Kwartalnik-100-do-internetu.pdf

(3168 KB) Pobierz
KWARTALNIK
ARTYSTYCZNY
99
S
O
RACINE
GIACOMETTI
Dodatek
Krzysztof Myszkowski
W rozmowie
REDAKCJA:
Krzysztof Myszkowski – redaktor naczelny
Barbara Laskowska – biuro redakcji
ZESPÓŁ:
Adam Bednarek, Jan Błoński (1931–2009), Stefan Chwin, Aleksander Fiut,
Michał Głowiński, Marek Kędzierski, Julian Kornhauser, Leszek Szaruga
Reprodukcje dzieł A. Giacomettiego © Succession Alberto Giacometti
(Fondation Giacometti, Paris + ADAGP, Paris) 2018
4/2018
KWART ALNIK
1
00
ART YSTYCZNY
KUJAWY
I
POMORZE
R O K
XX V I
JEAN RACINE
3
Andromacha (fragment)
w nowym przekładzie
Antoniego Libery
GIACOMETTI
MAREK KĘDZIERSKI
CATHERINE GRENIER
w rozmowie
z MARKIEM KĘDZIERSKIM
21
Giacometti. Terytoria
25
„…przyjmować tu gości
to nasz przywilej…”
Miasta Giacomettiego
VIRGINIA MARANO
MARCO GIACOMETTI
w rozmowie
z MARKIEM KĘDZIERSKIM
39
47
„Cittadino
del mondo
e di Stampa”
SAMSON PICARD
w rozmowie
z MARKIEM KĘDZIERSKIM
MAREK KĘDZIERSKI
MAREK KĘDZIERSKI
75
85
111
„…to drzewo zniknie”
métro ligne 4
Postscriptum
STEFAN CHWIN
KRZYSZTOF SIWCZYK
LESZEK SZARUGA
PIOTR SZEWC
VARIA
119
131
138
145
Dziennik 2018 (4)
Bezduch (4)
Na końcu języka (6)
Z powodu i bez powodu (52)
RECENZJE
KRZYSZTOF SIWCZYK
147
Krok do szczytu
MACIEJ WRÓBLEWSKI
150
Oko Chwina patrzy
na Miasto, widzi człowieka
RENATA GORCZYŃSKA
156
Potęga Herberta
NOTY O KSIĄŻKACH
164
Krzysztof Myszkowski,
Leszek Szaruga
NOTY O AUTORACH
170
NOWE KSIĄŻKI
174
JEAN RACINE
Andromacha
w nowym przekładzie Antoniego Libery
Od tłumacza
Andromacha
uchodzi za pierwszą „wielką” tragedię Racine’a. Autor na-
pisał ją w 1667 roku w wieku dwudziestu ośmiu lat. Tematem jest tu konflikt
miłosny między czterema postaciami mitologicznymi, związanymi z wojną
trojańską: między Pyrrusem, synem Achillesa, a Orestesem, synem Agamem-
nona; i między Hermioną, córką Menelaosa i pięknej Heleny, a Andromachą,
wdową po Hektorze.
Hermiona została przyrzeczona przez swego ojca Orestesowi, który był
jej stryjecznym bratem. Gdy jednak Pyrrus walnie przyczynił się do zwycię-
stwa nad Troją i odzyskania Heleny, wówczas Menelaos zmienił decyzję i za
położone zasługi względem Greków przeznaczył swoją córkę właśnie synowi
Achillesa. Orestes, zakochany w Hermionie, był z tego powodu zdruzgotany;
z kolei Pyrrus, choć wybór ten mu pochlebiał, specjalnie się nie cieszył, bo za-
fascynowany był już w tym czasie Andromachą, która została mu przyznana
jako branka.
Relacje między postaciami są charakterystyczne dla późniejszych tragedii
Racine’a: Orestes szaleje za Hermioną i chce ją odzyskać; Hermiona szaleje za
Pyrrusem, który został jej przeznaczony przez ojca; Pyrrus gardzi nią jednak,
bo szaleje za Andromachą; ta zaś go nienawidzi z powodu zbrodni popełnio-
nych w Troi, w tym również na jej bliskich. W tej wczesnej sztuce widać już mi-
strzostwo autora w konstruowaniu perypetii i budowaniu napięć. Do ostatniej
chwili nie wiadomo, jak się dramat rozstrzygnie.
Od chwili powstania, przez kolejne trzy stulecia do 1997 roku,
Andromacha
była wystawiona w Comédie-Française największą liczbę razy – tysiąc cztery-
sta osiemdziesiąt pięć. O trzydzieści pięć razy więcej niż
Fedra,
która jest na-
stępna w tym rankingu.
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin