Gmina Główczyce.odt

(33 KB) Pobierz

● MOJA GMINA, MÓJ REGION

Gmina Główczyce położona jest w północnej części województwa pomorskiego. Zajmuje fragment Wybrzeża Słowińskiego i Wysoczyzny Damnickiej, a także fragment Pradoliny Łeby – Redy.

Gmina znajduje się w północno – wschodniej część powiatu słupskiego. Jest największą gminą w powiecie i szóstą pod względem wielkości w województwie pomorskim. Jej powierzchnia wynosi 324 km kw. Graniczy z czterema gminami powiatu słupskiego (Smołdzino, Słupsk, Damnica, Potęgowo) oraz dwiema powiatu lęborskiego (Nowa Wieś Lęborska, Wicko).

Herb Gminy Główczyce

W latach 1975 – 1998 gmina była położona w województwie słupskim.

Siedziba gminy to Główczyce.

W skład gminy wchodzą następujące miejscowości: Będziechowo, Będzimierz, Cecenowo, Choćmirowo, Choćmirówko, Ciemino, Czarny Młyn, Dargoleza, Dochowo, Dochówko, Drzeżewo, Gać, Główczyce, Gorzyno, Gorzystaw, Gostkowo, Izbica, Klęcino, Klęcinko, Kokoszki, Lipno, Michałowo, Murowaniec, Następowo, Olszewko, Pękalin, Pobłocie, Podole Wielkie, Przebędowo Słupskie, Rówienko, Równo, Rumsko, Rzuski Las, Rzuszcze, Siodłonie, Skórzyno, Stowięcino, Szczypkowice, Szelewo, Święcino, Warblino, Wielka Wieś, Wolinia, Wykosowo, Zawada, Zgierz, Zgojewko, Zgojewo, Żelkowo, Żoruchowo.

● GMINA W LICZBACH

• Ludność:

Liczba mieszkańców Gminy to 9.607 osób. Ludność Gminy stanowi około 10 % ludności powiatu słupskiego. Gęstość zaludnienia na terenie Gminy wynosi około 30 osób na 1 kilometr kwadratowy. Największą miejscowością jest wieś gminna Główczyce, w której mieszka ponad 19 % mieszkańców gminy ogółem (1845 osób).

• Warunki przyrodnicze:

Ponad 60% powierzchni gminy stanowią użytki rolne, lasy zajmują około 28 %. Niewielki obszar zajmują wody (3 %), a grunty pod drogami i tereny zabudowane – 5 % powierzchni gminy.

Powierzchnia Gminy 324 km²

• Rolnictwo:

Powierzchnia użytków rolnych w gminie wynosi 18.631 ha, co stanowi ponad 60% powierzchni całej gminy.

• Jednostki pomocnicze i organizacyjne:

Gmina obejmuje 26 sołectw i 1 osiedle.

• Liczba miejscowości: 49

• Gospodarka:

Gospodarka Gminy opiera się na działalności małych i średnich przedsiębiorstw. W sferze handlu detalicznego i drobnych usług działają liczne podmioty gospodarcze.

● GARŚĆ HISTORII

Główczyce (kaszb. Główczëce, niem. Glowitz) – duża wieś o charakterze małomiasteczkowym.

Prefiks w nazwie Główczyc wskazuje na pochodzenie nazwy od imienia własnego Główka (Glove). Główczyce wzmiankowane były już w XIII wieku, dobra główczyckie od II połowy XV wieku do końca 1945 roku znajdowały się w rękach rodu von Puttkamer. Jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku Główczyce były zdominowane przez żywioł kaszubski. Postępująca i intensywnie propagowana przez administrację pruską germanizacja tutejszych Kaszubów doprowadziła do zupełnego wynarodowienia i utraty odrębnej tożsamości (zniesienie kaszubskiego jako języka wykładowego w tutejszej szkole w 1842). Ostatnie kazanie po kaszubsku odbyło się tu w roku 1886. Do 1945 Główczyce znajdowały się na trasie linii kolejowej Słupsk-Dargoleza (zdemontowannej przez Armię Czerwoną).

Liczne odkrycia archeologiczne, między innymi z III okresu epoki brązu około 1200 roku p.n.e. związane z kulturą łużycką, której ludność zajmowała się żarową uprawą roli i chowem zwierząt, zbieractwem, łowiectwem i rybołówstwem. Ludność tej kultury osiągnęła wysoki poziom metalurgii brązowej i garncarstwa, charakterystyczną formą pochówku były płaskie pola popielnicowe.

● TRADYCJE KASZUBSKIE

Gmina o silnych tradycjach kaszubskich, w 1828 r. dwie trzecie mieszkańców Główczyc i Cecenowa posługiwało się mową kaszubską. Ostatnie nabożeństwo w miejscowym języku odbyło się tu w 1886 roku. Dokładny opis stroju Kaszubów zamieszkujących Cecenowo i okoliczne wsie oraz informacje o zwyczajach związanych z obrzędowością rodzinną i doroczną zawdzięczamy pastorowi Lorkowi z Cecenowa, który swój opis wzbogacony rysunkami letnich i zimowych strojów kaszubskich zamieścił w "Pommersche Provcinzialblatter" w 1821 roku.

● ZABYTKI

Będziechowo:

• Cmentarz Ewangelicki – l. 70. XIX w.

• Park Dworski – poł. XIX w.

Cecenowo:

• Zespół Kościoła Parafialnego p.w. Wniebowzięcia NMP – kościół murowany, lata 1867 – 1868r., cmentarz przykościelny, 1 poł. XIX w.

• Cmentarz Ewangelicki – 2 poł. XIX w.

• Stacja Kolejowa – początek XX w.

• Zespół Dworsko – Parkowy – dwór murowany, 1812 – 1814r., rozbudowany w 2 poł. XIX w., park – XVII w.

• Zespół Folwarczny – 2 poł. XIX w.

Choćmirowo:

• Cmentarz Ewangelicki – 2 poł. XIX w.

• Park Dworski – 1 poł. XIX w.

Choćmirówko:

• Cmentarz Ewangelicki – początek XX w.

• Zespół Dworsko – Parkowy – 1 poł. XIX w.

Ciemino:

• Zespół Dworsko – Parkowy – dwór, murowany, 1 poł. XIX w., oficyna, murowana, 1882 r., park, połowa XIX w.

Dargoleza:

• Cmentarz Ewangelicki – XIX w.

• Szkoła – murowana, 1 połowa XX w.

• Stodoła Folwarczna – 2 poł. XIX w.

Dochówko:

• Spichlerz Folwarczny – murowany, początek XX w.

Drzeżewo:

• Cmentarz Ewangelicki – l. 70. XIX w.

• Szkoła – murowana, początek XX w.

• Budynek Gospodarczy w Zagrodzie – murowany, drewniany, 1909r.

Główczyce:

• Zespół Kościoła Parafialnego p.w. Św. Piotra i Pawła – kościół, murowany, 1891r., kaplica cmentarna, murowana, 1869r., kaplica cmentarna, murowana, początek XX w., cmentarz przykościelny, poł. XVIII w., plebania, murowana, 1 poł. XIX w.

• Zespół Pałacowo – Parkowy – pałac, murowany, poł. XX w., park, 2 poł. XIX w.