zycie to gra czyli jak grac by wygrac.pdf

(165 KB) Pobierz
¯ycie to gra,
czyli jak graæ,
by wygraæ
Autor: Florence Scovel Shinn
T³umaczenie: Gabriela Górnicka
ISBN: 978-83-246-1971-9
Tytu³ orygina³u:
The Game of Life
and How to Play It
Format: 122x194, stron: 88
Duchowy przewodnik
• Wskazówki dla poszukiwaczy prawdy
• Uniwersalne zasady, rz¹dz¹ce Twoim ¿yciem
• Prawa, dziêki którym osi¹gniesz spe³nienie
Wygraj swoje ¿ycie!
Zastanawiasz siê, jak przejœæ przez œwiat, nie potykaj¹c siê co krok? Poszukujesz
mistrza, który zadba³by o Twój wewnêtrzny rozwój, ale w najbli¿szym czasie nie
planujesz wyprawy do Indii? Chcesz widzieæ ostrzej, czuæ mocniej i rozumieæ wiêcej
ni¿ dotychczas? Skorzystaj z wiedzy Florence Scovel Shinn i poznaj odpowiedzi
na pytania, które nurtuj¹ Ciê od lat.
Autorka tej ksi¹¿ki nale¿y do grona najlepszych mentorów, a jej s³owa s¹ jak ³yk
orzeŸwiaj¹cej wody w upalny dzieñ. Bezpoœredni styl i zrozumia³e wyjaœnienie zasad
obowi¹zuj¹cych we Wszechœwiecie pozwalaj¹ nam ogarn¹æ myœl¹ solidn¹ czêœæ
ponadczasowej m¹droœci. Wiele lat po pierwszym wydaniu tego przewodnika nadal
zalicza siê on do najwa¿niejszych pozycji z zakresu rozwoju duchowego.
Zbierz plony swojego ¿ycia:
• Dowiedz siê, czym s¹
„no¿yczki
umys³u”.
• Poznaj prawo substytucji.
• Doceñ si³ê podœwiadomoœci i Twój
„boski
umys³”.
• Wygrywaj dziêki pozytywnemu nastawieniu i odpowiednim afirmacjom.
• ZaprzyjaŸnij siê ze swoim przeznaczeniem.
Spis tre ci
1
Gra ........................................................................................7
2
Prawo dobrobytu ................................................................15
3
Moc sïowa ...........................................................................21
4
Zasada braku oporu ...........................................................27
5
Prawo karmy i prawo przebaczenia ..................................35
6
Zrzucenie brzemienia ........................................................43
7
Miïo Ê ..................................................................................51
8
Intuicja lub przewodnictwo ..............................................59
9
Doskonaïe wyra enie siebie lub Boski Projekt ................67
10
Zaprzeczenia i afirmacje ...................................................75
1
Gra
WiÚkszo Ê ludzi uwa a, e ycie jest walkÈ, choÊ nie jest ono
walkÈ, lecz grÈ.
Tej gry nie mo na jednak wygraÊ bez znajomo ci Ducho-
wego Prawa, a Stary i Nowy Testament przedstawiajÈ zasady
gry w niezwykle jasny sposób. Jezus Chrystus nauczaï, e ta
wspaniaïa gra polega na
dawaniu i otrzymywaniu.
„Czïowiek zbiera to, co posiaï”. To oznacza, e cokolwiek
wysyïa wiatu lub czyni, to do niego powróci; otrzyma to, co
sam daï.
Je li sieje nienawi Ê, zbierze nienawi Ê; je li sieje miïo Ê,
zbierze miïo Ê; je li krytykuje, spotka siÚ z krytykÈ; je li kïa-
mie, zostanie okïamany; je li oszukuje, zostanie oszukany. Je-
zus uczy nas tak e, e nasza wyobra nia odgrywa kluczowÈ
rolÚ w grze ycia.
„Z caïÈ pilno ciÈ strze swego serca (lub wyobra ni), bo
ycie ma tam swoje ródïo”. (KsiÚga Przysïów 4,23)
To oznacza, e cokolwiek czïowiek sobie wyobra a, prÚdzej
czy pó niej materializuje siÚ w jego yciu. Znaïam mÚ czyznÚ,
który baï siÚ pewnej choroby. To byïa rzadka choroba i trudno
byïo siÚ niÈ zaraziÊ, lecz on ciÈgle jÈ sobie wyobra aï i czytaï
o niej, a choroba ujawniïa siÚ w jego organizmie. Ten mÚ czy-
zna umarï, poniewa padï ofiarÈ wïasnej wypaczonej wyobra ni.
¿ycie to gra, czyli jak graÊ, by wygraÊ
Dlatego, aby zwyciÚ yÊ w grze ycia, musimy wyÊwiczyÊ
naszÈ wyobra niÚ. Osoba obdarzona wyobra niÈ, która nauczyïa
siÚ tworzyÊ jedynie pozytywne obrazy, urzeczywistnia „ka de
sïuszne pragnienie swojego serca” — pragnienie zdrowia, bo-
gactwa, miïo ci, przyjacióï, doskonaïego samospeïnienia, naj-
wy szych ideaïów.
Wyobra niÚ okre la siÚ jako „no
yczki umysïu”,
które dzieñ
po dniu wycinajÈ pojawiajÈce siÚ w nim obrazy i prÚdzej czy
pó niej czïowiek spotyka twory swojego umysïu w zewnÚtrznym
wiecie. Grecy mawiali: „Poznaj siebie”.
IstniejÈ trzy sfery umysïu:
wiadomo Ê, pod wiadomo Ê
i nad wiadomo Ê.
Pod wiadomo Ê to siïa bez kierunku. Podob-
nie jak para lub elektryczno Ê, wymaga indukcji i poddaje siÚ
kierownictwu.
Cokolwiek czïowiek intensywnie odczuwa lub ywo sobie
wyobra a, wywiera wpïyw na pod wiadomo Ê i zostaje urze-
czywistnione w najdrobniejszych szczegóïach.
Przykïad: Znam kobietÚ, która w dzieciñstwie udawaïa, e
jest wdowÈ. Przebieraïa siÚ w czarne ubrania i nosiïa dïugi czar-
ny welon, a ludzie uwa ali jÈ za pomysïowÈ i zabawnÈ. Doro-
sïa i wyszïa za mÈ za mÚ czyznÚ, którego mocno kochaïa. Nie-
dïugo potem jej mÈ zmarï a ona nosiïa dïugi, ciÈgnÈcy siÚ do
ziemi welon przez wiele lat. Jej obraz siebie jako wdowy wryï siÚ
w jej pod wiadomo Ê i w odpowiednim czasie urzeczywistniï
siÚ, choÊ spowodowaïo to tylko spustoszenie.
¥wiadomo Ê okre la siÚ jako miertelny lub przyziemny
umysï.
To umysï ludzki, który widzi wiat takim, jaki
siÚ on wydaje.
Widzi mierÊ, klÚski, choroby, ubóstwo i ograniczenia wszel-
kiego rodzaju i wpïywa na pod wiadomo Ê.
Nad wiadomo Ê
to Umysï Boski w ka dym czïowieku i kró-
lestwo doskonaïych idei.
W niej tkwi „doskonaïy
wzór”
opisywany przez Platona,
Boski
Projekt;
poniewa istnieje
Boski Projekt
dla ka dego czïowieka.
–8–
Gra
„Masz swoje miejsce na ziemi, którego nie mo e zajÈÊ nikt in-
ny; misjÚ do wypeïnienia, której nie mo e wypeïniÊ nikt inny”.
W
nad wiadomo ci
istnieje doskonaïy obraz Boskiego Pro-
jektu. Zwykle w wiadomo ci pojawiajÈ siÚ jego przebïyski
w postaci nieosiÈgalnego ideaïu — „czego , co jest zbyt piÚk-
ne, aby byïo prawdziwe”.
W rzeczywisto ci jest to prawdziwe przeznaczenie czïo-
wieka (lub cel jego ycia), którego przebïyski pochodzÈ od
Nieskoñczonej Inteligencji
tkwiÈcej w czïowieku.
Jednak wielu ludzi nie zna swojego prawdziwego przezna-
czenia i dÈ y do celów, które nie dajÈ im poczucia speïnienia
i których osiÈgniÚcie przynosi im jedynie poczucie pora ki i nie-
zadowolenia.
Przykïad: Pewna kobieta przyszïa do mnie i poprosiïa o mo-
dlitwÚ, aby wyszïa za pewnego mÚ czyznÚ, w którym byïa bar-
dzo zakochana. (Nazywaïa go A. B.).
Odpowiedziaïam, e to byïoby naruszeniem Duchowego
Prawa, ale pomodlÚ siÚ, aby znalazïa wïa ciwego mÚ czyznÚ,
który zostaï wybrany dla niej przez Boga i nale y do niej na
mocy Boskiego prawa.
Dodaïam: „Je li A. B. jest dla ciebie wïa ciwym mÚ czyznÈ,
nie mo esz go straciÊ, a je li nim nie jest, znajdziesz innego
mÚ czyznÚ”. CzÚsto widywaïa A. B., ale ich przyja ñ nie rozwi-
jaïa siÚ w po Èdanym przez niÈ kierunku. Pewnego dnia za-
dzwoniïa do mnie, mówiÈc: „Wiesz, w ostatnim tygodniu A. B.
nie wydawaï mi siÚ ju taki wspaniaïy”. Odparïam: „Mo e to
nie on, lecz inny mÚ czyzna zostaï ci przeznaczony przez Bo-
ga”. Niedïugo potem spotkaïa innego mÚ czyznÚ, który od razu
siÚ w niej zakochaï i powiedziaï, e jest jego ideaïem. Mówiï
jej wiele rzeczy, które zawsze pragnÚïa usïyszeÊ od A. B.
„To byïo niesamowite”, stwierdziïa i wkrótce odwzajemniïa
jego miïo Ê i zupeïnie straciïa zainteresowanie A. B.
Ta historia pokazuje prawo substytucji. Niewïa ciwa idea
zostaïa zastÈpiona wïa ciwÈ, dlatego obyïo siÚ bez straty i wy-
rzeczeñ.
–9–
Zgłoś jeśli naruszono regulamin