Max Czornyj - Grzech.pdf

(1477 KB) Pobierz

Rodzicom,

między innymi za to, że nie będąc „entuzjastami

takiej literatury”, w znoju i pocie czytacie,

recenzujecie, radzicie.

Pomęczę Was jeszcze trochę.

Liczy się tylko takie życie, w którym jest miejsce na cierpienie i na radość.

Antoine de Saint-Exupéry

Umiłowany, nie naśladuj zła, lecz dobro. Ten, kto czyni dobrze, jest z Boga;

ten zaś, kto czyni źle, Boga nie widział.

3 List św. Jana 1, 11

20 GRUDNIA

Prawą ręką dotykała wilgotnej, zimnej ziemi. Była cała obolała, a wskutek

uderzenia o podłoże straciła dech. Starała się złapać powietrze ustami, lecz taśma

klejąca nie pozostawiła odrobiny luzu i napięła się, szarpiąc skórę jej warg.

Błękitne niebo pokryły wirujące mroczki.

Raz, dwa, trzy…

Odliczyła, z całych sił zaciskając oczy. Ciężar miażdżący klatkę piersiową

nagle zelżał, pozwalając na zaczerpnięcie tchu nosem. Natychmiast tego

pożałowała. Mdły, słodkawo-gorzki zapach wdarł się do jej płuc, osadzając się

wcześniej w jamie nosowej i gardle. Odór był nie do wytrzymania, ale mózg

bezwarunkowo domagał się tlenu.

Raz, dwa, trzy…

Ponownie nabrała powietrza, starając się nie myśleć o wypełniającym usta

posmaku krwi.

W ogóle nie czuła lewej ręki, a jej obie nogi pulsowały tępym bólem,

przebijającym spod całunu odrętwienia. Spojrzała w niebo. Jego kolor wyostrzył

się, a mroczków ubyło. Chciała się zorientować, gdzie jest, choć każdy ruch gałki

ocznej wywoływał przeszywające kłucie.

Krawędź dołu była poznaczona kolejnymi uderzeniami szpadla. Zaschnięta,

uklepana ziemia wskazywała, że został wykopany już jakiś czas temu.

Instynktownie wyczuła, że po jej lewej stronie znajduje się pusta przestrzeń.

Wysiłkiem wszystkich mięśni postanowiła się obrócić. Umęczone ciało ledwie