A.RES.56.83+++.odt

_____________________________________________________________________A/RES/56/83

Walne Zgromadzenie Distr..: Ogólny                                                                       28 stycznia 2002 r.
Pięćdziesiąta szósta sesja
Punkt 162 porządku dziennego
01 47797
 

Uchwała podjęta przez Walne Zgromadzenie
 

[w sprawie sprawozdania szóstego komitetu (A/56/589 i Corr.1)] 56/83.

Odpowiedzialność państw za czyny niedozwolone w skali międzynarodowej na Walnym zgromadzeniu,
 

Po rozważeniu rozdziału IV sprawozdania na temat prawa międzynarodowego Komisja w sprawie prac swojej pięćdziesiątej trzeciej sesji1 , która zawiera projekty artykułów w sprawie odpowiedzialności państw za czyny niedozwolone na skalę międzynarodową,
Zwracając uwagę, że Komisja Prawa Międzynarodowego postanowiła zalecić poprzez Walne Zgromadzenie przyjmując do wiadomości projekt artykułów dotyczących odpowiedzialności za Państwa i za akty bezprawne o charakterze międzynarodowym w rezolucji i załączają projekt artykułów i że powinna ona zostać rozważona na późniejszym etapie, w świetle znaczenie tematu, możliwość zwołania międzynarodowej konferencji w sprawie pełnomocnicnej do rozpatrzenia projektów artykułów w celu zawarcia konwencji na ten temat,

2 Podkreślając stałe znaczenie kodyfikacji i stopniowy rozwój prawa międzynarodowego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 lit. a)
 

Karta Narodów Zjednoczonych,
 

Zwracając uwagę, że przedmiotem odpowiedzialności państw za naruszenia prawa międzynarodowego które jako akty prawne mają duże znaczenie w stosunkach między państwami,
 

1. 1. z zadowoleniem przyjmuje zakończenie prac nad prawem międzynarodowym
Komisja ds. odpowiedzialności państw za czyny zabronione w skali międzynarodowej i jej
przyjęcie projektu artykułów i szczegółowy komentarz na ten temat;
 

2. 2. wyraża swoje uznanie dla Komisji Prawa Międzynarodowego za jej stały wkład w kodyfikację i stopniowy rozwój prawa międzynarodowego;
 

1 Oficjalny protokół z obrad walnego zgromadzenia, pięćdziesiąta szósta sesja, suplement nr 10 i sprostowanie
(A/56/10 i Corr.1). 2 Ibid., paras. 72 i 73.

3. 3. zwraca uwagę na artykuły dotyczące odpowiedzialności państw za sprawy międzynarodowe
bezprawnych czynów, przedstawionych przez Komisję Prawa Międzynarodowego, których tekst jest załączone do niniejszej rezolucji i wyraża uznanie dla uwagi, jaką otrzymał
 

Rządy bez uszczerbku dla kwestii ich przyjęcia w przyszłości lub innych odpowiednie działanie;
 

4. 4. postanawia włączyć do wstępnego porządku obrad swojej pięćdziesiątej dziewiątej sesji an
pozycja zatytułowana "Odpowiedzialność państw za czyny zabronione w skali międzynarodowej".
85. posiedzenie plenarne z 12 grudnia 2001 r.
Załącznik Odpowiedzialność państw za czyny niedozwolone w skali międzynarodowej
 

CZĘŚĆ PIERWSZA  BEZPRAWNE DZIAŁANIE PAŃSTWA W SKALI MIĘDZYNARODOWEJ
 

Rozdział I
 

Zasady ogólne
 

Artykuł 1

Odpowiedzialność państwa za swoje czyny niedozwolone w skali międzynarodowej
 

Każde bezprawne działanie państwa w skali międzynarodowej pociąga za sobą międzynarodowe
odpowiedzialność tego państwa.
 

Artykuł 2

Elementy bezprawnego działania państwa w skali międzynarodowej
 

Istnieje międzynarodowy bezprawny czyn państwa, gdy zachowanie polegające na
działaniu lub zaniechaniu:
 

a) można je przypisać państwu na mocy prawa międzynarodowego; oraz
b) Stanowi naruszenie międzynarodowych zobowiązań państwa.
 

Artykuł 3

Uznanie aktu państwa za bezprawny w skali międzynarodowej
 

Charakterystyka aktu państwowego jako sprzecznego z prawem międzynarodowym jest
regulowane przez prawo międzynarodowe. Na taką charakterystykę nie ma wpływu
charakteryzowanie tego samego czynu jako zgodnego z prawem przez prawo wewnętrzne.
 

Rozdział II
 

Przypisanie zachowania państwu
 

Artykuł 4

Postępowanie z organami państwa
 

1. Postępowanie każdego organu państwowego uważa się za działanie tego państwa na podstawie
prawa międzynarodowego, bez względu na to, czy organ ten sprawuje władzę ustawodawczą, wykonawczą, sądowniczą czy inną i inne funkcje, niezależnie od zajmowanego stanowiska w organizacji państwa, oraz bez względu na jego charakter jako organu rządu centralnego lub jednostki terytorialnej państwa.
 

2. Do organu zalicza się każdą osobę lub podmiot, który posiada taki status zgodnie z
z prawem wewnętrznym państwa.
 

Artykuł 5
                 Postępowanie osób lub podmiotów wykonujących funkcje władzy publicznej
Zachowanie osoby lub podmiotu, który nie jest organem państwa w ramach artykuł 4, ale który jest upoważniony przez prawo tego państwa do wykonywania elementów władzę rządową uznaje się za akt państwa na mocy przepisów międzynarodowych.
prawa, pod warunkiem że dana osoba lub podmiot działa w tym charakterze w danej instancji.
 

Artykuł 6
 

Postępowanie z organami oddanymi do dyspozycji państwa przez inne państwo
 

Postępowanie organu oddanego do dyspozycji państwa przez inne państwo jest
być uznany za akt byłego państwa na mocy prawa międzynarodowego, jeżeli organ jest
działając w ramach wykonywania elementów władzy publicznej państwa w zakresie
czyjej to przeznaczenie.
 

Artykuł 7
 

Nadmiar władzy lub naruszenie instrukcji
 

Postępowanie organu państwa albo osoby lub podmiotu uprawnionego do
 

Wykonywania elementów władzy rządowej jest uznawane za akt prawny
Państwo zgodnie z prawem międzynarodowym, jeżeli organ, osoba lub podmiot działa w tym charakterze, nawet jeżeli przekroczy swoje uprawnienia lub naruszy instrukcje.
 

Artykuł 8
                                    Postępowanie kierowane lub kontrolowane przez państwo
 

Zachowanie osoby lub grupy osób uważa się za działanie polegające na
 

Państwo zgodnie z prawem międzynarodowym, jeżeli dana osoba lub grupa osób faktycznie działa w oparciu o instrukcje tego państwa, lub pod jego kierownictwem lub kontrolą, w zakresie wykonywania prowadzenie.
 

Artykuł 9
 

Postępowanie prowadzone w przypadku braku lub zaniedbania ze strony organów urzędowych
 

Zachowanie osoby lub grupy osób uważa się za działanie polegające na
Państwo zgodnie z prawem międzynarodowym, jeżeli dana osoba lub grupa osób faktycznie wykonuje elementy władzy państwowej w przypadku nieobecności lub niewykonania obowiązków przez urzędnika organów oraz w okolicznościach, które mogą wymagać wykonania tych elementów
władzy.
 

Artykuł 10
                                        Prowadzenie ruchu powstańczego lub innego ruchu
 

1. Prowadzenie ruchu powstańczego, który staje się nowym Rządem danego państwa jest uznawany za akt tego państwa na mocy przepisów międzynarodowego prawa.
 

2. Prowadzenie ruchu, powstańczego lub innego, który udaje się ustanowienie nowego państwa na części terytorium wcześniej istniejącego państwa lub w terytorium pod jego administracją jest uznawane za akt nowego państwa w ramach prawa międzynarodowego.

3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla przypisania danemu państwu jakiegokolwiek zachowania, jednakże związane z danym przepływem, który należy uznać za akt prawny tego państwa na mocy artykułów 4-9.

Artykuł 11

Postępowanie uznane i przyjęte przez państwo jako własne

Postępowanie, którego nie można przypisać państwu zgodnie z poprzednimi artykułami, powinno

są jednak uważane za akt tego państwa na mocy prawa międzynarodowego, jeżeli i na rzecz w zakresie, w jakim państwo uznaje i przyjmuje dane postępowanie jako swoje własne.

Rozdział III

Naruszenie zobowiązania międzynarodowego

Artykuł 12

Istnienie naruszenia zobowiązania międzynarodowego

Istnieje naruszenie zobowiązania międzynarodowego przez państwo, gdy działanie to Państwo nie spełnia wymogów tego obowiązku, niezależnie od tego, od jego pochodzenia lub charakteru.

Artykuł 13

Obowiązujące zobowiązanie międzynarodowe dla danego państwa

Działanie państwa nie stanowi naruszenia zobowiązania międzynarodowego

chyba że dane państwo jest związane danym zobowiązaniem w chwili dokonania czynu.

Artykuł 14

Przedłużenie w czasie naruszenia zobowiązania międzynarodowego

1. Naruszenie zobowiązania międzynarodowego przez akt państwa nieposiadającego ciągła postać występuje w momencie wykonywania czynności, nawet jeśli jej Efekty trwają nadal.

2. Naruszenie zobowiązania międzynarodowego przez działanie państwa posiadającego ciągły charakter rozciąga się na cały okres, w którym ustawa jest kontynuowana i pozostaje w sprzeczności ze zobowiązaniem międzynarodowym.

3. Naruszenie zobowiązania międzynarodowego zobowiązującego państwo do uniemożliwienia danego zdarzenia ma miejscu, gdy zdarzenie występuje i rozciąga się na cały okres, w którym

zdarzenie to trwa nadal i pozostaje w sprzeczności z tym obowiązkiem.

Artykuł 15

Naruszenie polegające na złożonym akcie

1. Naruszenie zobowiązania międzynarodowego przez państwo poprzez szereg działań lub zaniechania zdefiniowane łącznie jako błędne występują, gdy działanie lub zaniechanie występuje, co wraz z innymi działaniami lub zaniechaniami wystarcza, aby stanowić złego czynu.

2. W takim przypadku naruszenie rozciąga się na cały okres, począwszy od pierwszego działania lub zaniechań serii i trwa tak długo, jak te działania lub pominięcia powtarzają się i pozostają w sprzeczności z międzynarodowymi Obowiązkiem.
 

Rozdział IV

Odpowiedzialność państwa w związku z działaniem innego państwa

Artykuł 16

Pomoc lub pomoc w popełnieniu czynu bezprawnego o charakterze międzynarodowym Państwo, które pomaga lub pomaga innemu państwu w zleceniu za jego bezprawne działanie w skali międzynarodowej jest odpowiedzialny na arenie międzynarodowej jeśli:

a) państwo to czyni to ze świadomością okoliczności, w jakich znajdują się międzynarodowy bezprawny czyn; oraz

b) Akt ten byłby bezprawny w skali międzynarodowej, gdyby został popełniony przez to państwo.

Artykuł 17

Kierowanie i kontrola sprawowana nad komisją międzynarodową bezprawne działanie

Państwo, które kieruje i kontroluje inne państwo w ramach komisji ds. za czyny popełnione przez niego w sposób niezgodny z prawem międzynarodowym jest odpowiedzialny na arenie międzynarodowej, jeżeli:

a) państwo to czyni to ze świadomością okoliczności, w których międzynarodowy bezprawny czyn; oraz

b) Akt ten byłby bezprawny w skali międzynarodowej, gdyby został popełniony przez to państwo.

Artykuł 18

Przymus innego państwa

Państwo, które zmusza inne państwo do popełnienia czynu, jest państwem międzynarodowym

odpowiedzialny za ten akt, jeśli:

a) akt ten byłby, ale pod przymusem, błędem o charakterze międzynarodowym, polegającym na

państwa przymusowego; oraz

b) Państwo stosujące przymus czyni to ze świadomością okoliczności, w jakich znajdują się jego działania.

Artykuł 19

Wpływ tego rozdziału

Niniejszy rozdział pozostaje bez uszczerbku dla międzynarodowej odpowiedzialności na mocy

innych postanowień tych artykułów, państwa, które popełnia dany czyn, lub każdego innego państwa.

Rozdział V

Okoliczności wykluczające nadużycia

Artykuł 20

Zgoda

Ważna zgoda danego państwa na dokonanie danego czynu przez inne państwo stoi na przeszkodzie bezprawności tego czynu w stosunku do tego pierwszego państwa w zakresie, w jakim że akt ten pozostaje w granicach tej zgody.

Artykuł 21

Samoobrona

Bezprawność aktu państwa jest wykluczona, jeżeli akt ten stanowi zgodne z prawem środki samoobrony podjęte zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 22

Środki zaradcze w odniesieniu do czynu bezprawnego w skali międzynarodowej

Bezprawność aktu państwa niezgodnego z prawem międzynarodowym zobowiązanie wobec innego państwa jest wykluczone, jeżeli i w zakresie, w jakim akt ten stanowi środek zaradczy podjęty przeciwko temu ostatniemu państwu zgodnie z rozdział II części trzeciej.

Artykuł 23

Siła wyższa

1. 1. Bezprawność aktu państwa niezgodnego z prawem międzynarodowym obowiązek tego państwa jest wykluczony, jeżeli czyn jest spowodowany działaniem siły wyższej, to znaczy wystąpienie nieodpartej siły lub nieprzewidzianego zdarzenia, będącego poza kontrolą

państwo, uniemożliwiając materialnie, w tych okolicznościach, wykonanie Obowiązku.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli:

a) sytuacja siły wyższej jest spowodowana, sama lub w połączeniu z innymi czynnikami wpływającymi na postępowanie państwa, które się na nie powołuje; lub

b) Państwo przyjęło na siebie ryzyko zaistnienia takiej sytuacji.

Artykuł 24

Stres

1. 1. Bezprawność aktu państwa niezgodnego z prawem międzynarodowym

Obowiązek tego państwa jest wykluczony, jeżeli autor danego czynu nie posiada innego

rozsądny sposób, w sytuacji zagrożenia, uratowania życia autora lub życia

inne osoby, którym powierzono opiekę nad autorem.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli:

a) sytuacja nieszczęśliwego losu jest spowodowana, sama lub w połączeniu z innymi osobami, które zostały powierzone opiece autora.

czynniki wpływające na postępowanie państwa, które się na nie powołuje; lub

b) Przedmiotowy akt może stwarzać porównywalne lub większe zagrożenie.

Artykuł 25

Konieczność

1. 1. Państwo nie może powoływać się na konieczność jako podstawę do wykluczenia

bezprawność czynu niezgodnego z międzynarodowym zobowiązaniem w tym zakresie Państwo, chyba że ustawa:

a) jest jedynym sposobem zabezpieczenia przez państwo podstawowych interesów przed aktem

poważne i nieuchronne niebezpieczeństwo; oraz

b) nie narusza poważnie istotnych interesów państwa lub państw wobec którego istnieje takie zobowiązanie, lub całej społeczności międzynarodowej.
 

2. W każdym przypadku państwo nie może powoływać się na konieczność jako podstawę do

wykluczając niesłuszeństwo, jeżeli:

a) dane zobowiązanie międzynarodowe wyklucza możliwość powołując się na konieczność; lub

b) Państwo przyczyniło się do powstania sytuacji konieczności.

Artykuł 26

Zgodność z normami bezwzględnie obowiązującymi

Nic w niniejszym rozdziale nie stoi na przeszkodzie, aby jakikolwiek akt państwa, który nie jest zgodny ze zobowiązaniem wynikającym z bezwzględnie obowiązujących norm ogólnych w prawie międzynarodowym.

Artykuł 27

Konsekwencje powołania się na okoliczność wykluczającą nadużycie

Powołanie się na okoliczność wykluczającą nadużycie zgodnie z niniejszy rozdział pozostaje bez uszczerbku dla:

a) Zgodność z danym obowiązkiem, jeżeli i w zakresie, w jakim nie istnieje już okoliczność wykluczająca nadużycie;

b) Kwestia odszkodowania za każdą szkodę majątkową spowodowaną czynem w Pytanie.

CZĘŚĆ DRUGA TREŚĆ MIĘDZYNARODOWEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI PAŃSTWA

Rozdział I

Zasady ogólne

Artykuł 28

Konsekwencje prawne czynu bezprawnego w skali międzynarodowej

Międzynarodowa odpowiedzialność państwa, z którą wiąże się niezgodne z prawem międzynarodowym działanie zgodnie z przepisami części pierwszej obejmuje konsekwencje prawne określone w tej części.

Artykuł 29

Kontynuacja wykonywania obowiązków

Konsekwencje prawne aktu bezprawnego o charakterze międzynarodowym, o którym mowa w tej części, są następujące nie ma wpływu na dalsze wywiązywanie się przez odpowiedzialne państwo z tego obowiązku naruszony.

Artykuł 30

Zaprzestanie i nie powtarzanie

Państwo odpowiedzialne za bezprawne działanie w skali międzynarodowej znajduje się pod

Obowiązkiem:

a) zaprzestania tego działania, jeśli będzie ono kontynuowane;

b) złożenia odpowiednich zapewnień i gwarancji, że czynność ta nie będzie powtarzana, jeżeli

okoliczności tego wymagają.

Artykuł 31

Naprawa

1. Odpowiedzialne państwo jest zobowiązane do pełnego zadośćuczynienia za uraz spowodowany międzynarodowym przestępstwem.

2. Uszkodzenie obejmuje wszelkie szkody, zarówno materialne jak i moralne, spowodowane przez

międzynarodowo niesłuszne działanie państwa.

Artykuł 32

Nieistotność prawa wewnętrznego

Odpowiedzialne państwo nie może powoływać się na przepisy swojego prawa wewnętrznego jako na uzasadnienie niewykonania zobowiązań wynikających z niniejszej części.

Artykuł 33

Zakres zobowiązań międzynarodowych określonych w niniejszej części

1. Zobowiązania państwa odpowiedzialnego określone w niniejszej części mogą być należne z tytułu innemu państwu, kilku państwom lub społeczności międzynarodowej jako całości, w szczególności w zależności od charakteru i treści zobowiązania międzynarodowego i o okolicznościach naruszenia.

2. Niniejsza część pozostaje bez uszczerbku dla jakiegokolwiek prawa wynikającego z międzynarodowego charakteru naruszenia. odpowiedzialność państwa, która może przypadać bezpośrednio każdej innej osobie lub podmiotowi niż państwo.

Rozdział II

Rekompensata za obrażenia

Artykuł 34

Formy rekompensaty

Pełne odszkodowanie za szkodę wyrządzoną w wyniku czynu zabronionego w wymiarze międzynarodowym w formie restytucji, odszkodowania i zadośćuczynienia, pojedynczo lub w postaci połączenia, zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

Artykuł 35

Restytucja

Państwo odpowiedzialne za czyn bezprawny w skali międzynarodowej jest zobowiązane do

aby dokonać restytucji, czyli przywrócić sytuację, która istniała przed został popełniony bezprawny czyn, pod warunkiem i w zakresie, w jakim został dokonany zwrot:

a) nie jest materialnie niemożliwy;

b) nie pociąga za sobą obciąż...