser,
ekspres do kawy…).
− Spróbujcie zademonstrować ruchem
działanie wybranych urządzeń.
• Wypowiedzi dzieci (inspirowane
wierszem) na temat: Dlaczego urządzenia,
o których jest mowa w wierszu,
przestały działać?
• Określanie, do czego jest potrzebny
prąd.
• Podkreślanie konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas korzystania z urządzeń
elektrycznych.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Urządzenia elektryczne.
Bębenek.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy w grze
N. wymienia nazwy różnych przedmiotów. Jeżeli do ich pracy jest potrzebny prąd, dzieci
klaszczą w ręce, jeśli nie, przykucają. (Przykłady przedmiotów, np.: miska, odkurzacz, wiadro,
magnetofon, łopata, żelazko, komputer, szczotka, pralka, telewizor...).
Zajęcia 2. Telewizor – wykonywanie przestrzennej pracy plastycznej.
• Historyjka obrazkowa na podstawie wiersza Marii Terlikowskiej Kino w domu.Obrazki ilustrujące historyjkę.
N. układa obrazki, jednocześnie recytując wiersz.
Na szklanym ekranie pędzą dwaj Indianie.
A nam dech zapiera: Co się dalej stanie?
Babcia wyszła z kuchni z wielką łyżką w dłoni
i pyta nas szeptem: – Kto tych Indian goni?
A Indianie pędzą, kryją się za skały.
Już napięli łuki, już świsnęły strzały...
Tatuś rzucił „Express”, mama prasowanie,
i już wszyscy patrzą z nami, co się dalej stanie.
Potem przyszła Hania, potem tatuś Hani –
i już wszyscy patrzą jak przymurowani.
Któż by w takiej chwili odszedł od ekranu?
A kot Kotylionek cicho wstał z tapczanu...
Cicho wszedł do kuchni i tam z błogą miną
zajął się sumiennie naszą cielęciną.
Kiedy film się skończył, o siódmej wieczorem,
kotek siedział grzecznie przed telewizorem.
Kotek był, co prawda, grubszy odrobinę...
Myśmy mieli kino, a on – cielęcinę.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Na czym polegało domowe kino?
− Jak zachowywali się domownicy? Jak zachował się kotek?
• Co oznacza dzisiaj określenie kino domowe?
• Zwracanie uwagi na kolejność wydarzeń i humor zawarty w utworze.
Zachęcanie do kilkuzdaniowych wypowiedzi na temat: Nasze ulubione programy telewizyjne.
Podkreślanie konsekwencji wynikających z oglądania programów nieprzeznaczonych dla
dzieci oraz zbyt długiego przesiadywania przed ekranem telewizora.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Mów i klaszcz.Tamburyn.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Słysząc mocne uderzenie w tamburyn, dobierają
się parami, stają naprzeciwko siebie, rytmizują tekst: Kiedy baśnie oglądamy, to na ekran
spoglądamy, wyklaskują go, uderzając w swoje dłonie, a następnie w dłonie partnera. Dwa
uderzenia w tamburyn są sygnałem do ponownego swobodnego poruszania się.
• Określanie przynależności do danego zbioru; używanie przeczenia nie.
Tablica podzielona pionowym pasem na dwie części, małe obrazki przedstawiające różne
urządzenia i przedmioty wykorzystywane w pracach domowych.
Tablica jest podzielona pionowym pasem na dwie części. W każdej części są przypięte małe
obrazki przedstawiające różne urządzenia wykorzystywane w pracach domowych.
Np. po lewej stronie tablicy: żelazko, odkurzacz, radio, świeca, pralka. Po prawej stronie
tablicy: telewizor, trzepaczka, szczotka do zamiatania.
• Rozwiązywanie zagadek, wskazywanie na tablicy odpowiedniego obrazka.
Po materiale ślizga się wspaniale. Chodzi, burczy, dmucha,
A gdy się popsuje – nic nie wyprasujesz. kurz łyka do brzucha.
(żelazko) (odkurzacz)
Nazwijcie mi, proszę, Wytrzepiesz nią dywan, poduszkę lub koc.
babcię odkurzacza. Uleci z nich kurz, w tym tkwi jej moc.
(szczotka do zamiatania) (trzepaczka)
Prawie każdy je w domu ma – Gdy chcesz czyste mieć ubranie,
śpiewa, mówi lub gra. (radio) korzystasz z niej. (pralka)
Gdy się świeci – zmniejsza się. Na kanapie zasiadacie,
Rzadko jej używasz, lecz dobrze ją mieć. filmy na jego ekranie oglądacie.
(świeca) (telewizor)
• Przyglądanie się obrazkom umieszczonym po lewej stronie tablicy i po prawej stronie tablicy.
Wyszukiwanie takich, które nie pasują do pozostałych, eliminowanie ich z zestawu;
używanie przeczenia nie.
− Dlaczego obrazek świecy nie może być przypięty po lewej stronie tablicy?
− Dlaczego obrazek telewizora nie może być po prawej stronie tablicy?
(Ustalanie, że świeca nie jest urządzeniem elektrycznym, więc nie może być wśród urządzeń
elektrycznych. Telewizor nie może być wśród urządzeń, które nie są elektryczne).
• Przyporządkowywanie dodatkowych obrazków: sokowirówka, ubijak do piany, ręczny młynek
do pieprzu, do właściwej grupy (urządzeń elektrycznych lub urządzeń nieelektrycznych).
− Czy obrazek sokowirówki można przypiąć wśród urządzeń elektrycznych?
− Czy obrazek ubijaka do piany można przypiąć wśród urządzeń elektrycznych?
Dzieci odpowiadają na pytania, używając przeczenia nie.
• Karta pracy, cz. 2, nr 21
− Co to znaczy, że coś nie jest czerwone, nie jest zielone?− Pokolorujcie rysunki w tabeli zgodnie z podanymi oznaczeniami. − Wyjaśnijcie oznaczenia znajdujące się w tabeli.− Pokolorujcie odpowiednio rysunki. KONIEC
Dzień 4 Źródła energii
• Zabawa Dialogi urządzeń elektrycznych.
Obrazki urządzeń elektrycznych.
• Improwizowanie dialogu urządzeń elektrycznych.
Dwoje dzieci naśladuje rozmowę wybranych przez siebie urządzeń, nie używając jednak
słów. Wcześniej mogą wylosować obrazki przedstawiające urządzenia, np. żelazko i telefon.
Telefon: Drrryyy... dr, dr, dr...
Żelazko: Ps, ps, psssssw...
Telefon: Drrrry...
Żelazko: Pssssssy... itd.
• Karta pracy, cz. 2, nr 22.
− Połączcie w pary pasujące do siebie zdjęcia.
− Połączcie zdjęcia w ramkach z odpowiednimi urządzeniami.
s. 82).
Zajęcia 1. Zabawy przy piosence Polka komputerowa.
• Rozmowa na temat piosenki.
• Określanie jej tempa, nastroju.
• Omawianie tekstu, zwracanie uwagi na nazwy, o których była w niej mowa.
• Zabawa rozwijająca umiejętność reagowania (ruchem, głosem, rysunkiem) na różnice dynamiczne
w utworze.
• Zabawa rytmiczna Wystukaj rytm.
Drewniane klocki, nagranie refrenu piosenki, odtwarzacz CD.
Dzieci poruszają się po sali. Każde dziecko trzyma w dłoniach dwa drewniane klocki. Kiedy
dzieci usłyszą refren, wystukują na klockach jej rytm, powtarzając słowa: Taka polka komputerowa,
gdy w komputerze się wirus chowa
Zajęcia 2. Zabawa dydaktyczna Jak powstaje energia?
• Zabawa Co do siebie pasuje?Obrazki.
N. rozkłada przed dziećmi obrazki przedstawiające: słońce, kolektory słoneczne, baterie
słoneczne, zaporę wodną, młyn wodny, wodę w rzece, wiatrak, żaglówkę, symbolicznie
przedstawiony wiatr. Dzieci omawiają poszczególne obrazki. Układają obok siebie obrazki,
które do siebie pasują. Wyjaśniają, dlaczego obrazki do siebie pasują.
• Słuchanie ciekawostek na temat energii, elektryczności.
Energię słoneczną można gromadzić za pomocą kolektorów słonecznych i wykorzystywać
do ogrzewania domów, wody. Kolektory są instalowane na dachach budynków, skierowane
ku słońcu. Mają czarny kolor, aby lepiej pochłaniały promieniowanie słoneczne (ciepło). Pod
ich powierzchnią płynie zazwyczaj woda, która ogrzewa się, a następnie jest wykorzystywana
w kranach lub kaloryferach zainstalowanych w domach.
Inną formą użycia energii słonecznej są baterie słoneczne (fotoogniwa). Wykorzystują one do
wytwarzania energii elektrycznej nie ciepło słońca, ale jego światło. Składają się z dwóch warstw
krzemu. Każda warstwa zawiera ładunek elektryczny. Kiedy światło pada na ogniwo, ładunki
między warstwami zaczynają się poruszać, wytwarzając słaby prąd elektryczny, który dostarcza
energię do domów, nie niszcząc środowiska.
Do wytwarzania elektryczności używa się też turbin, czyli maszyn z łopatkami jak u wiatraka.
Woda padająca na turbinę obraca jej łopatkami. Płynąca woda niesie ze sobą znaczną ilość
energii, którą można wykorzystać też do napędzania maszyn. Koła wodne, wykorzystywane
do obracania kamieni młyńskich i mielenia ziarna, były jednymi z pierwszych maszyn wykorzystujących
siłę wody. Ich nowoczesnym odpowiednikiem jest turbina zużytkowująca energię
wodną do wytwarzania elektryczności. Wodę spiętrza się zaporą, u podnóża której przepływa
ona ciągiem tuneli i dostaje się do turbin. Każda turbina jest całkowicie zanurzona w wodzie,
która przepływa z dużą prędkością przez jej zakrzywione łopatki. Jej ruch obraca turbiną, która
jest połączona z prądnicą elektrowni znajdującej się przed zaporą. Wytworzony prąd jest przesyłany
do odbiorców przewodami zawieszonymi na słupach.
Wiatrak jest bardzo starym źródłem energii. W najstarszych wiatrakach wiatr obracał skrzydłami
połączonymi z kołem napędowym umieszczonym w jego środku. Było ono połączone
z kamieniami młyńskimi, które mełły ziarno na mąkę i napędzały proste mechanizmy. Obecnie
wiatraki wytwarzają elektryczność. Nowoczesne mają często tylko dwie wielkie łopatki w kształcie
śmigieł samolotu. Wiatrak łapie wiatr, który porusza turbiną połączonej z nim prądnicy. W niej
zostaje wytworzony prąd.
• Podawanie przez dzieci czasowników określających zachowania wiatru. Udzielanie odpowiedzina pytanie: Co robi wiatr? (Gwiżdże, syczy, szumi, huczy, świszcze, wyje, ryczy, szepcze,
szeleści, chucha, dmucha).
• Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze Naśladujemy odgłosy wiatru.
Naśladowanie odgłosów wiatru o różnym natężeniu.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiatr.
Nagranie odgłosów wiatru, odtwarzacz CD.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Kiedy usłyszą nagranie odgłosów wiatru, zatrzymują
się i naśladują drzewa, które poruszają się na wietrze.
• Wyjaśnianie roli wiatru w środowisku przyrodniczym (rozsiewa nasiona, zapyla kwiaty,
porusza żaglówki, szybowce, balony, lotnie, latawce...).
Obrazki przedmiotów, które porusza wiatr, oraz takie, które do nich nie pasują.
N. układa przed dziećmi pomieszane obrazki przedmiotów, które porusza wiatr, oraz takie,
które do nich nie pasują, np.: nasiona, liście, balon, szybowiec, lotnia, wiatrak, latawiec,
żaglówka, rower, pociąg, samochód, lalka, miś, piłka. Zadaniem dzieci jest je pogrupować.
• Ukazanie niszczącej siły wiatru (z wykorzystaniem obrazków).
Obrazki przedstawiające niszczącą siłę wiatru.
Informacje dla nauczyciela
Mamy różne rodzaje wiatrów o niszczącej sile: cyklony (nad Oceanem Indyjskim), tajfuny (nad
Pacyfikiem) i huragany (nad Oceanem Atlantyckim). Są to bardzo silne wiatry wiejące wokół
obszaru niskiego ciśnienia. Siła wiatru przekracza w nich 200 km na godzinę. Inną formą wiatru
o niszczącej sile jest tornado – trąba powietrzna w kształcie leja o szerokości około 100 m. W jego
centrum powietrze wiruje z prędkością ponad 600 km na godzinę. Niszczy na swojej drodze
wszystko, powodując ogromne straty.
• Zabawa Dmuchane obrazki.
...
PUSIA108