wierszeostarymm.pdf

(304 KB) Pobierz

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Artur Oppman Or-Ot

Wiersze o Starym Mieście

Tower Press

Wydawnictwo „Tower Press ”

Gdańsk 2001

Gdy wieczorna spływa chwila złota

I różowi dawnych domów ściany,

Ludzkie serca ogarnia tęsknota

I żal jakiś niewypowiedziany.

Myśl haftuje ledwo znacznym ściegiem

Dni istnienia chmurne i jaskrawe –

Wtedy, siadłszy nad wiślanym brzegiem,

Lubię patrzeć na Starą Warszawę.

Naprzeciwko, wprost twojego wzroku,

Cud się wznosi, co stworzyły lata,

Dołem ginie w gęstwiejącym mroku,

Górą skrawa gra na nim poświata.

Purpurowe, jak krwi czerwień, plamy

Kolorują mury starożytne –

A to wszystko zachód ujął w ramy

Od zórz – złote, od niebios – błękitne.

Noc wylewa zapomnienia czarę

Na Starego Miasta obraz śliczny –

I usypia cicho Miasto Stare

W księżycowej poświacie magicznej.

Patrzę w okno, w zapaloną świecę,

Gdzie ktoś może łzy wstrzymuje krwawe.

Chryste z Fary! miej w swojej opiece

I tę starą – i nową Warszawę...

Stare Miasto

(fragment)

Bliżej ku srebrnej Wiśle, za murami Fary

Majestatycznie Rynek rozpostarł się stary;

Z czterech stron go obsiadły, pnąc się w błękit siny,

Starożytne, omszone, trzypiętrowe tyny.

Jaskrawo lśnią na słońcu wąskich domostw dachy

Z miedzi, z czerwonej cegły, z malowanej blachy;

Ścian barwa pstra lub szara, okna wzięte w ołów,

A u szczytu figury smoków i aniołów.

Myśl i ducha przenoszą w dawno zmierzchłe czasy

Dziwaczne balustrady, krużganki, tarasy,

Wchodów pilnują furty misternej roboty

(Miast dzwonków na łańcuchach wiszą przy nich młoty);

Nad sklepami się chwieją (sklep jest w każdym domie)

Szyldy, o fachu kupca świadczące widomie,

Lub wyrzeźbiony w murze lśni znak: herb mieszczański:

Lewiatan, sfinks skrzydlaty albo Święty Pański...

(...............................................................................)

Rynek – król, w krąg ulice, jakby świta pańska:

Krzywe Koło, Rycerska, Piwna, Świętojańska,

Zapiecek, dwa Dunaje – Szeroki i Wąski;

Rynek – pień, to konary, gałęzie, gałązki;

Rynek – żmij, to ogony; wiją się w przeguby,

W skręty, jeden chwost cienki, drugi tłusty, gruby

Splotą się, to rozplotą, to znów złączą ściśle,

Niżej wciąż, niżej pełzną, w dół, ku srebrnej Wiśle.

Czy znacie te uliczki, te zaułki brudne,

Gwarem życia tętniące, zgiełkliwe i ludne,

Czasem rubaszne, ale dobre, kochające,

A takie ciepłe, jak to nasze polskie słońce?!

Pczciwe, chociaż razem nieopatrzne, butne,

Po staremu junackie, a czasem tak smutne

Jak sierota płacząca po macierzy stracie –

Gzy znacie te uliczki, te zaułki znacie?

(..............................................................)

Rynek Staromiejski

Wśród kamienic niebotycznych

Staromiejski leży rynek –

Z rana kramów jest terenem,

A wieczorem – katarynek.

Kamienice mieszczą w sobie

Wielce zacny świat mieszczański,

Zaś im nadał budowniczy

Styl gotycko–nadwiślański.

W każdym domu sklep na dole,

Każdy sklep ma swoje godło,

A na progu jest podkowa,

By się kupcom dobrze wiodło.

Jak są cztery świata strony,

Cztery rogi są w tym rynku;

Gwoli gardłom staromiejskim

Każdy z rogów ma po szynku.

Ledwie słońce przetrze oczy

I na stare zerknie mury,

W rynku siedzą już przekupki

I ładowne stoją fury.

Ta swój towar ma na wozie,

Ten się rozparł przy kramiku –

(Wszyscy byli wprzód ,,na rożku”

Łyknąć ,,blaszkę” alembiku).

W starym rynku coraz ludniej,

Targ ożywia się pomału –

Kędy spojrzeć, pełno warzyw,

Mięsa, chleba i nabiału.

Woń surowizn, głosy kłótni

Na wietrzyka mkną podmuchu;

Słońce sypie blaski złote

Na ten obraz pełen ruchu.

III

Tłusty majster do warsztatu

Niesie w flaszce przedni trunek;

Że chłopakom nie dowierza,

Plik z chomika:

bolewice

wierszeostarymm.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: