Atlas_golebi_barwnych_e_1ce6.pdf

(188 KB) Pobierz
Aichbiler (EE 484)
N:
Eichbühler,
F:
Eichbühler,
A:
Eichbühl
Grupa V – barwne
Obrączka numer 9
POCHODZENIE
Historia powstania tej ciekawie zbudo-
wanej rasy jest nieco tajemnicza. Wia-
domo, że ptaki zostały wyhodowane
w połowie XIX w. w gospodarstwie rol-
nym Eichbül w Auswil w górnej Argowii
w kantonie Berno (Szwajcaria). Rasa jest
efektem skrzyżowania szwajcarskich
kolorowych gołębi czubatych z bliżej
nieznanymi gołębiami pochodzenia
wschodnioeuropejskiego.
Kiedyś aichbilera zaliczano do gołębi
uformowanych, ale kiedy ptaki pochodzą-
ce z kantonów szwajcarskich uznano za
barwne, razem z nimi został umieszczony
w grupie V.
Na przełomie XIX i XX w. ptaki tej rasy
miały dość długi dziób i nie tak podłużną
głowę jak obecnie. Chociaż aichbiler zo-
stał wyhodowany ponad 150 lat temu, to
jednak jest gołębiem mało rozpowszech-
nionym i słabo znanym poza Szwajca-
rią i Niemcami. Zasługuje na uwagę,
szczególnie ze względu na połącze-
nie rzadko spotykanych cech.
CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA
To mocny, o wydłużonej i niskiej postawie
gołąb typu polnego, płochliwy i nieufny.
BUDOWA
Aichbiler ma stosunkowo wydłużoną figu-
rę, niską postawę i krótkie opierzone nogi
(pończoszki). Dość długie, lekko opada-
jące plecy są przykryte długimi skrzydła-
mi, niesięgającymi końca dobrze zwarte-
go ogona. Obowiązkowo powinny spo-
czywać na ogonie,
a długie lotki nie
mogą się krzyżo-
wać. Ogon ma
jednak śred-
nią długość,
a  z  plecami
tworzy jed-
ną linię.
10
ATLAS GOŁĘBI BARWNYCH
Krótkie nogi harmonizują ze stosun-
kowo krótką, dobrze zaokrągloną szyją
i wydłużoną figurą i stanowią wyraź-
nie kontrastujący element. Harmonizu-
jąca z całością budowy pierś powinna
być umiarkowanie szeroka, zaokrąglona
oraz nisko noszona.
Niewątpliwie najbardziej charaktery-
styczna jest głowa, która musi być długa
i jajowata, chociaż kanciasta, szczegól-
nie w tylnej części. Musi być wypełniona
z boku. Czoło opada łagodnie, a ciemię
jest wyraźnie spłaszczone.
Duże, obowiązkowo ciemnobrązowe
oczy aichbilera, o delikatnych brwiach
koloru zależnego od ubarwienia upierze-
nia, są wysoko umiejscowione. Ich odle-
głość do dzioba jest stosunkowo duża.
Czerwone oczy to duża wada. Dziób
o średniej długości jest mocny i w za-
leżności od koloru upie-
rzenia przyjmuje kolo-
ry od czarnego do
ciemnorogowego.
Gładkie, biało
przypudrowa-
ne woskówki
w formie gruszki są wyraźnie widoczne
na tle ciemnego dzioba.
Do wad w budowie zalicza się: za krótki
korpus, wysoka postawa, okrągła lub zbyt
krótka głowa, słaby dziób, grube i szerokie
brwi, zwisające skrzydła, słabe upierzenie
na nogach (słabe pończoszki) i nieupie-
rzone palce.
KOLORY I RYSUNEK
Znane są tylko ptaki jednobarwne w ko-
lorach: białym, czarnym, niebieskim
z czarnymi pasami i bez pasów, niebie-
skie grochowe, niebiesko­płowe z ciem-
nymi pasami i bez pasów, niebiesko-
­płowo­grochowe, mączne z ciemnymi
pasami i bez pasów, mączno­grochowe,
czerwono­płowe z czerwonymi pasami
i bez pasów, czerwono­płowo­grocho-
we, żółto­płowe z żółtymi pasami i bez
pasów, żółto­płowo­grochowe. Wszyst-
kie kolory powinny być wyraźne i czyste,
szczególnie u odmian niebieskich.
Gołębie niebieskie mają ciemną, po-
przeczną wstęgę na ogonie. Mogą mieć
czarne pasy na skrzydłach.
Ptaki niebiesko­płowe, mączne, czerwo-
no­płowe i żółto­płowe występują także
z ciemnymi pasami lub bez nich. Mączne,
podobnie jak niebieskie, na ogonie po-
winny mieć ciemny pas. Ponadto mączne
mają żółte piersi.
Gołębie grochowe występują we wszyst-
kich wyżej wymienionych barwach
z możliwie równomiernie roz-
łożonym rysunkiem na
tarczach skrzydeł.
Kup książkę
AICHBILER (EE 484)
11

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin