OIU STOP447 projekt ustawy vo.pdf

(249 KB) Pobierz
PROJEKT USTAWY
Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „#STOP447”
na rzecz projektu ustawy o ochronie własności w Rzeczypospolitej Polskiej przed roszczeniami
dotyczącymi
mienia
bezdziedzicznego.
Ustawa
z dnia … 2019 r.
o ochronie
własności
w
Rzeczypospolitej Polskiej
przed
roszczeniami dotyczącymi mienia
bezdziedzicznego
Preambuła
Wobec głosów przedstawicieli państw obcych i innych środowisk twierdzących, że Państwo Polskie
powinno dokonać rekompensaty podmiotom innym niż właściciele lub ich spadkobiercy za mienie przejęte
przez Państwo Polskie oraz wobec nacisków aby dokonać takich rekompensat
-
Rzeczpospolita Polska
uznaje te roszczenia za pozbawione podstaw i rażąco niesprawiedliwe.
To Rzeczpospolita Polska i jej obywatele byli głównymi ofiarami II wojny światowej, okresu
powojennego i zbrodni dokonywanych w tym czasie przez Niemcy i Związek Sowiecki, a nie doczekali się
odpowiednich rekompensat ani ze strony tych Państw, ani ze strony indywidualnych sprawców zbrodni.
Rzeczpospolita Polska kieruje się prawem, a w tym obowiązującymi w Polsce zasadami prawa
własności i prawa spadkowego. Rzeczpospolita Polska uznaje roszczenia reprywatyzacyjne spadkobierców
oraz instytucjonalnych właścicieli, stwierdzając je zgodnie z prawem. W zakresie przejmowania przez
Państwo majątku obywateli zmarłych bez pozostawienia spadkobierców, zasady te podobne są do zasad
obowiązujących w innych państwach cywilizowanych.
Rzeczpospolita Polska nie narusza praw innych państw i narodów, oraz oczekuje podobnej postawy
od swych partnerów w relacjach międzynarodowych. Rzeczpospolita Polska uznaje za nie wywołujące
skutków prawnych deklaracje interpretowane przez niektórych jako zobowiązanie do dokonania
bezpodstawnych rekompensat. W szczególności uznaje za nie wywołującą skutków prawnych tzw.
deklarację terezińską, bo nikt nie jest władny zaciągać w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej zobowiązań
sprzecznych z prawem.
Rzeczpospolita Polska
-
ze względu na wyżej wymienione
-
uznaje za konieczne uchwalenie
niniejszej ustawy w celu zabezpieczenia Państwa i jego obywateli przed podstępną grabieżą, pozorowaną
bezpodstawnymi roszczeniami.
Art. 1.
Ustawa
określa sposób postępowania organów władzy publicznej
w
przypadku zwrócenia się
do
podmiotów
w
niej opisanych
z roszczeniami
dotyczącymi
mienia bezdziedzicznego.
Art. 2.
Ilekroć
w ustawie
jest
mowa o:
1) mieniu
bezdziedzicznym
–
należy przez
to
rozumieć, znajdujące się
na
terytorium Rzeczpospolitej
Polskiej
mienie
opuszczone, porzucone lub przejęte przez Skarb Państwa
na
podstawie przepisów
odrębnych,
którego poprzedni właściciele zmarli
i nie
pozostawili spadkobierców
ani
zapisobierców,
a
także mienie,
co do
którego poprzedni właściciele lub ich spadkobiercy
nie
złożyli wniosków
o
ich
zwrot w
terminach przewidzianych
w
przepisach odrębnych.
2) roszczeniach
dotyczących
mienia bezdziedzicznego –
należy przez
to
rozumieć wszelkie żądania
wysuwane
wobec
Rzeczypospolitej Polskiej, Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego,
kościołów
i
związków wyznaniowych, innych polskich osób prawnych prawa publicznego
w
rozumieniu
właściwych przepisów praw
a
także
wobec
osób fizycznych przez podmioty prawa
międzynarodowego, osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej,
kościoły
i
związki wyznaniowe
oraz
osoby fizyczne dotyczące
mienia bezdziedzicznego, w
tym
dotyczące
zwrotu mienia bezdziedzicznego w naturze
lub uzyskania jakiejkolwiek rekompensaty lub
zadośćuczynienia związanego
z
tym
mieniem.
Art.
3.
1.
Zakazuje się podejmowania jakichkolwiek czynności zmierzających
do
zaspokojenia roszczeń
dotyczących
mienia
bezdziedzicznego,
w
tym prowadzenia negocjacji,
zawierania
ugód,
uznawania
roszczeń
i
powództw dotyczących
mienia
bezdziedzicznego, wyrażania zgody
na mediację,
kierowania
stron
do
mediacji, wypłaty świadczeń pieniężnych
oraz
przekazywania świadczeń rzeczowych.
2.
Zakazuje się inicjowania jakichkolwiek postępowań, mających
na
celu ominięcie zakazów,
o
których
mowa w ust. 1 oraz
inicjowania
tworzenia
podstaw prawnych dla roszczeń
do mienia bezdziedzicznego.
3.
Czynności prawne dokonane
wbrew
zakazom,
o
których
mowa w ust. 1 i 2, nie
wywołują żadnych
skutków prawnych.
4. Roszczenia
dotyczące
mienia bezdziedzicznego nie
podlegają potrąceniu.
Art.
4.
1.
Postępowania zmierzające
do
zaspokojenia roszczeń dotyczących
mienia bezdziedzicznego
podlegają
umorzeniu,
choćby pozwany lub uczestnik postępowania uznali zasadność żądania wnoszącego
powództwo cywilne lub wniosek
w
trybie administracyjnym.
2.
Osoby reprezentujące Rzeczpospolitą Polską przed międzynarodowymi
organami
sądowymi, trybunałami
arbitrażowymi,
a
także
organami
innych państw, zobowiązane są
do
kwestionowania roszczeń dotyczących
mienia bezdziedzicznego.
Zakazane jest wyrażanie zgody przez
te
podmioty
na
rozstrzyganie spraw
roszczeń dotyczących
mienia bezdziedzicznego w
arbitrażu międzynarodowym.
3.
Zakazuje się prowadzenia postępowania egzekucyjnego służącego zaspokojeniu roszczeń dotyczących
mienia bezdziedzicznego na
podstawie jakiegokolwiek tytułu wykonawczego. Komornik
odmawia
wszczęcia postępowania egzekucyjnego,
a
wszczęte postępowania
umarza z
urzędu.
4. W
przypadku skierowania roszczeń dotyczących
mienia bezdziedzicznego wobec
obywatela polskiego,
będzie
on
zwolniony
z
kosztów sądowych
w
całości
i
przysługiwać
mu
będzie pomoc prawna
z
urzędu, przy
czym udzielenie pomocy prawnej
nie
będzie uzależnione
od
wykazania, że
nie ma on
dostatecznych
środków
na
poniesienie kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego.
Art.
5.
1. Kto narusza
zakazy opisane
w art. 3 ust. 1 i 2
podlega karze pozbawienia wolności
od 6
miesięcy
do
lat
5.
2.
Jeżeli czynu opisanego
w ust. 1
dopuszcza się funkcjonariusz publiczny podlega karze pozbawiania
wolności
na czas nie
krótszy
od
lat
3
lub karze
25
lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzając karę
za
opisany czyn orzeka
wobec
skazanego środek karny
w
postaci pozbawiania praw publicznych
na
okres
nie
krótszy niż lat
10.
Art.
6.
Kto
niedopełnia obowiązku, opisanego
w art. 4 ust. 2 zdanie
pierwsze podlega karze pozbawienia
wolności
do
lat
3.
Art.
7.
Kto narusza
zakaz opisany
w art. 4 ust. 2 zdanie drugie
podlega karze pozbawienia wolności
od 6
miesięcy
do
lat
5.
Art.
8.
Kto narusza
zakaz opisany
w art. 4 ust. 3
podlega karze grzywny,
ograniczenia
wolności lub
pozbawienia wolności
do
lat
3.
Art.
9.
Ustawa
wchodzi
w
życie po upływie
7 dni od
jej ogłoszenia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin