Trzy pingwiny B. Woronow
W małym przytulnym domku z lodu i śniegu żyły trzy pingwiny. Byli to wierni i serdeczni przyjaciele. Najstarszy miał na imię Pik, średni – Pak, a najmłodszego nazywano Pok. Każdego ranka pingwiny wybiegały z do-mku na poranną gimnastykę i lodowaty prysznic. Po gimnastyce ze smakiem jadły śniadanie.
Po śniadaniu Pik, Pak i Pok zabierali sprzęt rybacki i wyruszali nad brzeg oceanu. Nad brzegiem oceanu Pik, Pak i Pok łowili ryby. Pingwiny złowiły bardzo dużo ryb, które ze smakiem zjadły. Po obiedzie przyjaciele ucięli sobie smaczną drzemkę i zapomnieli o całym świecie. Kiedy spali, jednej rybce udało się umknąć z wiadra. Niestety wyskakując, potrąciła wiadro ogonkiem i usłyszał to Pik. Machając srebrzystym ogonkiem, rybka śmiało ruszyła do wody. Pik krzyczał głośno, więc Pak i Pok szybko się obudzili.
– Ja powinienem zjeść tę rybkę! – powiedział Pik i ruszył za nią w pogoń.
– Dlaczego właśnie ty? – zapytał Pak.
– Dlatego, że jestem najstarszy! – odparł z dumą Pik.
– Ale ja jestem waszym najlepszym przyjacielem! – krzyknął Pak.
– To ja muszę ją zjeść, bo jestem najmłodszy! – pisnął Pok.
Nikt z przyjaciół nie chciał ustąpić i tak rozpoczęła się kłótnia. Pik, Pak i Pok długo się kłócili, a tymczasem rybka dopełzła do brzegu i wskoczyła do oceanu.Z powodu rybki przyjaciele pokłócili się i rozeszli w różne strony. Od tej pory pingwinki samotnie spędzały czas i bardzo za sobą tęskni-ły. Dotychczas zawsze bawiły się wspólnie, a teraz nie miały pomysłu na zabawę i bardzo się nudziły.
Pewnego razu na horyzoncie ukazała się olbrzymia czarna chmura. Dookoła zrobiło się ciemno i zerwał się silny wiatr.
– Oj, bardzo się boję! – pisnął Pok.
Silny wiatr prawie porwał go na morze. Wszystkie pingwinki co sił w nogach biegły do lodowego domku. Kiedy pingwinki dotarły na miejsce, krzyknęły: – Nareszcie jesteśmy w komplecie!Pingwinki przeprosiły się i mocno przytuliły do siebie. Od tej pory wesołe pingwinki Pik, Pak i Pok w lodowym domku żyły długo i szczęśliwie.
gogo121