Doyle Arthur Conan_Sherlock Holmes_03_Pies Baskerville'ow.rtf

Artur Conan Doyle

PIES
BASKERVILLE’ÓW

Tłumaczyła Ewa Łozińska–Małkiewicz

Spis treści:

1. Sherlock Holmes

2. Przekleństwo rodu Baskerville’ów

3. Problem

4. Sir Henryk Baskerville

5. Trzy zerwane nici

6. Baskerville Hall

7. Państwo Stapleton z Merripit House

8. Pierwszy raport doktora Watsona

9. Drugi raport doktora Watsona

10. Z dziennika doktora Watsona

11. Człowiek z czarnego szczytu

12. Śmierć na moczarach

13. Zarzucanie sieci

14. Pies Baskerville’ów

15. Spojrzenie wstecz

1.

SHERLOCK HOLMES

Sherlock Holmes wstawał zazwyczaj późno, chyba, że – co zdarzało się dość często – spędzał bezsennie całą noc. Tego dnia rano siedział przy stole w jadalni. Ja stałem przy kominku, oglądając laskę, zostawioną poprzedniego wieczora przez naszego gościa. Był to ładny, mocny kij z dużą gałką i przymocowaną u jej spodu złotą, szeroką prawie na cal, obrączką z napisem: JAKUBOWI MORTIMEROWI, M.R.C.S., OD PRZYJACIÓŁ Z C.C.H. oraz datą 1884. Laska, pełna godności, poważna, budząca zaufanie, była z rodzaju tych, jakie nosili lekarze domowi starej daty.

– I cóż, Watsonie – odezwał się do mnie Holmes – jakie wnioski wyciągasz po obejrzeniu tego kija?

Holmes siedział obrócony do mnie plecami, a ja ani słowem, ani gestem nie zdradziłem się, czym byłem zajęty.

– Skąd wiesz, co robię? Jestem gotów uwierzyć, że masz oczy z tyłu głowy.

– Nie, ale mam przed sobą wypolerowany jak zwierciadło srebrny imbryk – odparł. – Chciałbym wiedzieć, co możesz powiedzieć o naszym gościu oglądając tylko jego laskę? Skoro nie zastał nas wczoraj, a nie mamy pojęcia, jaki mógł być cel jego wizyty, ta przypadkowa pamiątka nabiera znaczenia. Niech się dowiem, co myślisz o jej właścicielu.

– Sądzę – odpowiedziałem, stosując, najlepiej jak tylko umiałem metodę swego przyjaciela – że doktor Mortimer jest starym, bardzo wziętym i bardzo poważanym lekarzem, skoro znajomi obdarzyli go takim dowodem uznania.

– Dobrze – powiedział Holmes. – Wyśmienicie.

– Sądzę także, że według wszelkiego prawdopodobieństwa, doktor Mortimer jest wiejskim lekarzem, odwiedzającym swoich chorych przeważnie pieszo.

– Dlaczego?

– Dlatego, że ta laska, bardzo ładna gdy była nowa, wydaje mi się teraz tak zniszczona, iż nie wyobrażam jej sobie w rękach lekarza miejskiego. Żelazne okucie na końcu jest bardzo starte, co świadczy, że kij służy doktorowi do częstych przechadzek.

– Doskonale, zupełnie słusznie! – przytakiwał Holmes.

– A wreszcie są tu jeszcze wyrazy: „Od przyjaciół ...