Hale Christopher - Kaci Hitlera.pdf

(8214 KB) Pobierz
Naszą podstawową zasadą musi być naczelna zasada esesmana: musimy być uczciwi, przyzwoici, wierni i koleżeńscy
w stosunku do naszych braci krwi i nikogo innego (...). Za 20 do 30 lat będziemy musieli zapewnić klasę panującą całej
Europie.
Heinrich Himmler, 4 października 1943
Rumuni postępują z Żydami bez jakiegokolwiek pomysłu i planu. Nikt nie miałby nic przeciwko licznym egzekucjom, pod
warunkiem że techniczne aspekty ich przygotowania i przeprowadzenia byłyby bez zarzutu (...). Einsatzkommando zaleciło
policji rumuńskiej, aby dalsze jej postępowanie miało bardziej uporządkowany charakter.
Raport Einsatzgruppe D, 31 lipca 1941
Żyd w zatłuszczonym kaftanie podchodzi i żebrze o kawałek chleba. Kilku towarzyszy chwyta go i ciągnie za budynek.
Chwilę później jest już po nim. W nowej Europie nie ma miejsca dla Żydów. Sprowadzili zbyt dużo nieszczęść na
Europejczyków.
Duński ochotnik SS
===LUIgTCVLIA5tAm9PeUh+RnNTKUYlTSxIKUckQQFmC2oDb0EiTSA=
Uwagi na temat języka
D
o pojęć niemieckich podszedłem pragmatycznie. Większość nazw wyspecjalizowanych
organizacji podaję najpierw po niemiecku, a następnie w tłumaczeniu (na przykład używam terminu
„grupa operacyjna” zamiast „​Einsatzgruppe”, choć w tym określeniu nie występuje słowo
„operacyjna”). Stopnie SS podaję w języku niemieckim dla odróżnienia ich od stopni żołnierzy
Wehrmachtu. Po 1935 roku pojęcie „Die Wehrmacht” objęło swym znaczeniem wszystkie rodzaje sił
zbrojnych III Rzeszy, w tym wojska lądowe, marynarkę wojenną i lotnictwo wojskowe. Dlatego też
wymiennie stosuję określenie „armia niemiecka”. Do każdej nazwy geograficznej podchodzę
w sposób indywidualny.
===LUIgTCVLIA5tAm9PeUh+RnNTKUYlTSxIKUckQQFmC2oDb0EiTSA=
Przedmowa
Ryga, 2010
W
yobraźmy sobie Whitehall w wilgotny, jesienny poranek. Przywódca skrajnie prawicowej partii
brytyjskiej zmierza w kierunku cenotafu. Ma zaciśnięte zęby, ubrany jest na czarno, a w ręku trzyma
wieniec . Za nim stoi elita partyjna z transparentami, na których widzimy czarno-białe fotografie
mężczyzn o surowych rysach twarzy, w szarych mundurach wojskowych. Gęsty kordon policji
odgradza gwiżdżących antyfaszystów, którzy zebrali się na Parliament Square. Przywódca i jego
zwolennicy przybyli tu uczcić garstkę zapomnianych antykomunistycznych męczenników, którzy
wstąpili do niemieckich sił zbrojnych i walczyli ze Stalinem podczas II wojny światowej. Po
uroczystym złożeniu wieńca pod prostym pomnikiem Edwina Lutyena, poświęconym poległym
w Wielkiej Wojnie, lider partii wygłasza krótką, gniewną mowę. Potępia w niej powojenny rząd
1
brytyjski, który ukarał tych dzielnych, dalekowzrocznych wojowników za zdradę. Historia
udowodniła, że mieli rację! Kiedy kończy, na jego nieskazitelnym czarnym płaszczu rozpryskuje się
jajko. Następnie delegacja partyjna ulicą Whitehall idzie w kierunku Trafalgar
​
Square. Tuż za nią
kroczą protestujący. Dochodzi do przepychanek, transparenty zostają podeptane. Zdezorientowani
turyści i przechodnie drapią się po głowach. Kim, u diabła, byli ci „bohaterscy” antykomuniści?
W sierpniu 1942 roku znienawidzony wyrzutek ze szkoły publicznej nazwiskiem John Amery
i jego towarzyszka Jeannine Barde przybyli do Berlina, udając „pana i panią Browne”. Amery
był bardzo dobrze ustosunkowany: jego ojciec był sekretarzem stanu do spraw Indii, a brat Julian
znamienitym bohaterem wojennym . Gospodarze Johna Amery’ego, Komisja do spraw Anglii
w niemieckim Ministerstwie Spraw Zagranicznych, liczyli na to, że jego zdrada pozwoli im na
dokonanie propagandowego zamachu stanu. Bardzo się pomylili. Rebecca West, świadek
2
powojennego procesu Amery’ego sądzonego w Old Bailey za zdradę stanu, stwierdziła, że „nie był
[on] szalony (...) jego charakter przypominał jednak automobil, który nie trzyma się drogi” . Choć
odpychające przekonania Johna Amery’ego doskonale pasowały do niemieckiego sposobu widzenia
3
świata, nie był on wielką zdobyczą. Jego babka, węgierska Żydówka, znalazła schronienie w Wielkiej
Brytanii, ale klan Amerych należał do zatwardziałych konserwatystów. Jeśli wziąć pod uwagę
fanatyczne wychowanie Johna, nie może dziwić fakt, że stał się on żarliwym antykomunistą.
Początkowo podzielał poglądy ojca i brata. Jednak w przeciwieństwie do nich stał się zdeklarowanym
i jadowitym antysemitą i niewolnikiem wściekłej „nienawiści do Żydów” będącej częścią francuskiej
skrajnie nacjonalistycznej kultury. John Amery odtrącił swoją dobrze sytuowaną rodzinę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin