Tajemnica zbrodni katyńskiej.pdf

(1339 KB) Pobierz
Tajemnica Zbrodni Katyńskiej:
dowody, rozwiązanie
Grover Furr
1
Spis treści
Podziękowania i dedykacja .................................................................................................................. 3
Przedmowa ........................................................................................................................................... 4
Wstęp ................................................................................................................................................. 12
Rozdział 1. Dowody, których nie można zakwestionować ................................................................ 18
Rozdział 2. Raport niemiecki – „Amtliches Material…” (AM) ........................................................ 24
Rozdział 3. Raport Burdenki .............................................................................................................. 38
Rozdział 4. Zamknięta Teczka nr 1 .................................................................................................... 45
Rozdział 5. Wykopaliska we Włodzimierzu Wołyńskim ................................................................... 49
Rozdział 6. Co pokazują niepodważalne dowody ............................................................................. 62
Rozdział 7. Niemiecki raport ............................................................................................................. 69
Rozdział 8. Niemiecki raport, ciąg dalszy. Artykuł Sacharowa pt. „Tajemnice Katynia” ................. 76
Rozdział 9. Niemiecki raport, ciąg dalszy. Artykuł Sacharowa pt. „Niemieckie dokumenty…” ...... 83
Rozdział 10. Raport Komisji Burdenki .............................................................................................. 96
Rozdział 11. Norymberga, Komisja Maddena ................................................................................. 126
Rozdział 12. Wykopaliska we Włodzimierzu Wołyńskim ............................................................... 149
Rozdział 13. „Ukraiński ślad Katynia” ............................................................................................ 156
Rozdział 14. Wnioski – Tajemnica Lasu Katyńskiego rozwiązana ................................................. 167
Dodatek 1. Zeznania Soprunienki, Syromiatnikowa, Tokariewa ..................................................... 171
Dodatek 2. Pochodzenie ilustracji .................................................................................................... 176
2
Podziękowania i dedykacja
Pragnę wyrazić swoje podziękowania oddanemu personelowi Biblioteki im. Harry’ego S. Sprague z
Montclair State University.
Jestem szczególnie wdzięczny za bezcenną pracę bibliotekarzy InterLibrary Loan: Kevina Prender-
gasta, Arthura Hudsona i Siobhan McCarthy. Bez ich ciężkiej pracy po prostu nie mógłbym uzyskać
wielu trudnych do znalezienia książek oraz artykułów w wielu językach, co moje badania uczyniło
możliwymi.
Mojemu wydawcy, projektantowi okładki, przekonującemu krytykowi i przyjacielowi Mike’owi Bes-
slerowi z Erythros Press and Media, LLC, który udzielał mi zachęty, inspiracji i pomocy kiedykol-
wiek ich potrzebowałem, często w późnych godzinach nocnych. Nie mógłbym życzyć sobie lepszego
wydawcy.
Prof. dr Susana M. Sotillo, moja camarada y compañera, dzięki swojej cierpliwości i ciepłej zachęcie,
pomogła mi bezmiernie bardziej, niż mogłyby to wyrazić jakiekolwiek moje słowa.
Ponownie mój kolega i przyjaciel Władymir Lwowicz Bobrow z Moskwy w Rosji hojnie poświęcił
mi swój czas i pomógł zrealizować tę książkę. Nie mogę oddać sprawiedliwości wkładowi, jaki wło-
żył w tę książkę, wszystkie moje i nasze wspólne badania w zakresie historii okresu stalinowskiego.
Najserdeczniej dziękuję każdemu z Was z osobna.
Dedykacja
Książkę tę dedykuję mojemu przyjacielowi Billowi Sacksowi. Bill zrobił bardzo staranną korektę tej
oraz kilku innych moich książek i zwrócił się z doskonałymi sugestiami, które niezmiernie ulepszyły
moją pracę. Nikt inny bardziej nie zachęcał, nie wspierał i nie pomagał. Dziękuję, Bill!
3
Przedmowa
Wielu czytelników będzie się zastanawiać: „Po co kolejna książka o Zbrodni Katyńskiej?”. I, w szcze-
gólności, czemu nazywać to „tajemnicą”? Gdyż – jak będą myśleć – tajemnica (jeżeli jakakolwiek
była) została rozwiązana lata temu, we wczesnych latach 90. XX w., kiedy radzieckie, a następnie
rosyjskie władze przyznały się do winy i dostarczyły dokumenty dowodowe z „Zamkniętej teczki nr
1”, będące głównym źródłem dowodów radzieckiej winy w tej zbrodni.
Myślałem tak samo. Kiedy przeczytałem w „New York Timesie”, iż prezydent Gorbaczow z ZSRR
przyznał winę stalinowskich władz odnośnie do Katynia, nie miałem żadnych powodów, by w to
wątpić. Rewelacje w tej samej gazecie z kilku lat później, że prezydent Rosji Jelcyn dał te „dowodowe”
dokumenty Lechowi Wałęsie, prezydentowi Polski, potwierdziły to, co myślałem.
Nie przejmowałem się tym za bardzo. Zbrodnia Katyńska zdawała mi się dawna i odległa. Tymcza-
sem ilość masowych mordów popełnionych przez Niemców i Japończyków oraz skala śmiertelności
w II Wojnie Światowej były tak wielkie, że Katyń ledwo co je zwiększał. Również nie żywiłem swo-
jego współczucia wobec losów polskich jeńców wojennych rzekomo zamordowanych w miejscach,
które, wspólnie, stały się znane jako Zbrodnia Katyńska albo „Katyń”. Czemu współczuć akurat im
zamiast dziesiątkom milionów innych zamordowanych w tej wojnie? To po prostu niemożliwe, przy-
tłaczające, a nawet paraliżujące umysłowo, żeby próbować litować się nad tymi wszystkimi dawno
zmarłymi ludźmi.
Ale od połowy lat 90. XX w. pojawiły się badania twierdzące, że wszystko to jest nie tak. Że „Katyń”
jest antyradziecką, antyrosyjską i antykomunistyczną zmową. Nie przekonywało mnie to – jednak
myśląc wstecz, dzisiaj uświadamiam sobie, że ciągle nie przejmuję się tym wystarczająco mocno,
żeby być całkowicie przekonanym lub całkowicie nieprzekonanym.
Jednakowoż zaczęło mnie to intrygować. „Katyń” – termin, którego odtąd będę używać bez złowro-
gich cudzysłowów jako skrót na „Zbrodnię Katyńską” – stał się teraz tajemnicą. A ja lubię tajemnice!
Zwłaszcza te historyczne.
Do Katynia przyciąga mnie coś więcej niźli tylko uwielbienie dla dobrej tajemnicy. Marksizm pocią-
gał mnie od moich studenckich czasów, kiedy zaangażowałem się w protesty przeciwko amerykań-
skiej wojnie w Wietnamie. Solidaryzowałem się z wietnamską walką o niepodległość. Dowiedziałem
się, że antykomunizm nie jest tyle oszustwem – rząd Stanów Zjednoczonych był rzeczywiście anty-
komunistyczny – ale że służył on też jako kamuflaż dla imperializmu oraz zwyczajnego kapitalistycz-
nego wyzysku. Francja, następnie Japonia, a potem Stany Zjednoczone pragnęły zdominować Wiet-
nam. W przypadku Francji i Stanów Zjednoczonych antykomunizm stał się uzasadnieniem wojny o
utrzymanie imperium. W Wietnamie i na świecie to komuniści byli główną siłą organizującą sprzeciw
wobec tej imperialistycznej wojny Stanów Zjednoczonych.
Na olbrzymiej demonstracji antywojennej na Manhattanie w 1967 r. pewien starszy człowiek – widz,
a nie uczestnik – powiedział mi po przyjacielsku, że nie powinienem popierać Narodowego Frontu
Wyzwolenia Wietnamu Południowego. Czemu nie? - zapytałem. Gdyż NFWWP kierowała tak na-
prawdę Komunistyczna Partia Wietnamu, którą dowodził Hồ Chí Minh. Hồ został wyszkolony przez
Józefa Stalina. A Stalin – powiedział mój rozmówca – zamordował 40 milionów ludzi.
Nie „uwierzyłem” tak po prostu w to, co powiedział. Ale nie było też tak, że wcale nie dałem temu
wiary. Zdecydowałem, że poważnie przyjrzę się tej sprawie, kiedy będę miał na to czas, kiedy w
nauczaniu będę czuł grunt pod nogami i kiedy moja praca doktorska będzie na dobrej drodze do
ukończenia.
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin