Rzeki.pdf

(1152 KB) Pobierz

Rzeki Pojezierza

Drawskiego

Drawa, Gwda, Piława, Rurzyca

Zbigniew Galiński

Drawa

Szlak

Drawy

należy do najciekawszych w Polsce i dlatego chętnie prze-

mierzają go turyści-kajakarze. Swą malowniczość zawdzięcza zmienno-

ści krajobrazu doliny Drawy i cechom jej koryta. Rzeka na przemian jest

wąska i szeroka, płytka lub głęboka, bystra lub leniwa. Dno ma muliste,

piaszczyste lub kamieniste. Brzegi bywają zadrzewione, krzewiaste lub

bezdrzewne, płaskie lub urwiste, podmokłe albo suche. Czasami Drawa

tworzy zarośnięte rozlewiska, by znowu pędzić dzikimi przełomami.

Kajakarz napotyka na spiętrzenia, bindugi, małe elektrownie wodne i ja-

zy. Może również odwiedzić kilka interesujących miast i miasteczek,

m.in. Czaplinek, Złocieniec, Drawsko Pomorskie czy Drawno.

Drawa zbiera czyste wody z Pojezierza i Równiny Drawskiej. Nazwa

rzeki prawdopodobnie wywodzi się od rdzenia „dreu”, co w dawnych ję-

zykach indoeuropejskich oznaczało „biec”, „spieszyć się”, i dobrze od-

daje charakter tego prawego dopływu Noteci.

W górnym odcinku rzeka płynie przez Drawski Park Krajobrazowy

w Dolinie Pięciu Jezior, którą tworzy około 7-kilometrowa rynna polo-

dowcowa (źródlisko Drawy) między Połczynem a Czaplinkiem. Drawa

przepływa przez pięć jezior (Górne, Okrągłe, Długie, Głębokie i Małe).

Strome zbocza porozrywane przepastnymi jarami i krętymi wąwozami

piętrzą się do 50 m ponad dnem doliny. Porastają je mieszane lasy z do-

minacją buka. Ten górny bieg niestety nie nadaje się do spływu. W okoli-

cy Złocieńca rzeka opuszcza park i mija ciekawe jeziora: Prosino, Draw-

sko, Krosino, Lubie, Wielkie i Małe Dębno, Wiry, Rudno oraz Dubie.

W środkowym i dolnym biegu Drawy rozciąga się Puszcza Drawska.

Poniżej jeziora Lubie rzeka przebija się w lesie przez poligon wojskowy, co

utrudnia życie kajakarzom. Za jeziorem Dubie puszczę chroni Drawieński

Park Narodowy. W tym odcinku Drawa przybiera charakter rzeki górskiej,

a pola biwakowe należą do najlepiej zagospodarowanych na szlaku.

Warto pamiętać, że w parku od 15 marca do 30 czerwca obowiązuje

zakaz pływania kajakiem. Trzeba też dostosować się do zasad przebywa-

nia w parkach narodowych oraz wysupłać dodatkowe pieniądze na opła-

tę za spływ i biwaki w parku.

Drawieński Park Narodowy powstał w 1990 r. Zajmuje ponad 11 tys. ha

w zlewni Drawy, z czego lasy stanowią 83% powierzchni. Dzieli się na dwie

części, połączone w ramiona tworzące kształt litery V: dolinę rzeki Płocicz-

Długość rzeki

Długość szlaku

Średni spadek

Średni spadek u ujścia

Średni przepływ u ujścia

Powierzchnia dorzecza

186 km

173 km

0,6‰

0,7‰

21,3 m

3296 km

10 dni

DRAWA

Czas spływu

Mostniki–Dębina

Dalej Drawa płynie wśród łąk i lasów, meandruje i napotyka na liczne

piaszczyste urwiska. Oddala się od starej puszczy, mijając z prawej rui-

ny dużego bunkra oraz osadę leśną

Mostniki,

gdzie na skraju nad-

rzecznych łąk urządzono prywatne pole biwakowe. W Mostnikach

mieści się siedziba obrębu ochronnego, jednego z siedmiu w Drawień-

skim Parku Narodowym.

Niebawem zasilą Drawę czyste wody wyłączonego z turystyki lewego

dopływu

Płocicznej.

Poniżej rzeka opuszcza teren parku. Dolina staje

się szeroka, wiedzie przez łąki i pola, wpływając do miejscowości

Stare

Osieczno

[25,1 km].

Przed mostem – zarówno z prawej, jak i z lewej

strony – znajduje się pole biwakowe, a obok niego sklep i restauracja.

Odchodzący od rzeki

kanał

otaczający wysepkę to teren dawnego

portu barkowego. Funkcjonował on do 1950 r. i przyjmował barki o wy-

porności 150 ton.

W latach 30. XX w. w okolicy wybudowano silny węzeł obronny Wału

Pomorskiego. Przełamanie Wału nastąpiło właśnie tu, 28 stycznia 1945 r.,

mimo że odcinek należał do najmocniej ufortyfikowanych. Posłużono się

fortelem; na zdobycznych niemieckich czołgach sowieccy żołnierze prze-

brani w niemieckie mundury wtargnęli na most na Drawie, wywołując kon-

sternację niemieckiej obrony.

Miłośnicy fortyfikacji mają tu nie lada gratkę. Kilka obiektów jest god-

nych obejrzenia. Na ciekawym cmentarzu ewangelickim stoi świetnie za-

maskowany schron obserwatora artylerii z zachowanym unikatowym dzwo-

nem obserwacyjnym, a na wzgórzu tuż za wsią ruiny dwukondygnacyjnego

potężnego schronu Dromader. Kolejny schron znajduje się przy drodze do

Łęczyna. W okolicy jest jeszcze kilka mniejszych bunkrów. Warto zobaczyć

na Wzgórzu Zamkowym neogotycki kościół z lat 60. XIX w., zbudowany na

planie ośmioboku i nakryty dachem namiotowym z sygnaturą.

Dalej rzeka płynie szeroko, sporadycznie zdarzają się przeszkody

z drzew. Z prawej mija się leśniczówkę

Kotlina

[22,8 km],

obok której

przygotowano dogodne miejsce do biwakowania; w pobliżu stoją ruiny

dużego schronu.

Przez kolejne kilometry rzeka silnie meandruje wśród licznych rozle-

wisk starorzecza. Z prawej do Drawy wpada jej dopływ –

Mierzęcka

Struga

(Mierzęcinka)

[19,0 km].

Trochę niżej wpływa z lewej strumień

Szczuczna

[17,4 km].

Płynąc dalej, nie należy całkowicie się rozluźniać, bo i tu trafiają się ka-

jakarzom przygody, chociaż rzeka nie zmienia charakteru. Osiąga leśną

osadę

Hutnik

[14,7 km],

która powstała w miejscu dawnej huty szkła.

Poniżej z lewej mija leśniczówkę

Dębina

[13,4 km].

Przy punkcie czer-

pania wody jest dogodne miejsce na dobicie do pomostu, a obok leśni-

czówki – sporo miejsca na namioty.

DRAWA

Plik z chomika:

bialy.mech

Rzeki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: