Smierc kurki - Jacob i Wilhelm Grimm.pdf

(143 KB) Pobierz
Jacob i Wilhelm Grimm
Śmierć kurki
tłum. Bolesław Londyński
Ta lektura,
podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu
Wolne Lektury
przez
fundację Nowoczesna Polska.
Śmierć kurki
Pewnego razu kogucik z kurką poszły do lasu na orzechy i umówiły się z
sobą, że które z nich znajdzie ziarnko orzecha, to się z drugim podzieli. I
oto kurka znalazła duży, duży orzech, ale nic o tym nie powiedziała i
chciała zjeść go sama. Ale orzech był tak twardy, że go przełknąć nie
mogła; orzech utkwił jej w gardle i zlękła się, że się dusi.
Woła tedy
[1]
kurka:
— Kogutku! proszę cię, biegnij co sił i przynieś mi wody, bo się zaduszę.
Kogucik pobiegł co sił do studni i rzecze
[2]
:
— Studzienko, masz mi dać wody, kurka leży w orzechowym lesie, a że
połknęła za duże orzecha jądro, grozi jej przeto
[3]
uduszenie.
Studnia odparła:
— Leć naprzód do panny młodej i każ sobie dać czerwonego jedwabiu.
Kogucik leci do panny młodej:
— Panno młoda, masz mi dać czerwonego jedwabiu; czerwony jedwab
oddam studni, studnia ma mi dać wody, a wodę chcę zanieść kurce, która
leży w orzechowym lesie i dusi się, bo połknęła za duży orzech, który jej
utkwił w gardle.
Panna młoda na to:
— Leć do wierzby, wykręć z pręta fujarkę i przynieś mi ją.
Leci kogucik do wierzby, wykręca fujarkę z wici i niesie ją pannie młodej;
za to panna młoda dała mu czerwonego jedwabiu, jedwab odniósł do
studni, a studnia dała mu wody.
Niesie teraz wodę do kurki, lecz zaledwie przybył na miejsce, patrzy, a
kurka już się zadusiła i leży martwa!
Kogucik strasznie się tym zgryzł
[4]
i zaczął głośno płakać. Na ten lament
zbiegły się wszystkie zwierzęta i bardzo żałowały kurki.
Sześć myszek zbudowało wózek, ażeby na nim odwieźć nieboszczkę do
grobu; a gdy wózek był gotów, wprzęgły się doń i kogucik przyjechał.
Ale idzie drogą lis:
— Dokąd jedziesz, kogutku?
— Jadę pochować swoją kurkę.
— Czy mogę zabrać się z tobą?
„Owszem, lecz tylko z tyłu uczep się mój miły, bo z przodu byłby ciężar
dla myszy nad siły!”
I lis uczepił się z tyłu, toż samo zrobił wilk, niedźwiedź, jeleń, lew i
wszystkie zwierzęta leśne.
Orszak jechał w ten sposób dalej, — oto przyjeżdża nad strumień.
— Jakże się teraz przeprawimy? — rzekł kogucik.
Ale nad strumykiem leżała słomka i rzecze:
— Ja się położę w poprzek wody, to możecie po mnie przejechać.
Gdy jednak sześć myszy weszło na ten most, słomka nie wytrzymała
ciężaru, wpadła do wody, a za nią wpadły myszy i potopiły się.
Więc teraz znowu ambaras
[5]
, ale w tym zjawia się węgiel i mówi:
Jestem dość duży, położę się tam przeto, a wy przejdziecie po mnie.
Węgiel ułożył się w wodzie, ale na nieszczęście zmącił ją nieco, woda go
obryzgała, zagasiła i już po węglu.
Gdy ujrzał to kamień, zlitował się i chciał pomóc kogucikowi, więc
położył się w wodzie.
Wtedy kogucik sam pociągnął wózek, ale gdy już wydostał się na drugą
stronę i był już z kurką swoją na lądzie, chciał także wciągnąć i siedzących
z tyłu, ale nie dał rady, wózek się cofnął i wszystko, co było na wozie,
wpadło do wody i potopiło się.
Teraz kogucik został sam z kurką, wykopał jej grób, ułożył ją w nim,
potem usypał mogiłkę, siadł na niej i martwił się tak długo, aż i sam
umarł.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin