Hrabia_Monte_Christo_Tom_II_e_0gum.pdf

(762 KB) Pobierz

Aleksadner Dumas

Hrabia Monte Christo

Tom II

Wersja demonstracyjna

Wydawnictwo Psychoskok

Konin 2017

Kup książkę

Aleksander Dumas

„Hrabia Monte Christo. Tom II”

Zabrania się rozpowszechniania, kopiowania

lub edytowania tego dokumentu, pliku

lub jego części bez wyraźnej zgody wydawnictwa.

Tekst jest własnością publiczną (public domain)

ZACHOWANO PISOWNIĘ

I WSZYSTKIE OSOBLIWOŚCI JĘZYKOWE.

Skład: Łukasz Chmielewski

Projekt okładki: Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o.

Druk: Drukarnia Literacka

Wydawnictwo: Bibljoteka Rodzinna

Warszawa, 1929

ISBN: 978-83-8119-011-4

Wydawnictwo Psychoskok sp. z o.o.

ul. Spółdzielców 3, pok. 325, 62-510 Konin

tel. (63) 242 02 02, kom. 695-943-706

http://www.psychoskok.pl/

e-mail:wydawnictwo@psychoskok.pl

Kup książkę

ROZDZIAŁ V.

WYKAZY WIĘZIENNE.

parę dni po wypadkach powyżej opisanych, człowiek mający około

trzydziestu dwuch lat, ubrany we frak granatowy, w nankinowych pantalonach i w

białej kamizelce, z postawy wyglądający na anglika, zjawił się u mera Marsylji.

—

Szanowny panie — rzekł do niego po francusku, lecz z silnym akcentem

angielskim — jestem przedstawicielem domu Thomson i French w Rzymie; od lat

dziesięciu pozostajemy w stosunkach handlowych z firmą Morrel i Syn, w Marsylji,

i mamy tam w obecnej chwili około stu tysięcy franków, doszły nas jednak

pogłoski o zachwianiu się domu tego, — mamy teraz obawy, co do możliwości

odebrania tej sumy. Przybyłem więc z Rzymu dla zebrania informacyj, jak się ta

sprawa przedstawia?

—

Cóż panu odpowiem na to zapytanie? — rzekł mer. — Od lat kilku losy

prześladują pana Morrela; zatonęło mu pięć statków jeden po drugim, został

ponadto uwikłany w bankructwa trzech domów bankowych. To wiem i tyle mogę

panu powiedzieć. Czy jednak domowi temu grozi bankructwo? — nie wiem, nigdy

osobistych poglądów na tę sprawę wygłaszać nie uważam za właściwe. Mnie

samemu pan Morrel winien jest dziesięć tysięcy franków. Spytaj się mnie pan jako

mera, co myślę o samym Morrelu, to ci odpowiem, że jest to człowiek wyjątkowej

prawości i że dotąd zaspakajał wszystkie swe zobowiązania. Oto co mogę

powiedzieć panu. Jeżeli pan pragniesz informacyj bardziej rzeczywistych, to

zechciej się udać do pana de Boville, inspektora więzień, ulica Noilles Nr. 15; ten

ma, jeżeli się nie mylę, dwakroć sto tysięcy franków u pana Morrela, jeżeli więc

istotnie domowi temu zagraża bankructwo, to pan de Boville, jako poważniejszy

ode mnie wierzyciel, lepiej będzie cię mógł objaśnić.

Anglik, po wysłuchaniu tej uprzejmej i pełnej dyskrecji odpowiedzi, ukłonił się

i wyszedł, a następnie powolnym krokiem, właściwym synom Wielkiej Brytanji,

poszedł na wskazaną mu ulicę, wypytawszy się uprzednio, gdzie się ona znajduje?

Pan

de Boville znajdował się w swym gabinecie. Od pierwszego rzutu oka

Anglik poznał, że nie po raz pierwszy ma z nim do czynienia.

Anglik

z właściwą sobie flegmą powtórzył w tych samych prawie wyrazach

pytanie, jakie już zadał merowi.

Kup książkę

—

O! szanowny panie — odpowiedział pan de Boville zrozpaczonym tonem —

obawy twe są bardzo ugruntowane. I ja mam u Morrela dwieście tysięcy franków,

stanowiące posag mej córki. Otóż połowa tej sumy miała być wpłacona 15-go

bieżącego miesiąca. Córka moja, dodać muszę, za dwa tygodnie ma wyjść zamąż.

No i wyobraź pan sobie, że przed pół godziną był u mnie pan Morrel, z deklaracją

że jeżeliby jego Faraon nie wrócił przed owym piętnastym, to nie będzie w stanie

uiścić się na termin z długu.

— Ależ to zakrawa na zawieszenie wypłat i układy z wierzycielami?

— Powiedz raczej, szanowny panie, że to zakrawa na bangructwo!

Anglik jakby się zastanawiał przez moment, zaś potem rzekł:

— Więc ta wierzytelność tak pana niepokoi?

— Mój panie, te pieniądze uważam za stracone.

—

Jeżeli tak, to ja tę sumę nabędę od pana.

—

Pan? ale zapewne z dużem

ustępstwem?

—

Nie. Sto za sto. Nasz dom — dodał anglik, śmiejąc się — nie uprawia

podobnych operacyj.

— I pan-byś zapłacił?

— Gotówką!

Rzekłszy to, wyjął z kieszeni paczkę banknotów.

Radość błyskawicą zajaśniała na twarzy pana de Boville, powściągnął się jednak

i rzekł:

—

Sumienie moje nakazuje mi ostrzec pana, że możesz nie dostać nawet

sześciu za sto.

—

To już nie moja sprawa. Obchodzi to firmę, której jestem reprezentantem.

Może domowi temu zależy na upadku firmy Morrela, jako konkurencyjnej? Może

ją chce podtrzymać?... Tylko tyle powiedzieć mogę, że jestem gotów wypłacić panu

tę sumę, jeżeli ustąpisz mi swe do niej prawa. Zastrzegam sobie jedynie

komisowe.

— O, panie, nic słuszniejszego. Zwykłe komisowe sięga 2 procent od stu. Tutaj

zażądać pan możesz choćby dziesięciu.

—

Panie — odpowiedział anglik, znów śmiejąc się głośno — ja naśladuję moją

firmę i nie szukam pobocznych dochodów. Komisowe, którego się domagam, jest

zupełnie innej natury.

Kup książkę

— Jakież jest więc ono? Słucham pana.

Plik z chomika:

P.Kuba-47

Hrabia_Monte_Christo_Tom_II_e_0gum.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: