Dorota Milli - Dom na wyspie(1).pdf

(2071 KB) Pobierz

Ewie i Beacie! Przyjaciółkom ze szkolnej ławki.

Żałuję, że nie spisywałam wszystkich naszych pomysłów.

Jeśli tylko przezwycięży wątpliwość,

znajdzie szczęście tam,

gdzie z początku nic go nie będzie zapowiadać.

Bernhard Schlink

PROLOG

Ciemność opatuliła ją jak koc, ale nie dała ciepła. Wstrząsnął nią

dreszcz, przebiegł po skórze jak intruz, pozostawiając chłód.

Pobliskie drzewa nie dawały schronienia, a nisko zwisające gałęzie

jak palcem wskazywały jej obecność. Cienie igrały, mrok się

nasilał, morze w oddali ucichło. Szmery i echo głosów wypełniały

przestrzeń, nasilając strach, powstrzymując jej krzyk.

Została sama, a miały trzymać się razem. Wsłuchiwała się w las,

wyławiając właściwe dźwięki, idąc za nimi jak po śladach na

piasku. Przyśpieszony oddech zagłuszał jej trop, zmuszał do biegu,

poszukiwania nadziei w ciemności. Zobaczyła niewyraźne sylwetki,

które z każdym krokiem nabierały czytelniejszych kształtów.

Usłyszała głos w oddali, niezbyt wyrazisty, po chwili głośny

i jazgotliwy. Poczuła gwałtowny dotyk i wydała krzyk, który

niepowstrzymywany wydostał się z jej gardła.

Zacisnęła powieki, a gdy je uniosła, była sama z uciążliwym

przyśpieszonym oddechem, który przytłumił inne dźwięki.

W blasku pełnego księżyca uparcie przebijającego się przez gałęzie

dostrzegła mosiężne ogrodzenie, ścianę z cegieł i wyszczerbione

schody. Zrobiła krok, by zejść, zebrała się na odwagę i postawiła

kolejny. Wyciągnęła przed siebie dłoń i dotknęła drewna,