BENJAMIN FREEDMAN DO KADETÓW AMERYKAŃSKICH W 1974.docx

BENJAMIN FREEDMAN DO KADETÓW AMERYKAŃSKICH W 1974 

Benjamin Freedman’s Address to US Marine Cadets in 1974

To dla mnie wielki zaszczyt być tu z wami. Nie wiem jak mam dziękować płk Dallowi za umożliwienie mi wygłoszenia tej prelekcji. Mam nadzieję że będziecie mu za to wdzięczni. I jeśli tylko spróbujecie skorzystać z przekazanej wam przeze mnie informacji, być może pomożecie ocalić nasz kraj od losu, który spadł na Wielką Brytanię i Związek Sowiecki (carską Rosję). Jesteśmy w stanie zagrożenia.

Właśnie wróciłem z terenów znanych jako Bliski Wschód. Jestem zaprzyjaźniony z głowami państw, przywódcami, którzy znają mnie od 25-30 lat, którzy rozmawiają ze mną i traktują mnie jak brata. Goszczę w ich domach i zwracamy się do siebie po imieniu. Może po wysłuchaniu tego co chcę wam powiedzieć poczujecie się nieswojo. Ale im bardziej nieswojo się poczujecie, tym większą będziecie mieć szansę na uratowanie naszego państwa przed losem, na który nie zasługuje.

Widzę, że między wami są tacy, którzy już raz wyciągali nas z dołka, może dwa razy, i nie myślę, że to jest sprawiedliwe, by oni widzieli nas rzucanych na śmietnik historii – gdzie skończymy kiedy będzie gorzej, kiedy rozkład państwa będzie następował w szybszym tempie niż w ostatnich dziesięciu czy piętnastu latach. Zanim zacznę tę prelekcję, chciałbym zwrócić waszą uwagę na jedną rzecz. Użyję jednego słowa, słyszycie go, czytacie go, używacie go – ŻYD, jak gdyby było ono czymś, co można zważyć czy poczuć, i słowo to ma swoje pochodzenie. Będę teraz używał tego słowa, mimo, że sam nigdy go nie używam, ani w życiu prywatnym, ani w sprawach osobistych.

Teraz chcę wyjaśnić, że dr Samuel Johnson napisał pierwszy Słownik Angielski w 1797. Do roku 1800 brakowało tylko kilka lat co nie jest bardzo dawno temu! Składa się on z dwóch grubych tomów. I zawiera być może każdy wyraz używany wówczas w języku angielskim. Pokazywałem to wielu ważnym ludziom, i byli zdumieni, ponieważ kiedy mówiłem im to co zaraz wam powiem, nie wierzyli mi. Więc kupiłem te dwa tomy – trochę mnie to kosztowało. Pierwsze wydanie, rzadkie okazy!

W tych księgach, w tych dwóch tomach, w pierwszym wydaniu angielskiego słownika wydanego przez dr Samuela Johnsona, (o którym, z pewnością słyszeliście), ten wyraz nie występuje! WYRAZ ŻYD NIE WYSTĘPUJE! Ten wyraz był zmyślony, wymuszony na was, wepchnięty wam w gardła przez media kontrolowane przez ludzi zainteresowanych w wyprowadzeniu was na rzeż. Nie było tam wyrazu ŻYD. Oni mówią, że użył go Szekspir. Cytują wszystkich którzy go używali. Nie było takiego wyrazu. Już nie chcę wchodzić w to głębiej.

Nie chcę wprowadzać tu dyskusji filologicznej. Mamy coś ważniejszego. Ale mam zamiar o nim mówić, używać go, chcę byście wiedzieli, że nigdy go nie zaakceptowałem, i więcej, powiedzmy, jak ludzie mówiący o sztucznym jedwabiu. Sztuczny jedwab miał pewną wadę. Sam go sprowadzałem kiedy pokazał się na rynku po raz pierwszy. Wyprodukowany był w Niemczech, i nazwany sztucznym jedwabiem. I to miało pewne skutki. Ludzie nie chcieli kupować czegoś co było sztuczne. Tak więc producenci dogadali się i wyznaczyli nagrodę $25.000 każdemu kto wymyśli dobrą nazwę dla sztucznego jedwabiu. Nagrodę wygrał ktoś kto wymyślił nazwę „rayon‟. Dzisiaj ludzie mówią o rayonie jakby ta nazwa istniała od początku świata, jakby zawsze istniała. Rayon to nowoczesny wyraz, a człowiek który go wymyślił otrzymał $25.000.

Wyraz ŻYD został wymyślony przez ludzi, którzy wpędzili nas w dwie wojny, którzy zastawili pułapkę byśmy wzięli udział w trzeciej, i którzy faktycznie przejęli kontrolę nad światem, szczególnie kontrolę nad naszym państwem – co potwierdzają senator Fulbright i inni.

Nadszedł czas byście poznali podstawowe fakty i zrobili coś dobrego. Jestem pewien że – chyba że coś zmieni myślenie 200 milionów amerykańskich chrześcijan – to państwo zdąża ku katastrofie! Mamy 200 milionów chrześcijan w naszym państwie, którym prano mózgi, od rana do wieczora, w radio, w prasie, w telewizji, w filmach, każde media – zastosowano masę informacji by was oszukać, byście uwierzyli w rzeczy, o których oni wiedzieli, że są umyślnym kłamstwem i częścią ich planu wyprania waszych mózgów.

Jednym z tych kłamstw jest wyraz ŻYD! Wiecie jaka jest sytuacja na Bliskim Wschodzie. Stany Zjednoczone, od zakończenia II wojny światowej, przekazują $32 mld z pieniędzy podatników. 95% z tych $32 mld, kongres USA użył, kiedy wy już wpłaciliście je do skarbu państwa, by z USA zrobić wspólnika, sprzymierzeńca złodziei i morderców, by pomóc i wzmocnić ich w utrzymaniu skradzionych przez nich ziem, zdobytych przez inwazję Palestyny i wypędzeniu jej rodowitych mieszkańców, którzy żyli na nich przez ponad 2 000 lat! Byliście nauczani przez chrześcijańskich kaznodziejów, księży (i dr Ellson obecny tutaj, niech mu Bóg błogosławi, wie jak walczyłem, i on robił co mógł, przez całe lata, by mi się to udało)…

Mówiono wam, że waszym chrześcijańskim obowiązkiem jest pomóc wybranemu przez Boga narodowi wejść do obiecanej im ziemi. A mieliście to mówione przez wszystkie media, łącznie z pulpitami, na każdy inny sposób, który kształtuje wasze myślenie: "to wasz chrześcijański obowiązek by pomóc wybranemu przez Boga ludowi wejść do obiecanej mu ziemi‟.

ONZ

W ciągu ostatnich 26 lat słuchałem obrad ONZ (jestem tam, siedzę tam, słucham tych przedstawicieli tzw. państwa Izrael, rozmawiam)… mówiłem od wielu lat, zanim dowiedziałem się o tym – oni są szaleńcami! Jak mogą mówić takie rzeczy w obecności przedstawicieli 131 państw? Jak mogą tak mówić? Nie mają wstydu? Tak więc siedzą tam, i mówią światu, w ONZ, że są ludem wybranym przez Boga, i że obowiązkiem chrześcijan jest wprowadzenie ich do ojczyzny – kiedy wiedzą kim są…

Według Encyklopedii, przy haśle „bolszewizm‟ jedna z 5 zasad odnośnie tej rewolty była następująca: nigdy nie rozpoczynaj jej zanim armia nie będzie zaangażowana w jakiś inny konflikt. I w 1905, kiedy armia rosyjska zaangażowana była w wojnę z Japonią na Dalekim Wschodzie, rozpoczęli rewoltę – i zostali stłamszeni, jak to się działo od XI wieku.

Teraz zjawiam się ja – nie było mnie w XI wieku! Ale, co usiłuję wam powiedzieć, to w 1905 musieli wylizać się z zadanych im ran. Tak więc w Waszyngtonie mieliśmy naszego prezydenta, pana Tafta, i pan Jakub Schiff z Kuhn & Loeb Co, nowojorscy bankierzy mający swoją filię w postaci Stanów Zjednoczonych Rothschild International, plutokrację o światowym zasięgu – i pan Schaff wraz z dwoma młodzieńcami poszli spotkać się z panem Taftem, i on powiedział: "panie Taft… chcemy by pan wycofał się z układu największego uprzywilejowania zawartego z carską Rosją, I chcemy by pan odwołał stamtąd naszego ambasadora". Prezydent odpowiedział: "panie Schiff, rzeczy mają się inaczej niż pan je przedstawia. Wiem to od mojego ambasadora‟. Więc pan Schaff powiedział wtedy: "pan to zrobi, czy pan tego nie zrobi?‟ Kiedy prezydent odpowiedział, że nie ma zamiaru tego robić, pan Schaff powiedział tak: ‟ustanowimy partię polityczną i prezydenta w Waszyngtonie, któremu będziemy dyktować co powinni robić‟.

Jakub Schiff wrócił do Nowego Jorku [był wówczas szefem Komitetu Amerykańskich Żydów], i w domu mojego ojca [byłem wtedy młody], w obecności wielu znaczących osób, nazwiska wielu z nich słyszeliście, opowiedział tę historię [a ja zajrzałem do książek w bibliotece publicznej, pamiętników tych osób, ich nazwiska są znane wielu z was. I to jest fakt].

Co stało się potem? Zmówili się w Nowym Jorku jak pozbyć się Tafta. Byłem wówczas protegowanym pana Bernarda Barucha – myślę, że znacie to nazwisko. Jego ojcem był dr Szymon Baruch. Bernard Baruch w owym czasie był częstym gościem w naszym domu. Umawiał się z jedną z moich sióstr. Tak więc knuli plany pozbycia się Republikanów i republikańskiego prezydenta, założenia własnej partii i własnego prezydenta.

To było bardzo trudne, gdyż za prezydenta Clevelanda (był on Demokratą, mieliśmy wtedy wolny handel) mieliśmy najgorszy z kryzysów. I to dało Partii Republikańskiej władzę, ponieważ byli za stawką taryfową, stawką chroniącą pracowników przed tanią europejską siłą roboczą i chroniącą rozwijający się przemysł amerykański przed obcą konkurencją. Pan Schiff poszedł tam i przeprowadził rozmowę, potem wrócił do Nowego Jorku i zabrał się do działania. I ja, jako młody chłopak, miałem w tym swój udział. – "Jak możemy pozbyć się Partii Republikańskiej, jak możemy pozbyć się Tafta?”, i wtedy to pan Baruch został wybrany jako ustawiający. On był bystry!
 

Zorganizowali siedzibę Narodowych Demokratów przy Piątej Alei nr 200, na miejscu dawnego Fifth Avenue Hotel, teraz jest tam biurowiec, i pan Henry Morgenthau senior został szefem ich komitetu finansowego. Ja zostałem mianowany jego prywatnym asystentem, łącznikiem ze skarbnikiem, panem Rollo Wellsem z St Louis – w tamtym czasie nazywał się Andrew Mellon. Ja byłem w samym środku! Widziałem wszystko co się działo, gdyż prowadziłem wszystkie księgi rejestrujące wpłaty gotówki. Jakub Schiff i pozostali żydzi (używam tego wyrazu, jak powiedziałem, z rezerwacją) wyłożyli pieniądze na działalność tej partii, i szukali kogoś kto mógłby zostać jej szefem. Żeby nie wdawać się w szczegóły, gdyż nie są one ciekawe, znaleźli Woodrow Wilsona, łajdaka, który nie był warty prochu do zestrzelenia go do samego piekła!
 

Znaleźli Woodrow Wilsona, człowieka o tak wielkim ego, jakiego nie widziałem u nikogo innego, i mianowali go szefem Partii Demokratycznej. I zaczęły się ich problemy! Ponieważ Demokraci mieli tylko głosy wyborcze na południu, gdzie rolnicy chcieli mieć tanie produkty z Europy. Ale północ chciała Republikanów. Dowiedzieli się, że nie mogą wybrać prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Więc ja zajmowałem się funduszami, byłem łącznikiem, gońcem [byłem wtedy młodym chłopcem]. Wyciągnęli z politycznej "naftaliny‟ Teodora Roosevelta (a był wtedy naczelnym czasopisma). Powiedzieli mu: "jest pan niezastąpiony i jedynym który może uratować Stany Zjednoczone‟.

I przy pomocy jego ego stworzyli „Bull Mouse Party‟, i pan Jakub H Schiff i pozostali żydzi z całego świata – otrzymali na to masę pieniędzy z Anglii – utworzyli tę partię. I w ten sposób podzielili republikańskie głosy między Roosevelta i Tafta, i w ten sposób pan Wilson wszedł z mniejszością głosów.

Ale pan Wilson nie wiedział jak schować się przed „deszczem!” Nie mogę zrozumieć jak tam się dostał, chyba że po przetasowaniu kart mieli coś na niego. W polityce, kiedy wybierze się kandydata, wie się o nim wszystko. Wie się, że spał z żoną profesora, a byli sąsiadami w Princeton, który nazywał się Peck. Później, kiedy ona odeszła od Wilsona i przeprowadziła się do Waszyngtonu, poślubiła mężczyznę, który miał syna. I ten syn pożyczył z banku $40.000, nie pytając żadnego z nich wcześniej. On nie wiedział jak to spłacić, więc ta kobieta słyszała o Samuelu Untermeyerze [tym z dużej firmy adwokackiej Googenheim-Untermeyer-Marshall], wybitnym Demokracie: i przekazała pewną sumę na jego partię, a poszła do niego z dużą paczką listów, które miałem możliwość przeczytać (Wilson pisał do niej wiele listów. Znał język, nie wątpię w to, Wilson znał słownictwo w zakresie stosunków seksualnych). Tak więc spreparowali te listy i przyszedł jej do głowy pomysł by go szantażować.

Wobec powyższego, Samuel Untermeyer poszedł do Wilsona jako prawnik. Był cenionym zwolennikiem tej partii i znał osobiście Wilsona. Żeby nie przedłużać, Wilson nie miał pieniędzy; Untermeyer wyłożył za chłopaka, by mógł je oddać. Ale Untermeyer powiedział prezydentowi Wilsonowi: "dam ci tą sumę jeśli wyświadczysz mi jedną przysługę. Kiedy będzie wolne stanowisko w Sądzie Najwyższym, będzie ono dla mnie‟. I dalej powiedział: "Nigdy nie mieliśmy żyda w Sądzie Najwyższym i myślę, że jeden powinien tam być‟. Więc Wilson powiedział: „Zgoda!‟ i zapłacili owe $ 40.000.

A kiedy znalazł się wakat w Sądzie Najwyższym, pan Untermeyer polecił pana Brandeisa. Pan Brandeis był syjonistą numer jeden w Stanach Zjednoczonych, przywódcą ich wszystkich, i bardzo szybko zaprzyjaźnił się z panem Wilsonem. Kiedy wybuchła wojna z Niemcami, wojna między Anglią, Francją i Rosją z Niemcami i Austrią, Stany Zjednoczone nie miały z nią nic wspólnego. Wszyscy oni myśleli, że Anglia, Francja i Rosja zmiażdżą Niemcy w ciągu 60 dni.

Wielkie nagłówki w gazetach. Byłem wtedy bardzo aktywny w polityce, "Chłopcy wrócą na Boże Narodzenie, czy Chłopcy wyjdą z okopów na święta‟, ale kiedy nadeszło Boże Narodzenie, wojna trwała w najlepsze! Niemcy wystawili łodzie podwodne, i Irlandczycy dali im dwie bazy na wybrzeżu, i zatapiali wszystko co przewoziło żywność i amunicję do Anglii, co jest zgodne z prawem międzynarodowym. Ale kiedy żydzi zorientowali się, że W Brytania przegrywa, stali się bardzo podekscytowani, ponieważ w owym czasie Niemcy byli ich najlepszym przyjacielem.

W 1822 Niemcy wprowadziły Edykt Emancypacyjny, dający równe prawa wszystkim mieszkańcom, bez względu na wyznanie. Do tamtego czasu, każde państwo w Europie miało określone proporcje w dostępie do różnych zawodów: 1%, 2%, 3% lekarzy, dentystów, prawników, bankierów, nauczycieli, itd. Kiedy Niemcy wprowadziły w 1822 r. tenże Edykt Emancypacyjny, wtedy to wszyscy żydzi z całej Europy zaczęli osiedlać się w Niemczech, gdyż mogli otrzymać tam edukację. Mogli zostać lekarzami, prawnikami, dentystami, aptekarzami. Kiedy byłem w Niemczech 50% uczniów w niemieckich szkołach, było żydami z całej Europy. Wszyscy biegli do Niemiec. I uwielbiali Niemców.

Żyd Baline był szefem hambursko–amerykańskich, Linii Północno–Niemieckich Lloyda. Nawet prywatni bankierzy, Hohenzollerzy, byli żydami. Szefem niemieckiej General Electric Co był żyd. Największe firmy – nie było żadnej dyskryminacji w Niemczech. I żydzi tam czuli się jak na pikniku! Byli tzw żydami przybyłymi do zachodniej Europy z wojskami rzymskimi, którzy przyszli do Judei, kiedy Rzymianie okupowali zachodnią Europę, i były tam dwa domy modlitewne, jeden w Speer, jeden w Lyons, małe kamienne budynki, z II wieku.

Tak więc niemieccy żydzi różnili się między sobą tak jak Arabowie i Chazarowie, wtedy było takie powiedzenie, nie wiem czy mogę je tu powiedzieć, ale kiedy mieszkałem w Niemczech, Niemcy, prawdziwi Niemcy, mówili o Polokach (nazywali ich "Polokami" – wschodnio-europejscy żydzi): "gdzie Polok nasika, tam nigdy trawa nie wyrośnie‟. Oni ich nienawidzili! Nigdy nie pozwolili swoim dzieciom żenić się z nimi.

Tak więc kiedy Niemcy wygrywali wojnę, żydzi byli bardzo szczęśliwi, gdyż nie chcieli, by zwyciężyła Rosja z Francją i Anglią, i myśleli że to będzie gorzej dla żydów w Rosji. Byli więc za Niemcami. I co się stało? Kiedy Niemcy wyprodukowali swoje łodzie podwodne, w sierpniu lub wrześniu, nie pamiętam w którym tygodniu – gen. Haig w Londynie, ostrzegł Anglików: "zapasów żywności dla wszystkich, 55 mln, mamy na mniej niż dwa tygodnie‟. Statki z żywnością i amunicją zatapiane były tak szybko, że nie mogli zgromadzić żadnych zapasów.

Więc Niemcy zaoferowały Anglii układ pokojowy. Zaoferowano go dwa razy! Leżał na biurku gabinetu wojennego, gotowy do podpisu. Co się stało? żydzi w Nowym Jorku i Waszyngtonie, pod przywództwem Brandeisa, przez Fleischmana i Sockloffa w Londynie, zdobyli taką obietnicę. Oni to poszli do gabinetu wojennego i powiedzieli: "nie musicie zgadzać się na ten układ – który jest równoznaczny z kapitulacją. My wam pokażemy jak możecie wygrać, a kiedy już pokonacie Niemcy, stworzycie imperium otomańskie, a nam dacie Palestynę".

I takie porozumienie zawarli. Wszystko na piśmie. Syjoniści pisali o tym w książkach, są dokumenty na ten temat w archiwach. A kiedy już otrzymali przyrzeczenie Palestyny, zaczęli używać swoich wpływów, by wprowadzić Stany Zjednoczone do wojny. I stało się, zawarli umowę by wciągnąć Stany Zjednoczone w wojnę, co oznaczało klęskę Niemiec, które czuły się zwycięzcami, wtedy, oferując pokój równoznaczny z kapitulacją.

I powstało pytanie: jak włączyć Stany Zjednoczone w wojnę? Nie mogli nas włączyć jeśli Niemcy nie dawały nam ani powodu, ani nas nie prowokowały. Więc co oni zrobili? Wysłali wiadomość do Waszyngtonu, że SS Sussex, prom z Dover do Calais został storpedowany na kanale i 38 Amerykanów straciło życie!

Nie mam zamiaru tego przedłużać, mam wam więcej do powiedzenia! Wziąwszy pod uwagę storpedowanie promu i śmierć 38 naszych obywateli, Kongres wypowiedział wojnę Niemcom. Kiedy gen Pershing przygotował 4 miliony żołnierzy, i kiedy byli już w drodze – członek parlamentu i kilku innych, którzy nie mogli tego dłużej znieść, wyjawili sekret, że Sussex nie został zatopiony, i żadni Amerykanie nie zginęli. Niestety, było już za późno. Byliśmy już na wojnie!

Taki jest sposób, którym żydzi włączyli nas do pierwszej wojny światowej, i to wszystko miało miejsce dlatego, ponieważ wygrał Wilson. Mieliśmy dług jeden milion dolarów. I od tamtego czasu on wzrastał – myślę że teraz jest on rzędu $ 465 mld, po wojnie w której uczestniczyliśmy, do której to żydzi włączyli nas.
 

Od Wilsona do Roosevelta
 

Znałem sędziego Samuela Rosena, który był mentorem pana Roosevelta. Mówiło się wówczas, że nie poszedł do toalety bez wcześniejszej konsultacji z sędzią Rosen. Kiedy doszło do II wojny światowej w Europie, powstał problem – nie było sposobu by nas w nią włączyć. A parcie ze strony żydów tutaj, w Nowym Jorku, Waszyngtonie, by nas w nią wplątać było ogromne! Nie wiedzieli jak to zrobić.

I tak jak pan Tanzell napisał w swojej książce: Tylnymi drzwiami do wojny [był profesorem historii w Uniwersytecie Georgetown] – widziałem w bibliotece Yale dokumenty ówczesnego ministra obrony. Do II wojny światowej zostaliśmy wepchnięci przez pana Roosevelta, tylnymi drzwiami! Niemcy nie dali nam ani powodu ani też nas nie prowokowali.

Ale lokalni żydzi robili olbrzymi nacisk na Roosevelta: "Musimy wejść w tę wojnę! Nie możemy mu na to pozwolić!‟ Musieliśmy zdecydować co robić, więc Stany Zjednoczone porozumiały się z Japonią i oświadczyły: "Nie możemy wam sprzedawać dalej stali ani ropy‟. Japonia walczyła wtedy, a bez stali i ropy, które dostawali od nas, musieliby wycofać się z wojny. Więc wysłali dziewięciu różnych ambasadorów do nas by zmienić zdanie pana Roosevelta. On powiedział: "Nie, nie możemy sprzedawać wam dalej. W ogóle‟.

W tamtym czasie Niemcy i Japonię obowiązywał układ; i każdy kraj wypowiadający wojnę jednemu z nich, był wrogiem obu! A więc żydzi, panu Rooseveltowi podsunęli myśl, by "sprowokować wojnę z Japonią‟. A odcięcie Japonii od stali i ropy, było tylko pretekstem. Więc przysłali tu dziewięciu ambasadorów, niestety, nic nie mogli już zrobić. Wiecie co się później stało w Pearl Harbour!
 

Pan Roosevelt wymyślił, i to jest w pamiętniku pana Stimsona, napisane jego własną ręką, a jest to w bibliotece uniwersyteckiej – Yale, zawiera dokumenty pana Henry L. Stimsona – był on w tym czasie ministrem obrony.

Napisał w pamiętniku o ważnych rzeczach, które miały miejsce pod datą 25 listopada, 2 tygodnie przed Pearl Harbor, oto co napisał: "Prezydent wysłał po nas, abyśmy stawili się w Białym Domu. Myślałem żeby przedyskutować wojnę w Europie, ale on nam powiedział, że musieliśmy wejść w wojnę z Japonią, ale nie chciał, by to wyglądało jakbyśmy my wystrzelili pierwsi!‟ Powtarzam to dokładnie – prawie słowo w słowo. Henry Stimson, minister obrony, napisał tak w swoim pamiętniku.

I tak weszliśmy w wojnę światową. I cóż, dostaliśmy pierwszy strzał w Pearl Harbor! Ale jedyny sposób włączenia nas w wojnę z Niemcami był taki, że musieliśmy toczyć wojnę z Japonią. I wtedy automatycznie, zgodnie z treścią ich porozumienia, byliśmy w wojnie z Niemcami. I tak weszliśmy do drugiej wojny światowej.

Teraz jesteśmy na drodze do III wojny światowej. A szanse są, że to będzie wojna nuklearna. Jest już widoczne – i walczę (czas i pieniądze) by jej nie było. Skutki tej walki są.

Przewodniczący Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, pan Fulbright, powiedział w niedzielę rano w programie telewizyjnym [który według badań reklamowych ma 28 mln widzów], w odpowiedzi na pytanie na temat Bliskiego Wschodu powiedział: "Nic nie możecie zrobić w sprawie Bliskiego Wschodu!‟ I dalej: "senat jest kontrolowany przez żydów; 90% z nich opanowało senat Stanów Zjednoczonych, i nie możecie nic zrobić‟. Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Stanów Zjednoczonych poddaje się, mówi że 90% senatu jest kontrolowane przez ...