Trzy mocne strony w kolejności od najmocniejszej.
Dowiedz się jakim dzieckiem jest oktawiusz.
Sprawność ruchowa 100.00 /100
Z pewnością mocną stroną Twojego dziecka jest bardzo dobra sprawność fizyczna. Świetnie radzi sobie podczas zabaw wymagających koordynacji własnego ciała. Jeśli zależy Ci na tym, by nie zaprzepaścić tej umiejętności, skorzystaj z naszych pomysłów na zabawy, które wniosą element nowości do ćwiczeń Twojego dziecka. U żywych, chętnych do ruchu dzieci łatwo wzbudza się motywację do działania i elastyczność w działaniu. Musimy uważać na naszą rodzicielską nadopiekuńczość, która często hamuje dziecko w działaniu.
Pozwalajmy na podwórkowe szaleństwa, spocenie się, swobodne eksplorowanie świata: bieganie po podwórku, wchodzenie na schodki, murki, drzewa, jazdę na rowerze, rolkach, pływanie i inne sporty indywidualne i grupowe. A najlepiej uczestniczmy w zabawach razem z dzieckiem. Poprawnie zaprojektowane zabawy rozwijające dziecko w sposób harmonijny są lepsze od ukierunkowywania dziecko na jedną dyscyplinę sportu. Dodatkowo umożliwiają Wam wspólne spędzanie czasu, czyli budują silne relacje rodzinne. Dzięki temu, że sprawność ruchowa jest mocną stroną Twojego dziecka, masz ułatwione zadanie w zachęcaniu go do sportu. To bardzo ważne. Najnowsza piramida zdrowego żywienia stworzona przez Instytut Żywności i Żywienia zakłada, że na pierwszym miejscu w procesie odżywiania organizmu powinna znaleźć się aktywność fizyczna.
Spędzanie wolnego czasu na aktywności fizycznej to nie tylko relaks, ale również rozwój fizyczny dziecka, którego nie zapewni mu tylko przedszkole czy szkoła.
Porozumiewanie się z innymi 83.33 /100
Komunikowanie się z innymi to bardzo dobrze rozwinięta cecha u Twojego dziecka: potrafi powiedzieć o swoich potrzebach, wyrazić swoje zdanie, współpracować. Warto wspierać dziecko i dostrzegać, że taka jego mocna strona jest równie wartościowa, co zdolności analityczne czy edukacyjne. Umiejętności interpersonalne, wzbudzanie ludzkiej sympatii, umiejętności rozwiązywania konfliktów, inspirowanie i uszczęśliwianie innych to bardzo dobry początek sukcesu i szczęścia.
Całe swoje życie można zbudować na wspieraniu ludzi. Ludziom lubianym jest łatwiej w życiu! Z czego takie zdolności mogą u dziecka wynikać?
Najpewniej jest to efekt wrodzonego temperamentu. Dzielimy się na osoby introwertyczne – niepotrzebujące dużej ilości ludzi wokół siebie, oraz ekstrawertyczne – takie, które stale potrzebują obecności innych osób wokół siebie. Ambiwertycy z kolei posiadają cechy intro- i ekstrawertyczne. Ale temperament to nie wszystko. Wiele zależy od rodziców i otoczenia.
Najważniejszym elementem zależnym od rodziców jest rodzaj komunikacji w domu – rodziców z dzieckiem i między sobą. Dziecko naśladuje zachowanie rodziców. Również ich stosunek do siebie nawzajem uczy budowania relacji i wzajemnego szacunku.
Drugi to doświadczenia życiowe, czyli kontakty z innymi ludźmi. Działa tu kilka mechanizmów: naśladownictwo, modelowanie, wzmacnianie, bądź hamowanie pewnych zachowań. Rówieśnicy oraz osoby ważne dla dziecka uczą je, jak się zachować. Również sytuacje trudne, jakie spotykają każdego, pokazują, co jest bezpieczne w komunikacji, a co nie. Dlatego tak ważne jest umożliwienie tych kontaktów, tworzenie okazji do ich doświadczania.
Trzeci to wiedza na temat komunikacji. Asertywność i język bez przemocy to terminy, które powinien znać każdy z nas. Wiedza i ćwiczenia pomagają panować nad sobą w sytuacjach trudnych i jasno wyrażać swoje myśli i uczucia.
Na co wpływają umiejętności komunikacyjne?
- jakość kontaktów z innymi,
- poczucie własnej wartości,
- pewność siebie w kontaktach z innymi,
- umiejętność budowania relacji.
Jak ćwiczyć z dzieckiem, które wykazuje duże umiejętności porozumiewania się z innymi?
- spotykać się z różnymi osobami,
- pozwalać dziecku na częste spotkania ze znajomymi,
- pozwalać na samodzielne wyjazdy wakacyjne,
- pozwalać na nocowanie u kolegów/koleżanek,
- kreować nowe sytuacje, np. wystąpienia publiczne.
W Stacji Rodzic przewidzieliśmy oddzielny dział zabaw i zajęć, które wzmacniają tę mocną stronę dziecka.
Analityczne myślenie 75.00 /100
Twoje dziecko wykazuje duże zdolności analityczne. Być może kiedyś zostanie informatykiem albo strategiem. Warto dbać o dalszy rozwój tej mocnej strony, przy jednoczesnym nauczaniu dziecka, jak ważne są relacje z innymi ludźmi, aktywność fizyczna i twórczość w działaniu (często bowiem zdolności analityczne łączą się z pewnymi deficytami w tych właśnie sferach).
Zdolności analityczne oznaczają spostrzeganie różnorodnych faktów, łączenie ich w całość, wyciąganie wniosków, podejmowanie decyzji. Pomagają one dziecku układać w głowie porządek świata, decydować o sobie, stawiać trafne wnioski.
Składniki analitycznego myślenia:
Jak wspierać u dziecka tę mocną stronę? Co Twoje dziecko lubi lub polubi?
- wspólne rozwiązywanie łamigłówek, wymyślanie zagadek (też kryminalnych!),
- granie w gry analityczne, np. szachy, skomplikowane układanki,
- szukanie rzetelnych, wręcz naukowych informacji o świecie wokół (jak tworzy się zapałki, skąd bierze się prąd albo dziury w serze) – na rynku sporo jest książek dla dzieci „analitycznych”,
- rozrysowywanie na kartce trudniejszych problemów, np. konflikt z rówieśnikami rozpisujemy jako historię, wczuwając się w emocje i myśli każdego z uczestników, aby znaleźć jak najlepsze wyjście z sytuacji.
W Stacji Rodzic znajdziesz wiele propozycji kursów rozwijających analityczne myślenie.
komentarze dla dociekliwych
1. Czy Twoje dziecko potrafi złapać piłkę?
· Tak.
Łapanie piłki, bieganie, chodzenie po równoważni i inne dobrze rozwinięte elementy motoryki dużej świadczą o wysokiej sprawności ruchowej. A ta z kolei jest dowodem na zrównoważony rozwój mózgu i wysoką świadomość swojego ciała. To powód do dużej radości: dzieci sprawne ruchowo są nie tylko zdrowsze (dotlenienie mózgu, budowanie kondycji i wzrost hormonów szczęścia przy okazji uprawiania sportu są równie ważne, co właściwe składniki odżywcze dostarczane w pokarmie), ale i łatwiej się uczą.
2. Czy Twoje dziecko potrafi samo coś naprawić, np. zabawkę?
· Tak, nawet bez pomocy dorosłych.
Zmysł do naprawiania uczyni z Twojego dziecka złotą rączkę, a tak naprawdę świadczy o dobrze wykształconych umiejętnościach analitycznych. W jaki sposób? Naprawienie wymaga dostrzegania mnóstwa szczegółów, poszukiwania zależności między nimi i wyciągania wniosków. Nerwy towarzyszące sytuacjom wymagającym tych wszystkich umiejętności świadczą o mniej lub bardziej uświadomionym brakach w tych dziedzinach.
3. Czy inne dzieci lubią przebywać z Twoim dzieckiem?
· Tak, chętnie się spotykamy.
Jeśli inne dzieciaki lubią Twojego malucha to znaczy, że dużo wśród nich przebywa i potrafi spędzać z nimi czas w ciekawy sposób. Sympania i budowanie relacji to zjawisko dwustronne – tzw popularność w środowisku rówieśników może przybierać różne formy. Niekoniecznie oznaczać musi bycie w centrum uwagi, czasem może być silniejszym związkiem z jedną lub dwiema osobami. Obawy wzbudzać powinno, jeśli dziecko zawsze jest samo. Oznacza to, że warto poświęcić trochę czasu, by nauczyć go budowania relacji.
4. Gracie w grę planszową. Twoje dziecko przegrywa. Co wtedy zrobi?
· Jest niezadowolone i się obraża.
Jeśli Twoje dziecko nie umie jeszcze przegrywać, naucz je! Umawiaj się na konkretne zasady, np. podanie sobie ręki na koniec gry i staraj się, by na zmianę z dzieckiem wygrywać i przegrywać. Rodzice często cieszą się, że mają ambitne dziecko, które robi wszystko, żeby wygrać. Często też „odpuszczają” dziecku i pozwalają mu wygrać. To błąd – ponoszenie porażki w bezpiecznym otoczeniu to bardzo ważne doświadczenie, a umiejętność znoszenia takiej sytuacji, której trzeba się nauczyć. Rzadko kto się z nią rodzi.
5. Wspólnie z dzieckiem układacie puzzle/układankę. Co robi dziecko?
· Nudzi mu się w połowie układania.
Cierpliwość i wytrwałość są niezbędne w procesie edukacyjnym. Pomagają szybko się uczyć, utrwalać wiedzę, wzmacniają samoocenę. Mniej więcej do 12 roku życia dziecka – przed okresem dojrzewania - mamy czas, aby rozwinąć nawyki w dziecku pomagające w późniejszej edukacji, która będzie już później samodzielną decyzją dziecka. Wtedy powinniśmy nauczyć dziecko radości z nauki, metod uczenia się i planowania czasu, koncentracji uwagi, brania odpowiedzialności za swoje decyzje.
6. Twoje dziecko jest na urodzinach u kolegi. Jak się zachowuje?
· Muszę je namawiać do zabawy albo być z nim przez chwilę.
Otwartość na nowe doświadczenia i innych ludzi pomaga być w przyszłości niezależnym od innych człowiekiem. Jeśli martwi Cię to, że Twoje dziecko ma trudności w kontaktach z innymi: nie ma kolegów, boi odezwać się w towarzystwie, często reaguje złością, obraża się to warto zacząć działać i ćwiczyć umiejętności społeczne. Gdy widzisz, że pociecha dobrze radzi sobie w kontaktach z ludźmi pozwól jej wykorzystać te umiejętności – twórz coraz to nowe możliwości do wzmocnienia tych cech: pozwalaj na samodzielne wyjazdy wakacyjne, nocowanie u kolegów/koleżanek, mierzenie się z nowymi sytuacjami, jak np. wystąpienia publiczne.
7. Gdy wyłączasz elektronikę, z której korzysta dziecko: telewizor, tableta, smartfona itp. Jak reaguje Twoje dziecko? Zaznacz zachowanie dominujące.
· Trochę marudzi.
Pogodzenie się z tym, że rodzic decyduje o najważniejszych rzeczach w domu wymaga czasu i konsekwencji w wychowaniu, ale wiedza, że czasami ktoś nad nami dominuje przydaje się szczególnie w pierwszej pracy. Ważne jest, aby – wymagając cierpliwości i kultury od dziecka, stosować ją samemu. Czyli – zanim wyłączysz coś, co dziecko robi lub ogląda, poinformuj je, że to się stanie za parę chwil (pomyśl, jak Ty byś się czuł, gdyby ktoś wyłączył Twój ulubiony program w kulminacyjnym momencie). I bądź konsekwentny. Wtedy dziecko nauczy się, że sam jesteś cierpliwy i potrafisz poczekać na realizację swojego polecenia, że jego odczucia są ważne, ale też że pewne decyzje są ostateczne i trzeba się z nimi pogodzić.
8. Budujesz z dzieckiem budowlę z klocków. Jak radzi sobie Twoja pociecha?
· Zaskakuje mnie ciekawymi rozwiązaniami.
Gdy Twoje dziecko jest skupione na tworzeniu skomplikowanych budowli, a wręcz zatraca się w tym z pewnością ma dobrze rozwinięte analityczne myślenie i być może zostanie kiedyś inżynierem Karwowskim. Mniej lub bardziej skomplikowane konstrukcje wskazują na fascynację fakturą, proporcjami, podstawami matematyki i fizyki! To pierwsza i najlepsza lekcja na poszukiwanie zależności i realizowalnych rozwiązań.
9. Czy zauważasz, że Twoje dziecko często ma kontuzje z powodu zabaw, np. złamania, obicia, siniaki lub często się przewraca, wpada na różne przedmioty?
· Rzadko.
Częste upadki i kontuzje mogą świadczyć o słabszym wyczuciu swojego ciała. Warto skorzystać z porad fizjoterapeutów i/lub sprawdzić procesy integracji sensorycznej u dziecka. To często lekceważona niedoskonałość, która w późniejszym wieku może skutkować trudnościami z nauką.
10. Czy Twoje dziecko dobrze radzi sobie z rozwiązywaniem logicznych zagadek, znajdowaniem rozwiązań różnych sytuacji?
· Czasami wychodzi mu to bardzo dobrze, a czasami słabiej.
Łamigłówki logiczne to największa domena osób z analitycznym myśleniem. Wymagają wszystkich tych umiejętności, które są związane także z wyzwaniami matematycznymi, technicznymi czy naukami ścisłymi. Warto umieć znajdować zależności i wyszukiwać rozwiązania, jeśli chce się z przyjemnością oddawać takim zabawom.
11. Czy Twoje dziecko lubi świat artystyczny, np. rysowanie, teatr, śpiewanie, taniec?
· Tylko trochę się tym interesuje.
Jeśli dziecko interesuje się światem artystycznym to już od maleńkości nabywa wrażliwości na piękno. Kultura i sztuka to niezwykle ważne elementy składowe erudycji i rzetelnego wykształcenia. A bez niego trudno mówić o wysokiej jakości życia.
12. Nikt nie ma czasu, aby pobawić się z Twoim dzieckiem. Co ono wtedy robi?
· Zaczyna wymyślać sobie swoją zabawę.
Jest takie powiedzenie, że „tylko nudni ludzie się nudzą” - szybkie wymyślenie nowej zabawy oznacza bardzo cenną umiejętność kreowania rzeczywistości, a nie tylko reagowania na zastane okoliczności. Samodzielne wymyślanie zabaw oznacza, że dziecko radzi sobie z trudnościami w dobrym tempie i jednocześnie nie koncentruje się na małej ilości wrażeń, wręcz samo je sobie tworzy. Dodatkowo wskazuje na gotowość do podejmowania wysiłku – w przeciwieństwie do elektronicznych gadżetów, które są uproszczoną wersją „wymyślania zabawy” – wskazują na samodzielność i talent do „kombinowania”, ale są niejako pójściem na łatwiznę. Najmniej twórcze jest marudzenie – czyli de facto próba wymuszenia aktywności na rodzicu, które pogłębia zły nastrój i nie rozwija neurologicznie.
13. Jak szybko Twoje dziecko uczy się nowości: nowych słów, rymowanek, cyfr, liter, piosenek?
· Zauważyłem, że ma z tym trudności.
Umiejętność szybkiego uczenia się pozwala na osiągnięcie sukcesu naukowego w różnych dziedzinach. Im szybciej dziecko się uczy, tym łatwiej będzie mu radzić sobie w szkole. Każdy nowy wierszyk czy słowo ma wielkie znaczenie dla rozwoju neurologicznego. Mózg „lubi” budowanie nowych połączeń i przyrastanie wiedzy, a ciągła stymulacja ma znaczenie przez całe życie. Oznacza to samonapędzający się mechanizm – im szybciej i łatwiej dziecko uczy się, tym lepiej rozwija się mózg, który umożliwia… szybkie uczenie się.
14. Gdy zachęcasz dziecko do tworzenia czegoś nowego, np. toru przeszkód, co ono na to?
· Mówi, że mu się nie chce.
Gdy dziecko chętnie bierze udział w zabawie twórczej, uczy się koncentracji uwagi i rozwija umiejętność realizacji swoich własnych pomysłów. Dzieci entuzjastycznie nastawione do twórczych propozycji umieją również docenić zaangażowanie rodzica. Szybka rezygnacja z aktywności może wskazywać na brak wytrwałości albo rzeczywisty brak zainteresowań twórczymi zabawami. Jeśli dziecko w ogóle odmawia udziału w zabawach twórczych, oznacza to, że źle się w nich czuje, czyli że są one jego słabą stroną.
15. Jesteście na dużym placu zabaw. Co robi Twoje dziecko?
· Szaleje! Bawi się, skacze, wchodzi na wszystkie sprzęty.
Nieskrępowane zabawy świadczą o dużej świadomości swojego ciała, która skutkuje odwagą i radością. Taka pewność siebie wynikająca ze sprawności ruchowej będzie przekładała się na inne sfery życia (czy ktoś widział nieśmiałego sportowca? J) Korzystanie ze sprzętów mimo braku pewności to też niezły punkt wyjścia – świadczy o motywacji do działania i wytrwałości. Można to wykorzystać do rozwijania sprawności!
16. Czy Twoje dziecko jest w stanie samo załatwić swoją sprawę, np. poprosić o coś innych, umówić się na wspólną zabawę?
Zachęcaj dziecko do samodzielności i często na nią pozwalaj. W ten sposób maluch uczy się życia w społeczeństwie. Dziecko powinno mieć możliwość osiągania codziennie małych sukcesów, np. załatwić prostą sprawę w sklepie. Po pierwszym sukcesie, kolejne zaczną przychodzić łatwiej!
17. Jak Twoje dziecko reaguje na obcych dorosłych, którzy się z nim witają?
· Chowa się za mną, ale po namowie w końcu odpowiada na powitanie.
Odpowiadanie innym jest wyrazem nie tylko wpojenia przez rodziców zasad kultury, ale także dowodzi otwartości na innych i poczuciu bezpieczeństwa przy rodzicu. Nieśmiałość to stan naturalny i większość dzieci uczy się sobie z nią radzić. To wypadkowa wrodzonego temperamentu, doświadczeń życiowych, obserwacji rodziców. Warto działać w takim kierunku, by reakcje na obcych dorosłych były pozbawione stresu.
18. Twoje dziecko chce pograć w piłkę, ale nie może jej znaleźć. Proponujesz coś innego. Co zrobi dziecko?
· Pomarudzi, ale po czasie zgodzi się na coś innego.
Szybkie znajdowanie sobie alternatyw zabaw wymaga dużej elastyczności w działaniu - to ważna cecha we współczesnym świecie, wymagającym umiejętności przystosowania się do zmian. To klasyczna cecha „nabyta”, nie „wrodzona”, czyli wykształcenie jej u dziecka zależy od postawy rodziców.
19. Czy zdarza się, że dziecko zaskakuje Cię dobrą pamięcią?
· Tak, często.
Doskonała pamięć jest kluczowym elementem sukcesu edukacyjnego. Jeśli dziecko zaskakuje Cię zapamiętanymi szczegółami, zawsze je pochwal – wzmocnisz w ten sposób jego samoocenę.
20. Czy Twoje dziecko potrafi chwilę cierpliwie poczekać na swoją kolej?
· Często.
Cierpliwość bardzo przydaje się w życiu w społeczeństwie – odraczanie nagród, inteligencja emocjonalna, wytrwałość i kultura osobista bardzo ściśle wiążą się z cierpliwością. Wymagaj u dziecka czekania na swoją kolej w sytuacjach, gdy jest to niezbędne. Dzieciństwo to najlepszy czas na naukę cierpliwości.
21. Dziecko dostało skomplikowaną układankę. Co robi?
· Trochę się bawi, po czym wymyśla nowy sposób zabawy.
Zajmowanie się rzeczami skomplikowanymi uczy wytrwałości, a zakończone sukcesem wzmacniają wiarę we własne możliwości. Motywacja do działania to kompetencja indywidualna każdego z nas kształtowana już od pierwszych dni życia. Według różnych teorii neurologicznych (od kolorów mózgu po FRIS) wytrwałość i cierpliwość to częściowo rzeczy związane z wrodzonym temperamentem, ale głównie nabyte umiejętności. Obserwacja dziecka przy zabawach pokazuje, nad czym trzeba wspólnie pracować. Podejmowanie wysiłku, a jeszcze lepiej – kończenie tego, co się zaczęło, to początek drogi.
22. Czy zdarza się, aby Twoje dziecko zaskakiwało Cię swoimi pomysłami, wymyślonymi rozwiązaniami, np. samo coś tworzyło?
Nie możesz się nadziwić, że Twoje dziecko często wymyśla coś niezwykłego! To oznacza, że nie ograniczasz go w jego fantazji i pozwalasz na dziecięce szaleństwa. Dzięki temu wspierasz jego kreatywność. Jeśli oznacza to np. rysowanie po ścianie lub inne „szkody” pamiętaj, że jego zachowanie jest przejawem eksperymentowania, a nasz zakaz spowoduje tylko i wyłącznie frustrację u pociechy i zahamowanie dalszych pomysłów na eksperymenty poznawcze. Zatem zamiast walczyć i wstrzymywać, lepiej np. obleić jedną ścianę brystolem. Zabawa jest pierwszą aktywnością twórczą dziecka podczas której tworzy ono coś nowego, a nie odtwarza.
23. Czy Twoje dziecko interesuje się otaczającym go światem?
· Rzadko, jest raczej skupione na sobie.
Z dzieci zafascynowanych światem, chętnie sprawdzających kolejne hipotezy, uważnie i szczegółowo podchodzących do kolejnych zagadnień często wyrastają naukowcy, analitycy, inżynierowie. Analityczne myślenie, czyli spostrzeganie różnorodnych faktów, łączenie ich w całość, wyciąganie wniosków, podejmowanie decyzji przydają się w większości zawodów.
24. Czy Twoje dziecko lubi chodzić na basen, rower, hulajnogę, piłkę itp.
Serce do sportu wzmacnia charakter, uczy rywalizacji, ale pozwala też łatwo się odstresować i dbać o dobrą kondycję fizyczną dziecka. Pozwalajmy na podwórkowe szaleństwa, spocenie się, uczestniczmy w zabawach razem z dzieckiem. Jeśli dziecko nie chce działać sportowo samo – pomóżmy mu w tym dając dobry przykład i usportowiając się razem z nim. Wspólne sporty to same korzyści! Pozwalają aktywnie spędzić z nim czas skupiając się na budowaniu relacji, pokazać, że sport to dobra forma spędzania wolnego czasu, rozwijać jego motorykę małą i dużą, wprowadzić nawyk dbania o kondycję fizyczną, dbać o dobry nastrój poprzez wydzielanie się hormonów szczęścia.
25. Inne dziecko zabiera Twojemu dziecku zabawkę na placu zabaw. Co zrobi Twoje dziecko?
· Odbierze ją samodzielnie.
Samodzielne działanie w swojej obronie wzmacnia pewność siebie w sytuacjach społecznych. Jak każde działanie samodzielne – rozwija najpełniej i najbardziej efektywnie. Akcja i reakcja wywołana samodzielnie zostawia w mózgu najtrwalszy ślad i umożliwia stopniowe rozwiązywanie coraz bardziej złożonych wyzwań społecznych. Jeśli dziecko prosi Cię o pomoc, udziel jej tak, aby jak najwięcej zależało od dziecka.
26. Czy Twoje dziecko często opowiada historyjki pełne fantazji?
· Czasami.
Dziecko o bujnej fantazji nie czuje się ograniczone światem zewnętrznym, wierzy w realizację własnych pomysłów – warto mu tego nie odbierać.
27. Twoje dziecko uczy się jeździć na rowerze. Jak wytrwałe jest w tej nauce?
· Gdy je wspieram, to się udaje.
Jeśli Twoje dziecko nie zniechęca się porażkami i próbuje czegoś do skutku – to możesz być szczęśliwy. To jedna z kluczowych cech w osiąganiu życiowych celów i sukcesów. Ostatnie badania dowodzą, że jest ona ważniejsza od zdolności poznawczych, czy analitycznych. Rzadko kto rodzi się z wystarczającymi pokładami cierpliwości i wytrwałości – większość ludzi musi to w sobie wypracować. Jako rodzic Ty też nie zniechęcaj się szybko.
28. Jak Twoje dziecko reaguje na pochwały?
· Jest zawstydzone.
Ucz dziecko tego, aby nie wstydziło się pochwał! To bardzo ważne w budowaniu jego samooceny, motywacji do działania, ale także odwzajemnianiu pochwał. Pamiętaj, że nawet chwalić trzeba umieć! - nie chwalmy dziecka zanadto, ale staramy się na jedną uwagę przekazać ok. trzech pochwał (w Polsce panuje zwyczaj raczej negatywnego komentowania dzieci i innych osób, co niestety przekłada się na konflikty w rodzinach). Oto kilka przykładów pochwał jakie mogą być używane przez rodziców: Wspaniale! Dobrze zacząłeś! Twoja praca bardzo mnie cieszy! Cieszę się, że jesteś zadowolony! Rewelacja! Gratuluję! Faktycznie! Miałeś rację! Dziękuję Ci za pomoc! Podoba mi się, jak to zrobiłeś! Doceniam Twoją pracę!
alfheim7