Tajemnice Talmuda, czyli zasady Żydów.pdf

(868 KB) Pobierz
TAJEMNICE TALMUDA,
czyli
ZASADY ŻYDÓW
względem
Boga, wiary i chrześcian,
skreślił
AUGUST ROHLING,
doktor i profcssor.
___________
Powtórne wydanie.
Cieszyn 1879.
Nakład KAROLA MALIKA.
2
Przedmowa
do drugiego wydania.
„Katolik”, wychodzący w Mikołowie na Pruskim Szlązku
1
, umieścił naj-
pierw niniejszą rozprawę, którą później wydał w osobnej broszurce.
Gdyż to wydanie znalazło życzliwe przyjęcie u rodaków i już od kilku lat
jest zupełnie wyczerpnięte, a zewsząd domagają się powtórnego nakładu; posta-
rawszy się o pozwolenie autora, wydaję niniejszą broszurę, którą uważam za
bardzo pożyteczną w obecnym czasie z następujących powodów:
1.
Niemożna bowiem milczeć w sprawach, żydów obchodzących, kiedy ży-
dowskie gazety (a największa część gazet należy żydom), nieustannie mięszają
się do spraw chrześciańskich; kiedy bezwstydnie uderzają na Ojca św., na bisku-
pów i kapłanów, podburzając rządy i narody przeciw uchwałom Soboru św.,
i przeciw listom pasterskim naszych biskupów?
2.
Kiedy Kościół św. zasad wiary katolickiej nie pokrywa tajemnicą, lecz po-
dług rozkazu Jezusa Chrystusa ogłasza je całemu światu; dla czegóż żydzi obu-
rzają się na to, że zasady i nauki „Talmuda” ogłaszamy ludowi?
3.
Ogłoszenie nauk „Talmuda” uważam za bardzo potrzebne dla ludu, aby
tenże poznał, na czem się opierają zasady żydów, i jak ogromna różnica zachodzi
między nauką chrześciańską i żydowską. Jak „Odkryte tajemnice masońskie”
(które zarówno z tą broszurą wyszły moim nakładem) otworzyły oczy wiarusom,
tak jeszcze więcej pouczą się z „Tajemnic Talmuda”.
Aby nie posądzano, że broszura ta głosi brednie, każde zdanie potwierdzone
jest w nawiasie tekstem Talmuda, lub odwołaniem się na żydowskie księgi
i pisma.
Życzeniem mojem jest, aby nietylko katolicy, lecz także żydzi z uwagą czy-
tali niniejszą rozprawę, i zastanawiali się nad nieludzkiemi zasadami, które by-
najmniej nie zgadzają się z miłością bliźniego, i dla tego nie mogą się zgadzać
z wolą Bożą.
Wy d a w c a .
1
W większości zachowana oryginalna
gramatyka, ortografia i pisownia [dopisek reprintu]
3
TALMUD.
Dzisiejsza synagoga (nauka szkoły czyli bóźnicy żydowskiej) jest ni-
by córką szkoły Faryzeuszów i oraz dziedziczką wszystkich nauk, które
Faryzeuszowie za czasów Zbawiciela, lub krótko po jego śmierci rozsze-
rzali: Aby naukę Faryzeuszów zachować, r. 150. po Narodzeniu Jezusa
Chrystusa, ułożył pewien rabin imieniem Juda, książkę, w której zapisał
ustne nauki Faryzeuszów, i którą nazwano „Miszną”. Hebrajskie słowo
„Miszna” znaczy po polsku: „powtórzony czyli drugi zakon”, ponieważ
w „Misznie” powtarza się niby pierwszy zakon, objęty w 5 księgach Moj-
żesza; Miszna bowiem jest tłumaczeniem biblii, czyli wskazówką, jak
żydzi rozumieć mają pismo święte. Miszna przechwala się, że jest niby
uzupełnieniem objawienia Bożego, ogłoszonego przez Mojżesza.
Żydowskie szkoły w Palestynie i w Babilonie powiększyły Misznę
różnemi dodatkami, niby zaś objaśniając i tłumacząc Misznę. Dodatki te
spisane zostały w osobnę książkę, którą nazwano „Gemara”; obie zaś
książki Miszna i Gemara nazywają się „Talmudem”, tj. książką nauki
żydowskiej, wiary i obyczajów. Tak zwany „Talmud Jerozolimski” ukoń-
czono r. 230 po Narodzeniu Jezusa Chrystusa. „Talmud Babiloński” zaś,
składający się z 14 ksiąg, r. 500. Wszystkie przedruki „Talmuda” now-
szych czasów zachowały skropulatnie tę samą liczbę stronnic, jak naj-
dawniejsze przepisy, lecz, co każdego zadziwia, w nowszych „Talmu-
dach” umyślnie wiele stron zostawiono białych, niepodrukowanych. Pyta-
jąc się pewnego starego talmudzisty o przyczynie tych próżnych miejsc,
dał mi następujące tłumaczenie: „Próżne karty oznaczają nam miejsca
w pierwotnym Talmudzie, które podczas prześladowań zostały zniszczo-
ne; dla uszanowania zaś urządza się w każdem wydaniu i przedruku pier-
wotna liczba stronnic.”
Nie kontentując się taką odpowiedzią, postarałem się o starsze wyda-
nia, i z tych dopiero poznałem prawdziwą przyczynę próżno zostawio-
nych kart. W starych bowiem Talmudach, jak np. z r. 1520 wydanym
w Wenecyi, lub r. 1600 wydanym w Amsterdamie, na miejscu dzisiej-
szych próżnych kart, stoją najokropniejsze bluźnierstwa i potwarze prze-
ciw P. Jezusowi, Najśw. Maryi Pannie i świętym Apostołom; nauczają
tam: „że wszyscy chrześcianie są gojim” tj. poganami i kacerzami; że
chrześcianie nie zasługują ani na sprawiedliwość, ani na miłość bliźniego;
że wolno zabijać „gojim” itd.
4
Ponieważ, dowiedziawszy się o tem, chrześcianie słusznie karcili za
taką bezecność przybyszów żydowskich, „Polski żydowski synod” w roku
1631 rozkazał, aby odtąd w Talmudach opuszczano drażliwe wyrazy
i rozprawy, a nauki te tylko ustnie udzielano w synagogach i szkołach.
P. Hartwich Badowski, adwokat, dowiódł z doświadczenia: „że, cho-
ciaż przed 100 laty rzadko który żyd w życiu swojem ujrzał Talmuda,
jednak bezbożne zasady Talmuda znali żydzi i rozszerzali je jako przepisy
Boskie, w które nietylko wierzyli, lecz także bardzo często pełnili.
Od kilku lat wszczęło się między żydami rozdwojenie; gdy bowiem
starzy żydzia, a mianowicie w krajach wschodnich, przysięgają na Tal-
mud, jako na objawienie Boże, i nazywają się „prawowiernymi”, reszta
młodych żydów posądza Talmud, że jest główną przyczyną wszystkich
prześladowań i pogardy plemienia żydowskiego; jego tłomaczenia i nauki
nazywają banialukami. Między obiema stronnicami panuje nieprzyjaźń;
młodzi zaś, nazywają się postępowcami, odłączają się od starej szkoły
i tworzą nowe synagogi. Dodać musimy, że jak chrześciańscy liberaliści,
tak też żydowscy postępowcy ani w biblią niewierzą, i mało się troszcząc
o obrządki i przepisy zakonu, śmiało ogłaszają: „że wiara w jednego Boga
i w nieśmiertelność duszy” — oznacza prawego Izraelitę; przytem pozwa-
lając każdemu wierzyć, co się komu podoba, wzywają żydów, chrześcian
i turków, aby się pozbyli swych wyznań, i utworzyli jedną wiarę wzajem-
nej miłości.
I.
Żydzia uważają Talmud, jako Boską Książkę.
Z wyjątkiem nielicznych postępowców i żydowskich masonów, sza-
nują żydzia Talmud zarówno z biblią za Boskie objawianie. W Talmudzie
czytamy bowiem następujące nauki: „Słowa ustnego podania (spisane
w Talmudzie) płacą tyle, jak słowa biblii!
1
— na innem miejscu „biblią
można przyrównywać do wody, Mischną do wina, Gemarę do korzennego
wina. Jak świat nie może się obejść bez wody, wina i bez korzennego
wina, tak też nie może się obejść bez biblii, Mischny i Gemary:”
2
na in-
nem miejscu: „zakon Boży jest podobien do soli. Mischna do pieprzu,
Gemara do wonnego korzenia!” Czytamy także w Talmudzie:
3
„Czytanie
1
2
1) Rosch. hasch. 1. [Numery 1), 2) itd. - oryginalna
numeracja przypisów
- dopisek reprintu]
2) Soph. 13. 2.
3
1) Tr. Rabo m. f. 33. 1.
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin