DZIEN 1 CHORY KOLEGA.docx

Listopad, tydzień 2 Dbamy o zdrowie

Dzień 1 Chory kolega

• Ćwiczenia poranne – zestaw 10.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Wycieczka rowerowa.

Szarfy w dwóch kolorach, tamburyn, bębenek.

N. dzieli dzieci na dwie grupy – oznacza je szarfami w dwóch kolorach. Sygnałem do rozpoczęcia

zabawy przez jedną grupę jest dźwięk tamburynu, drugą – dźwięk bębenka. Dzieci

z danej grupy poruszają się w różnych kierunkach sali, zgodnie z tempem gry na instrumencie,

wysoko unosząc kolana i naśladując trzymanie kierownicy roweru.

• Ćwiczenia ramion Koła roweru.

Dzieci stoją w rozkroku i naśladują rękami poruszanie się kół roweru – kreślą obiema rękami

równocześnie małe koła i duże koła.

• Ćwiczenia dużych grup mięśniowych Pompujemy dętkę rowerową.

Dzieci stoją w rozkroku. Lewą ręką chwytają za lewą stopę, prawą ręką naśladują pompowanie.

Po kilku ruchach zmieniają rękę pompującą.

• Ćwiczenie równowagi Pedałujemy.

Dzieci stoją na jednej nodze, drugą zataczają (stopą i kolanem) kółeczka, naśladując pedałowanie.

• Bieg Jadą rowery.

Dzieci poruszają się po obwodzie koła przy słowach:

Na rowerze, na rowerze

trzeba jeździć jak należy.

Na rowerze, na rowerze.

Dzeń, dzeń, dzeń, dzeń, dzeń! – zatrzymują się i klaszczą w dłonie.

• Rozmowa na temat: Co robimy, gdy jesteśmy przeziębieni?

− Czy byliście kiedyś przeziębieni?

− Jak się wtedy czuliście?

− Co wam zalecił lekarz?

− Czy mama stosowała jakieś domowe sposoby?

− Czy długo leżeliście w łóżku?

• Słuchanie wiersza.

Chorował zajączek. Bolało go w boku.

Nie mógł się poruszać ani zrobić kroku.

Więc do swych przyjaciół wysłał listy krótkie:

„Jestem bardzo chory, donoszę ze smutkiem –

Zajączek”.

Najpierw przyleciały dwie lekarki – sowy:

– Nie martw się, zajączku, wkrótce będziesz zdrowy.

A potem przybiegła wiewióreczka z zielem:

– Zanim je zaparzę, łóżko ci pościelę!

Przyleciały również kuropatwy zacne,

przyniosły choremu oziminki smacznej.

Jedynie płochliwy bieluśki króliczek

telegram nadesłał:

„Wyzdrowienia życzę”.

Zając poweselał i wyrzekł te słowa:

– Wśród tylu przyjaciół przyjemnie chorować!

• Rozmowa na temat wiersza.

− Które zwierzęta przyszły odwiedzić zajączka?

− Co radziły? Jak pomagały zajączkowi?

− Jak się czuł zajączek wśród tylu przyjaciół?

− Czy do tej sytuacji pasuje przysłowie Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie? Dlaczego?

− Czy zawsze możemy odwiedzić chorego kolegę? Dlaczego?

• Zabawa ruchowo-rytmiczna Spacer po parku.

Tamburyn.

Dzieci poruszają się po sali odpowiednio do dźwięków tamburynu. Podczas przerwy w grze

zatrzymują się i mówią za N. rymowankę, rytmicznie tupiąc.

Szu-mią drze-wa, szu-mią drze-wa, ka-pie desz-czyk, ptak nie śpie-wa.

Tablica demonstracyjna nr 35.

− Dlaczego chłopiec leży w łóżku?

− Co może być powodem jego przeziębienia?

− Obejrzyjcie zdjęcia. Co może pomóc

chłopcu wyzdrowieć?

− Co podają wam rodzice, kiedy jesteście

chorzy?

• Twórcze wypowiedzi dzieci na temat:

Jak pomagamy chorym kolegom i koleżankom?

• Usprawnianie narządów artykulacyjnych – Porządki pana Języczka.

N. opowiada historię o panu Języczku. Dzieci naśladują czynności, jakie on wykonuje.

Pan Języczek obudził się z samego rana. Otworzył szeroko drzwi do swojego domku (dzieci szeroko

otwierają usta). Wyjrzał na zewnątrz (wysuwają język do przodu) i rozejrzał się w prawo

i w lewo (poruszają językiem w prawo i w lewo), aby zobaczyć, jaka jest pogoda. Sprawdził,

czy na dachu jego domku nie obluzowały się żadne dachówki (oblizują górną wargę) i czy

schody, które niedawno naprawiał, są stabilne (oblizują dolną wargę). Wszystko było dobrze.

Chciał zamknąć drzwi, ale coś je blokowało. Otwierał je kilkakrotnie (zbliżają wargi do siebie

i rozciągają na boki). W końcu mu się udało. Drzwi zadrżały (parskają – wykonują wargami

ruchy wibracyjne). Pan Języczek postanowił posprzątać w swoim domku, ponieważ mieli go

odwiedzić przyjaciele. Powycierał kurze na szafie (masują językiem górne dziąsła, pod wargą –

usta mają zamknięte), powybierał śmieci spod łóżka (masują dziąsła na dole, za zębami – usta

mają lekko otwarte), zebrał pajęczyny z sufitu (masują podniebienie – usta mają otwarte)

i pozamiatał całe mieszkanie (szybko poruszają językiem w buzi, w różnych kierunkach –

usta mają otwarte). Otworzył okno, aby przewietrzyć (nabierają powietrza, przetłaczają je

z jednego policzka do drugiego). Pan Języczek bardzo się zmęczył tymi porządkami. Położył się więc na swoim łóżeczku,, aby odpocząć (układają język za dolnymi zębami), i już po chwili

z jego domku dochodziło ciche chrapanie (naśladują chrapanie). Ciiiiiiiiii! (długo powtarzają

słowo, na wydechu). Nie przeszkadzajmy mu. Kiedy pan Języczek smacznie spał, na dworze

zbierało się na burzę. Zerwał się wiatr i drzewa szumiały coraz głośniej (naśladują szum drzew:

szszszszs...). Przerażone wróble zaczęły ćwierkać (ćwir, ćwir...), a kukułka nawoływała inne ptaki,

aby się pochowały (kuku...). Krople deszczu uderzały o szyby (kap, kap...), a woda w sadzawce

bulgotała (bul, bul, bul...). Mruczek przeraźliwie miauczał na płocie (miauuuu), a Burek szczekał

przy budzie (hau, hau). W oddali było słychać pohukiwanie sowy (uchuuu, uchuuu) i stukanie

dzięcioła, który – zdenerwowany – coraz szybciej stukał w drzewo (puk, puk...). Burza rozszalała

się na dobre, a pan Języczek nadal smacznie spał.

• Zabawa ruchowa ze śpiewem Ojciec Wirgiliusz (autor tekstu nieznany, melodia popularna).

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,

a miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.

Hejże, dzieci, hejże, ha! Hejże, ha! Hejże, ha!

Róbcie wszystko to co ja, to co ja.

Dzieci tworzą koło wiązane. Chodzą po jego obwodzie, śpiewając piosenkę. Wybrana osoba

(stojąca w środku koła) po jej zakończeniu pokazuje ruchem różne czynności, które naśladują

pozostałe dzieci. Osoba pokazująca wybiera zmiennika i zabawa toczy się dalej.

• Rozmowa na temat pracy lekarzy.

− Kiedy chodzicie do lekarza?

− Czy chodzicie do lekarzy różnych specjalności?

− Dlaczego?

• Karta pracy, cz. 2, nr 3.

− Obejrzyj zdjęcia.

− Powiedzcie, kiedy chłopiec będzie musiał pójść do

dentysty, kiedy – do pediatry, kiedy – do laryngologa,

a kiedy – do okulisty.

Zajęcia 2. Zabawy i ćwiczenia z literą t.

• Rozmowa na temat ojców dzieci, pod hasłem: Co wiecie o tatusiach?

− Jakie imiona mają wasi tatusiowie?

− Gdzie pracują?

− Co lubią najbardziej robić?

− Jakie są ich ulubione potrawy?

• Analiza i synteza słuchowa słowa tata.

• Dzielenie słowa tata na sylaby.

− Co słyszycie na początku słowa tata?

• Podział na sylaby nazw obrazków, które rozpoczynają się głoską t.

Obrazki przedmiotów/zwierząt/roślin, których nazwy rozpoczynają się głoską t.

• Dzielenie słowa tata na głoski.

• Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską t (torba, tor, trawa...), kończących

się tą głoską (drut, krawat, młot...) i mających ją w środku (mata, buty, klatka...).

− Z ilu głosek składa się słowo tata?

• Budowanie schematu słowa tata.

Białe nakrywki.

• Utworzenie słowa Tomek ze wskazanych głosek z nazw obrazków.

Obrazki: taczki, kot, dom, gazeta, maska.

(1) (2) (3) (4) (4)

• Podanie otrzymanego imienia.

• Analiza i synteza słuchowa imienia Tomek.

Białe nakrywki.

• Dzielenie imienia Tomek na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu.

• Pokaz litery t: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 10.

• Odczytanie wyrazu z N. Odszukanie na końcu kart kartoników z literami tworzącymi wyraz

tata. Wycięcie ich, ułożenie z nich wyrazu, a potem przyklejenie w okienkach. Pokolorowanie

rysunku.

• Odczytanie sylab.

• Zaznaczenie w podanych wyrazach liter t, T.

• Pisanie liter t, T po śladach, a potem – samodzielnie

...