Remigiusz Mróz - Szepty spoza nicości.pdf

(1771 KB) Pobierz

Dla Iwetty,

z podziękowaniem za cytat.

I nie tylko.

Nie ma takiego życia,

które by choć przez chwilę

nie było nieśmiertelne.

Wisława Szymborska

ROZDZIAŁ 1

Powrót do miejsc, które pozostawały niezmienne, zawsze uświadamiał

Sewerynowi, jakie przemiany zachodziły w nim samym. Przez ostatni rok

było ich niemało. Kiedy opuszczał Żeromice, był rozerwanym na kawałki

wrakiem człowieka, który trzymał się tylko dlatego, że musiał zadbać

o córkę. Dnie spędzał na tworzeniu dla niej namiastki normalnego życia,

noce na rozgrzebywaniu własnych ran.

Nie pił dużo, choć ciągnęło go do whisky każdego dnia już od południa.

Lidka była jednak ważniejsza od zapewnienia sobie złudnego wytchnienia od

bólu. Dzięki temu udało mu się uchronić córkę przed pustką, która jego

samego zżerała od środka – słuchali starego rocka, oglądali bajki na

Netfliksie, w dodatku Seweryn zaczął serwować jej tatełożarty; suchary,

które podnosiły ją na duchu. Teraz pozostało zamknąć ostatnią sprawę –

wrócić do Żeromic i sprzedać dom.

Wszystko miało pójść szybko i sprawnie. Zaorski zjawił się w miasteczku

razem z Lidką, bo nie miał zamiaru zostawiać jej samej w Krakowie.

Z młodym małżeństwem z Zamościa, które miało kupić nieruchomość,

spotkali się w Kawalądku na ciastko i kawę, a potem przeszli do urzędu

miasta, by załatwić formalności.

Gdzieś jednak zagubił się wyrys z miejscowego planu zagospodarowania

terenu, który Seweryn miał pokazać nabywcom, po czym okazało się, że

umówione spotkanie u notariusza tego dnia nie może dojść do skutku.

Koniec końców Zaorski musiał zostać na noc w domu. Nie mając dostępu

do internetu, Lidka szybko oznajmiła, że idzie spać, a on usiadł w garażu,

otworzył bramę i wpatrywał się w ciemność.

Noc była cicha, mrok gęsty. Ze znajdującego się niedaleko lasu dochodziły

słabe dźwięki śpiącej natury. Seweryn nie mógł pozbyć się wrażenia, że coś