Wojciech J. Rogowski PRZYMIERZE.pdf

(477 KB) Pobierz

Późny świt

Głos poezji jak zwiastun

na szlaku mroku.

Ulice i arterie Łodzi,

które załamują się,

wypiętrzają i rozrywają

podczas zim.

Podskórne wody,

iły i glina.

Napowietrzne trakcje,

sól i niewielki ruch.

Jezdnie w rzędach latarń,

pojazdy

i nieliczni przechodnie

jak kroczące sny.

Nadciągające zwidy, mary

i późny świt.

Przebudzenie, ściszony,

zawieszony głos.

Styczeń 2012