Ewa Czlowiek zludzen.pdf

(836 KB) Pobierz

Jakob Wassermann

Ewa.

Człowiek złudzeń.

Wersja demonstracyjna

Wydawnictwo Psychoskok

Konin 2017

Kup książkę

Jakob Wassermann

„Ewa. Człowiek złudzeń”

Zabrania się rozpowszechniania, kopiowania

lub edytowania tego dokumentu, pliku

lub jego części bez wyraźnej zgody wydawnictwa.

Tekst jest własnością publiczną (public domain)

Tekst oryginalny tłumaczenia: anonimowy.

ZACHOWANO PISOWNIĘ

I WSZYSTKIE OSOBLIWOŚCI JĘZYKOWE.

Skład: Łukasz Chmielewski

Projekt okładki: Kamil Skitek

Druk: Drukarnia Ludowa w Krakowie

Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy „Renaissance“

Warszawa — Poznań — Kraków — Lwów — Stanisławów, 1920

ISBN: 978-83-8119-083-1

Wydawnictwo Psychoskok sp. z o.o.

ul. Spółdzielców 3, pok. 325, 62-510 Konin

tel. (63) 242 02 02, kom. 695-943-706

http://www.psychoskok.pl/

e-mail:wydawnictwo@psychoskok.pl

Kup książkę

Zanim pęknie srebrna nić.

Panna

von Einsiedel traktowała całkiem serjo miłosne gruchanie

z Crammonem. Gdy to spostrzegł, ochłódł zaraz, bacząc by uniknąć zagrażającej,

niemiłej sytuacji.

Posyłała mu przez pokojówkę natarczywe liściki, na które nie odpowiadał wcale.

Poprosiła o schadzkę. Przyrzekł i nie zjawił się. Gdy czyniła wyrzuty, pytając

o powód, spuścił oczy i odparł smętnie:

—

Omyliłem się co do godziny, droga pani. W czasach ostatnich czuję jakieś

jakby zaćmienie ducha. Budząc się rano, często mam wrażenie, że jest to wieczór.

Siadam do stołu i zapominam o jedzeniu. Muszę się poddać kuracji i zasięgnąć

porady lekarza. Bądź pani dla mnie pobłażliwą, Elizo.

Ale

Eliza nie chciała tego zrozumieć. Crammon zaliczał ją z żalem i przyganą

do kobiet, które z jednego pocałunku i jednej nocy, wysnuwają konsekwencje

niejednokrotnie bardzo uciążliwe dla mężczyzny.

Crammon mówił sobie:

—

Bądź twardy Bernardzie, Gerwazy. Nie daj się opanować przyrodzonej swej

delikatności i zostać niedołęgą. Zastawiono na ciebie łapkę, słoninę czuć o milę.

Taka ładna dziewczyna, a taka zaślepiona! Żaliż nie lepsza krótka przyjemność

nad długą niedolę.

I na wszelki wypadek spakował kufry.

Crammon

dowiedział się gdzie był Krystjan w czasie dziewiczego wieczoru

Judyty, oraz kto mu towarzyszył. Szofer wygadał się, a powodowany braterską

troskliwością, Crammon zarządził dochodzenie, które potwierdziło niepewne

pogłoski dochodzące do Wahnschaffeburga.

Pewnego

dnia gdy byli razem w Christiansruh wszedł Crammon do gabinetu

Krystjana i rzekł:

—

Nie mogę milczeć dłużej. Dręczy mnie troska. Wstydź się Krystjanie swej

skrytości. Bratasz się ze zbiegami, buntownikami, bombiarzami i przewracasz

Kup książkę

w głowach biednemu, niewinnemu ludowi szaleńczą hojnością swoją.

Krystjan uśmiechnął się w milczeniu.

—

Jakże możesz siebie tak narażać! — wykrzyknął Crammon — rodzinę swą

i przyjaciół! Słówko w zaufaniu, drogi mój. Mylisz się grubo sądząc, że wyzwoliłeś

z niedoli tę kobietę, do której cię zawlókł rosyjski desperado. To złudzenie mogę,

na szczęście rozwiać.

—

Czy wiesz co o niej? — spytał Krystjan przedziwnie obojętnym tonem i z

niewzruszonym wyrazem twarzy.

Crammon nadął się i jął opowiadać soczyście i szczegółowo:

—

Tak jest. Wdałem się nawet w pertraktacje z świetną policją, szczędząc ci

nieprzyjemności. Chciano tę kobietę aresztować i pieniądze wziąć w depozyt.

Temu zdołałem na szczęście zapobiec. Chociaż bowiem mam przekonanie, że

w państwie winien panować ład i porządek, to nie uważam za pożądane, by

władze wtykały nos w nasze sprawy prywatne.

Ma obowiązek czuwać nad naszą pomyślnością ziemską, więcej niczego nie

żądamy. Dość tego jednak. Nic wesołego nie mogę ci donieść o twej protegowanej.

Hołota oszalała wobec tego deszczu złota. Otoczono ją, żebrano, ten i ów skradł

coś, powstała bójka, jeden wbił drugiemu nóż w brzuch, a rozwścieklona baba

broniła się kociubą od pieca. W końcu wkroczyła policja. Potem kobieta owa najęła

mieszkanie w innej dzielnicy, nakupiwszy różnych gratów, mebli, pościeli, odzieży,

naczyń kuchennych, a nawet zegar z kukułką. Taki zegar, musisz wiedzieć, to coś

okropnego. Co chwila wychodzi zeń kukułka i drze się. Bawiłem raz w gościnie

u znajomych, którzy mieli trzy takie zegary. Ile razy zamknąłem oczy, potwór

zaczynał wrzeszczeć. Można było oszaleć, chociaż pozatem ludzie ci byli nader

mili. Ta baba Krolla zatraciła od czasu twego podarku ostatnie resztki rozsądku.

Pieniądze nosi przy sobie w szkatułce, dniem i nocą nie spuszcza z nich oka. Gra

na loterji i kupuje dziesięciofenigowe romansidła. Dzieci marnieją całkiem tak jak

przedtem, gospodarstwo schodzi coraz bardziej na psy, a tylko szkaradna kukułka

skrzeczy do wtóru. Czegóż tedy dokonałeś? Gdzież twe dobrodziejstwo? Lud nie

znosi nagłego szczęścia. Nie znasz ludu, nic o nim nie wiesz, przeto zostawże go

w spokoju.

Krystjan

patrzył przez okno na chmurne niebo. Potem zwrócił oczy na

Crammona. Po raz pierwszy jakby dopiero w tej chwili spostrzegł, że przyjaciel ma

dość pulchne policzki i podbródek z dołeczkiem, spoczywający na miękkiej

warstwie tłuszczu. Nie mogąc znaleźć odpowiedzi, uśmiechnął się tylko

i skrzyżował nogi.

Kup książkę

Plik z chomika:

rerakosi

Ewa Czlowiek zludzen.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: