Christi Daugherty - Echo morderstwa.pdf

(2288 KB) Pobierz

Dla Loyalla Solomona,

który dał mi pierwszą pracę w gazecie.

I zmienił wszystko.

Rozdział

o była jedna z tych nocy.

Na początku pojawiła się iskierka nadziei – kilka pchnięć

nożem, wypadek samochodowy, który miał potencjał. Ale obrażenia

nie były poważne, a wypadek okazał się niczym specjalnym. Potem

zapadła cisza.

Spokojna noc, to najgorsze, co się może przytraﬁć dziennikarzowi

kryminalnemu.

Do terminu o północy została tylko godzina. Harper McClain

siedziała sama w pustym newsroomie, nie mając o czym pisać, i robiła

to, czym gardziła najbardziej na świecie – rozwiązywała krzyżówkę.

Na przeciwległej ścianie w wysokich oknach odbijał się ciemny

obraz wielkiego otwartego pomieszczenia z białymi kolumnami

i rzędami pustych biurek, ale Harper go nie dostrzegała – wpatrywała

się w leżącą na biurku gazetę. Zamazane litery spoglądały na nią jak

oskarżenie, że poniosła porażkę.

– Po co ktoś miałby znać dziesięcioliterowe słowo na brawurową

odwagę? – burknęła. – Znam sześcioliterowe słowo na odwagę.

„Odwaga”. Nie potrzebuję dłuższego.

– Zuchwałość – dobiegł głos od biurka redaktorki na przodzie

newsroomu.

Harper podniosła wzrok.

Redaktorka działu miejskiego, Emma Baxter, wydawała się

wpatrzona w swój monitor, w jej dłoni połyskiwało niczym mały miecz

srebrne pióro marki Cross.