Żydowscy uchodźcy wojenni kluczowe fakty
Po aneksji przez Niemcy Austria w marcu 1938, a szczególnie po pogromach Kristallnacht 9–10.11.1938, kraje zachodniej Europy i Ameryk obawiały się zalewu uchodźców. Około 80.000 żydowskich uchodźców (z liczby 120.000 żydowskich emigrantów) dotarło do USA w okresie marzec 1938-wrzesień 1939, ale ten poziom immigration był dużo niższy niż liczba szukających schronienia. Pod koniec 1938, 125.000 aplikantów ustawiło się w kolejce przed amerykańskimi konsulatami z nadzieją otrzymania 27.000 wiz pod istniejącymi kontyngentami imigracyjnymi. W czerwcu 1939 liczba wnioskodawców wzrosła do ponad 300.000. Większość z nich nie dostała wiz. Na Evian Conference w lipcu 1938, jedynie Republika Dominikany stwierdziła, że była gotowa przyjąć znaczną liczbę uchodźców, mim że Boliwia przyjmie około 30.000 żydowskich imigrantów w latach 1938-1941.
St. Louis
Uchodźcy na pokładzie St Louis / Refugees on board the St. Louis
Uchodźcy z nazistowskich Niemiec na pokładzie St. Louis w drodze na Kubę. Pasażerom odmówiono wejścia na Kubę i do USA i zostali zmuszeni do powrotu do Europy /return to Europe. 1939.
W bardzo nagłaśnianym wydarzeniu w maju-czerwcu 1939, Amryka odmówiła przyjęcia ponad 900 żydowskich uchodźców, którzy płynęli na St Louis z Hamburga, Niemcy. St. Louis pojawił się u wybrzeży Florydy po tym kiedy władze Kuby anulowały wizy tranzytowe uchodźców i odmówiły wejścia większości pasażerom, którzy czekali jeszcze na wizy wejściowe do USA. Nie mając pozwolenia na zejście ze statku w USA, statek musiał wrócić / return to Europe. Rządy Brytanii, Francji, Holandii i Belgii każdy zgodził się przyjąć pewne liczby pasażerów jako uchodźców. Z pośród 908 pasażerów St Louis którzy wrócili do Europy / passengers who returned to Europe, 254 (prawie 28%) wiadomo, że zginęli w Holocaust. 288 pasażerów znalazło schronienie w Brytanii. Z 620 którzy wrócili na kontynent, 366 (ponad 59%) przeżyło wojnę.
Palestyna
Ponad 60.000 niemieckich Żydów imigrowało do Palestyny w latach 1930, w większości w ramach Porozumienia Haavara (Transfer). Umowa między Niemcami i władzami żydowskimi w Palestynie ułatwiła żydowską emigrację do Palestyny. Główną przeszkodą do emigracji Żydów z Niemczech było niemieckie prawo zakazujące eksportu obcej waluty. Zgodnie z tym porozumieniem, żydowskie aktywa w Niemczech miały być rozdysponowane w sposób uporządkowany i zdobyty kapitał przetransferowany do Palestyny poprzez eksport niemieckich produktów. Brytyjska Biała Księga z maja 1939, polityka przyjęta przez brytyjski parlament, zawierała środki skutecznie ograniczające żydowskie wejście do Palestyny.
Szanghaj
Austriaccy uchodźcy przybywają do Szanghaju / Austrian refugees arrive in Shanghai
Po Anschlussie (niemieckie przyłączenie Austria), austriaccy uchodźcy żydowscy / refugees opuszczają włoski parowiec Conte Verde. Szanghaj, Chiny, 14.12.1938.
Kiedy liczba gościnnych kierunków się zmniejszyła, dziesiątki tysięcy niemieckich, austriackich i polskich Żydów wyemigrowały do Szanghaju, miejsca które nie wymagało wizy. Międzynarodowa Dzielnica Osadnicza w Szanghaju, skutecznie zarządzana przez Japonię, przyjęła 17.000 Żydów.
Stany Zjednoczone i Wielka Brytania
W drugiej połowie 1041, kiedy niepotwierdzone raporty o masowym mordzie dokonywanym przez nazistów dotarły na Zachód, Departament Stanu USA nałożył ostrzejsze ograniczenia na immigration w oparciu o obawy dotyczące bezpieczeństwa narodowego. Pomimo brytyjskich zaostrzeń, ograniczona liczba Żydów przyjeżdżała do Palestyny w czasie wojny poprzez "nielegalną" imigrację (Aliyah Bet). Brytania sama ograniczyła przyjmowanie imigrantów w 1938-1939, mimo że brytyjski rząd zezwalał na wejście ok. 10.000 żydowskich dzieci w specjalnym programie (Transport Dzieci) Kindertransport. Na Bermuda Konferencji w kwietniu 1943, alianci nie zaproponowali żadnych konkretnych propozycji ratunkowych.
Szwajcaria i Hiszpania
Szwajcaria przyjęła ok. 30.000 Żydów, ale zawróciła na granicy mniej więcej taką samą liczbę. Około 100.000 Żydów dotarło na Półwysep Pirenejski. Hiszpania przyjęła ograniczoną liczbę uchodźców, a później stopniowo odsyłała ich do portugalskiego portu Lizbona. Stąd tysiącom udało się dopłynąć do USA w 1940–1941, momp że tysiące więcej nie mogły dostać amerykańskiej wizy.
Po II wojnie światowej
Dziecko czekające na opuszczenie obozu dla przesiedlonych osób w Deggendorf
1945-1946 / A child waiting to leave the Deggendorf displaced persons camp /
Deggendorf
Po wojnie setki tysięcy ocalonych znalazły schronienie jako przesiedleńcy / displaced persons w zarządzanych przez zachodnich sojuszników obozach w Niemczech, Austrii i we Włoszech. W USA restrykcje imigacyjne nadal obowiązywały, mimo że Dyrektywa Trumana z 1945, która autoryzowała priorytet w systemie kontyngentów dla osób wysiedlonych, zezwalała na wpuszczenie do Ameryki 16.000 żydowskich przesiedleńców.
Musiałam czekać 3 długie lata. Obowiązywały kontyngenty. Zawsze były kontyngenty.
- Charlene Schiff
Charlene Schiff opisuje trudności w zdobyciu wejścia do USA po holokauście / Charlene Schiff describes difficulties in gaining entry to the United States in the aftermath of the Holocaust
Oboje rodziców Charlene's byli lokalnymi liderami żydowskiej wspólnoty, i rodzina w niej działała. Ojciec Charlene był profesorem filozofii na Uniwersytecie Państwowym we Lwowie. II wojna światowa / World War II rozpoczęła się niemiecką inwazją na Polskę / invasion of Poland 1 września 1939. Miasto gdzie mieszkała Charlene znajdowało się we wschodniej części Polski okupowanej przez Związek Sowiecki zgodnie z układem niemiecko-sowieckim / German-Soviet Pact z sierpnia 1939. Za sowieckiej okupacji rodzina dalej mieszkała w swoim domu i ojciec Charlene dalej uczył. Niemcy zaatakowali Związek Sowiecki / invaded the Soviet Union w czerwcu 1941, i aresztowali ojca Charlene kiedy zajęli miasto. Nigdy później go nie widziała. Charlene, matka i siostra / mother, and sister zamknięto w założonym przez Niemców getcie w Horochowie. W 1942 Charlene z matką uciekły z getta kiedy usłyszały pogłoski, że Niemcy zamierzali je zniszczyć. Siostra próbował ukryć się osobno ale nigdy później o niej nie słyszano. Charlene z matką ukryły się w zaroślach nad brzegiem rzeki, i nie znaleziono ich bo zanurzały się w wodzie. Ukrywały się przez kilka dni. Pewnego dnia Charlene obudziła się i okazało się, że matka zniknęła. Sama przeżyła w lasach koło Horochowa, i wyzwoliło ją sowieckie wojsko. W końcu emigrowała do USA.
Emigracja do Palestyny (Aliyah) dalej była ostro ograniczona do ustanowienia państwa Izrael / State of Israel w maju 1948. Tysiące przesiedlonych Żydów chciały dostać się do Palestyny nielegalnie w 1945 i 1948, brytyjskie władze internowały wielu z tych przyszłych emigrantów do Palestyny w obozach na Cyprze / Cyprus.
Żydowska emigracja do Izraela / Jewish immigration to Israel, 1948-1950
Po ustanowieniu Izraela w maju 1948, żydowscy uchodźcy zaczęli napływać do tego nowego suwerennego państwa. Około 140.000 ocalonych z holokaustu przybyło do Izraela w następnych kilku latach. Ameryka wpuściła 400.000 wysiedleńców w 1945-1952. Około 96.000 (24%) z nich stanowili Żydzi ocaleni z holokaustu.
https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/refugees
marian_491