Wielka żydowska maska (judaizm = żydowska fikcja) cz. 1
The Great Jewish Mask (Judaism = Jewish Fiction) Part 1
8.02.2010
Uwaga: Seria artykułów na tym blogu "WIELKA ŻYDOWSKA MASKA (judaizm = żydowska fikcja)" pochodzi ze skondensowanego tekstu książki "Wielka żydowska maska" wydanej przez The Right Cause Publishing Co. (1936), z dodatkowym wglądem z materiału źródłowego z książki "Marsz tytanów: historia białej rasy / “March of the Titans: A history of the White Race” Arthura Kempa (2006) pokazującej szczegółowo obecność starożytnych śródziemnomorskich białych cywilizacji na Bliskim Wschodzie; historię Białych i dziedzictwo kulturowe, które Żydzi później ukradną (okłamią) jako własne i bardzo zniekształcą w Torze (judaizm = żydowska fikcja).
“NARÓD WYBRANY” LUBI UDAWAĆ
"Prawdopodobnie nie ma na świecie żadnego innego narodu, który ma tak rozwinięty instynkt samozachowawczy jak tzw. Naród Wybrany (Żydzi)… Ten naród jeszcze istnieje. Gdzie można znaleźć inny naród, który na przestrzeni 2000 lat, przeszedł tak nieliczne zmiany w światopoglądzie i charakterze jak naród żydowski?" - Hitler
Żydzi wyznający Torę albo Talmud, jak dziecinni ludzie, lubią udawać. Kiedy to udawanie daje im hołd (pieniądze, prestiż itd.) narodów gojowskich, należny im z uwagi na ich żydow-ski "charakter", rozkoszują się tym.
Żydzi po raz pierwszy zaczęli swoje udawanie pożyczając tradycje otaczających starożyt-nych narodów gojowskich. To dało im całkowicie fałszywą ideę o nich samych, ok. 430 BC, kiedy zaczęli nosić "wielką żydowską maskę", pozory której zachowują do dnia dzisiejszego.
"W kłamstwo mówione wystarczająco długo i ciągle powtarzane ludzie
w końcu uwierzą". - Joseph Goebbels
Żydowska Maska, oczywiście, jest wyjątkowo popularna wśród Żydów (międzynarodowe żydostwo). Ona odwołuje się do ich próżności i przyjemnie daje im poczucie własnej warto-ści. Dla nich dokonano pewnych ustaleń, że oni są "narodem wybranym", i przez wieki ich "prześladowano".
Za Żydowską Maską, jak lubią by im mówiono, i się opowiadają, o "wzniosłym idealizmie" ich "duchowości", i o "wyjątkowości" Żydów. Udają, że wybitne osobistości wszech czasów od Adama i Noego do Kolumba i wielu z hiszpańskich inkwizytorów było Żydami, ale nie wspominają o tym, że oni sami kierowali "inkwizycją" i czerwonym terrorem Czeka w czasie żydowskiej bolszewickiej w Rosji.
"Naród żydowski, pomimo siły intelektualnej w którą najwyraźniej
są wyposażeni, nie mają kultury, na pewno nie własnej kultury.
Kultura jaką ma Żyd dzisiaj jest produktem pracy innych, i ten
produkt deprecjonuje się w rękach Żyda". - Hitler
Żydowska Maska udaje, że Żydzi są wyjątkowym i niezmiernie starożytnym narodem, i że oni są pomysłodawcami i wyłącznymi posiadaczami unikalnych i oryginalnych tradycji, teks-tów, zwyczajów, rytuałów, praw i zasad religijnych, specyficznych tylko dla nich, i różniących się od, i lepszych od tych wszystkich innych nie-żydowskich narodów. Ale kiedy prowadzi się badania, udawanie się kończy i rozpoczyna demaskowanie. Pustka i bezczelność ich pozo-rów jest zdemaskowana jako oszustwo, wielkie żydowskie kłamstwo, o którym wkrótce się dowiemy.
Uwaga: Wyniki badań genetycznych i genomu i innych badań porównawczych pokazują, że Żydzi mają "charakterystyczny podpis genetyczny". Żydzi są jednolitą grupą ze wszystkimi naukowymi pułapkami tego nazwalibyśmy "rasą". Ludność żydowska jest faktycznie niezwy-kła w zachowaniu ciągłych genetycznych, kulturowych i religijnych (pożyczonych) tradycji przez ponad 4.000 lat, pomimo iż zamieszkują na całym świecie.
NARÓD Z WŁASNYM JĘZYKIEM I TRADYCJAMI?
Czy Żydzi byli kiedykolwiek narodem z własnym jęyzkiem i tradycjami, miejscem gdzie mie-szkał naród, w starożytnych czasach, jeszcze trzeba odkryć. Palestyna nigdy nie należała do narodu żydowskiego. Oni nigdy nie byli władcami nawet kraju na zachód od Jordanu, ani na wschodnim wybrzeżu. Wiele fenickich i inne kananyjskie miasta były niedostępne dla żydow-skiej strategii. Żydzi jedynie zajmowali części kraju, i jeszcze musieli je dzielić z Kananejczy-kami.
W czasach starożytnych Biali ludzie, zdefiniowani jako Starzy Europejczycy (istniejący przed indo-europejskimi migracjami), zajmowali nie tylko Europę, ale i części Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki. Fencijanie (Kananejczycy) pochodzili głównie z Białych śródziemnomor-skich (Starych Europejskich) rodów. Oni poprzez handel ustanowili się jako potężny naród śródziemnomorski. Ich domem był obecny Liban, który okupowali do 2700 BC. Z czasem Fenicjanie w końcu wymieszali się (skrzyżowali) z miejsowymi ludami semickimi.
Sanktuaria Palestyny takie jak Bethel, Beersheba, Gezer, Gibeon, Gigal, Hebron, “Jerozolima”, Shechem, etc., nie były żydowskimi świętymi miejscami, a starożytnymi sanktuariami fenickich Kananejczyków “adoptowanymi” jako takie przez Żydów, którzy, w większości przypadków, “adoptowali” też “herosów” miejsca.
Po “zaadoptowaniu” czego nie rozumieli, Żydzi stali się zagmatwani nie tylko w kwestii “herosów”, ale też w połączeniu ze zwyczajami, historiami, wierzeniami i miejscami.
ADOPTOWANE MIEJSCA
A zatem Żydzi nie znali prawdziwego miejsca Góry Syjon, ani oczywiście dlaczego nie byli w stanie jej zidentyfikować. Synaj nie jest górą Jehovah, a jak jej nazwa sugeruje, babilońskim księżycem-bogiem Sin, “Panem Prawa”, a szczególnie “Panem Zastępów”, którego terytorium też jest pustynia czy pustkowie Sin, i którego kult sięga do co najmniej 4200 BC.
Jerycho nie jest miastem wspaniałych zapachów i drzew palmowych, a miastem żółtego księżyca; a Jordan jest rzeką żółtego księżyca.
Natomiast Jerozolima / Jerusalem nawet jeśli w późniejszych czasach kobiety nosiły "półksiężyce", to nie jest "miasto księżyca", nie jest na tyle stare, ani jak się udaje, nie jest siedzibą pokoju. Jak sugeruje jego nazwa, miasto "Uru", bóg plagi, bóg wojny, i “Salem” bóg słońce, w swojej wrogiej i destrukcyjnej roli jako bóg zmarłych i pan Piekła.
Abdul Shipa, który był gubernatorem Jerozolimy ok. 1430 BC, twierdzi w liście do władcy Egiptu Amenophisa IV, że Jerusalem, albo “Urusalem” jest miastem Beth Ninip i Urasa, boga wojny, którego imię tam było Salem. Uru był demonem choroby i bogiem zarazy zanim został bogiem wojny, i Salem lub Shalem utożsamiono z Setem, Israelem, Saturnem, Adarem, Dionizusem, etc.
Żydzi udają, że Jerozolima pochodzi z czasów Dawida, ale trzeba jeszcze udowodnić, że w ogóle tam był żydowski Król Dawid. Jerozolima nie ma ani jedngo szczątka ani Dawida ani Salomona, ani świątyni, którą, udaje się, Salomon, mądry bóg-ryba Asyryj-czyków, zbudował tam na "skale słońca".
Uwaga: Szerokie prace archeologiczne w mieście pokazują, że Jerozolima była tylko zwykłą wioską w X wieku BC.
Tzw. “Stajnie Króla Salomona” to naprawdę sklepionym fundamentem rzymskiego muru, kościół św. Maryi zbudował Justynian ok. 529 AD. Jerozolimy nie zbudowali Żydzi; miasto i jego nazwę “Urusalem” używano na długo zanim Wielka Żydowska Maska “adoptowała” je w swoją historię.
CYWILIZACJE SUMERYJSKIE
W 5000 BC, plemię Białe Śródziemnomorskie i proto-Nordyckie (Starzy Europejczycy) zało-żyli pierwsze miasta w Mezopotamii, nazywane Ubaidians, w nowoczesnym Iraku. W 3200 BC, to plemię podbili Sumeryjczycy, plemię podobnie pochodzenia Starego Europejskiego. Ten region nazwali Sumer.
W kolejnych stuleciach Sumer stawał się bogaty i potężny. Kwitły sztuka, architektura i rzemiosło, razem z myślą religijną i etyczną. Język sumeryjski stał się dominującą mową ziemi, i ich system pisania, pismo sumeryjskie ustanowiło standard dla ówczesnych języków pisanych.
Na południe od Sumeru znajdował się półwysep Arabii Saudyjskiej, oryginalne serce mówią-cych po semicku ludów. Wkrótce Sumer był otoczony plemionami semickimi, i w ciągu 100 lat, semicka emigracja zaczęła zamieszkiwać w regionie, zarówno jako pokojowi imigranci jak i najeźdźcy.
Pierwsza na dużą skalę semicka inwazja miała miejsce w 2334 BC, kiedy Sumeryjczyków pokonał lud Akkadów, ustanawiając Królestwo Sumeru i Akkad. Krótko po tej inwazji zauwa-żono Żydów przybywających w dużych liczbach do Sumerii.
W 2200 BC na Królestwo Sumeru i Akkad była inwazja przez najeźdźcę nowego typu, Indo-Europejczyków. Te ludy w większości były nordyckie z Białej podgrupy rasowej. Plemiona indo-europejskie pochodziły ze środkowej i południowej Rosji. Oni zakończyli migrację we wszystkich kierunkach. Uważa sięm że ich ojczyznę zatopiło M Czarne (Wielki Potop) na skutek zalewu przychodzącego z M Śródziemnego, ok. 5600 BC. Indo-Europejczycy przy-nieśli ze sobą tajemnicę obróbki żelaza, dlatego znani byli pn. "Lud Topora Wojennego".
Celtyccy Gutianie (Indo-Europejczycy) ograbili i zniszczyli Królestwo Sumer & Akkad. Szyb-ko ustanowili swoją cywilizację w regionie obejmującym akkadyjskie królestwa, poszerzając prowincje do M Śródziemnego. Wkrótce po tej inwazji cywilizacja sumeryjska osiągnęła najwyższe szczyty. Po kilku pokoleniach do regionu migrowała większa liczba ludności se-mickiej z Sumeru (kupcy, robotnicy i niewolnicy).
W 2000 BC, inwazji dokonali Amoryci (Indo-Europejczycy). Wcześniej przyszii na Bliski Wschód z Bałkanów i zajęli Palestynę, mieszając się z pewną liczbą podbitych żydowskich plemion.
Amoryci założyli stolicę w mieście Babilonu, pierwotnie nazwaną Akkad, która później była centrum imperium. Dlatego Amorytów niekiedy nazywano Starymi Babilończykami, a okres ich panowania w regionie trwał do 1600 BC. Amoryci ustanowili władzę miażdżąc perskiego (indo-europejskiego) rywala Elamitę, i rozpoczynając krótkotrwałe Imperium Babilońskie. Rządził nimi Król Hammurabi od 1792 do 1750 BC. Był najlepiej znany z zestawu praw nazwanego Kodeksem Hammurabiego, które stanowią jedne z najwcześniejszych zachowa-nych kodeksów prawnych w zapisanej historii. Po jego śmierci w 1750 BC imperium rozpadło się na mniejsze miasta-państwa rządzone przez słabszych królów.
Naram-Sin z Akkadu, panujący 2254–2218 BC włączył do swojego imperium Palestynę. Była ona pod feudalnym zwierzchnictwem, i musiała płacić daninę Babilonowi, to trwało do 1780 BC. Przez ten cały czas Palestyna była pod wpływem babilońskiej kultury i literatury.
POD WŁADZĄ EGIPSKĄ
Około XV wieku BC, kiedy Tuthmose I z 18 Dynastii skonsolidował władzę i poszerzył gra-nice, do X wieku BC, Palestyna była egipską prowincją.
Stare Królestwo Egiptu (3100-2270 BC) założyły Białe Śródziemnomorskie, Alpejskie i protonordyckie ludy (Stare Europejskie). Większość założycielskiej elity rządzącej, zwłaszcza faraoni, byli pochodzenia proto-nordyckiego.
W 1785 BC semickie plemię Hyksos podbiło ziemie i ustanowiło Środkowe albo Drugie Królestwo. Egipcjanie, z pomocą sojuszników z Minojskiej Krety (Biali Śródziemnomorzanie), odebrali królestwo w 1580 BC i założyli Nowe albo Trzecie Królestwo. Do 800 BC większość Egiptu zamieszkiwały przybyłe tam ludy semickie i czarne nubijskie. Nubijscy najeźdźcy ustanowili nowe królestwo (746-655 BC), znane jako 25 Dynastia.
Za panowania Amenophisa III (Trzecie Królestwo) w Jerozolimie stacjonowali egipscy łucznicy, i znaleziono wiadomości z ok. 1430 BC od gubernatorów Jerozolimy do ich władcy Amenophisa IV.
Władza Ramessesa II (19 Dynastia) powiększyła się o ponad 150 km poza Jerozolimą. Ok. 1275 BC Ramesses II pisze, że ścigał swoich wrogów aż do Aleppo & Carchemish. Nie wymienia żadnych takich ludów jak Żydzi, którzy jeszcze muszą wyjaśnić kiedy i gdzie miał miejsce ich Eksodus (mit założycielski). Nie znaleziono żadnych dowodów archeologicznych na poparcie ich opowieści o Eksodusie i rzekomej niewoli.
W 925 BC, egipski faraon Shoshenq I, z 22...
mgrabas