Time of Legends: Dead Winter

Tłumaczenie wymaga korekty

Tom 1 Trylogii Czarna Plaga (Black Plague)

redakcja: Wujo Przem

(2019)

Od redaktora wydania

Dodany wstęp ułatwia zrozumienie wielu wątków trylogii „Czrna plaga”...

Skaveny

Skavenowie to rasa okrutnych, zmutowanych szczurów, które czają się w rozległym podziemiach pod powierzchnią Świata. Starają się przynieść mieszkańcom powierzchni zarazy i ruiny, a także zabić lub zniewolić wszystkich, którzy się im sprzeciwiają. Siły Skavenów atakują przytłaczającą liczbą słabych, przygłupich żołnierzy ale wspieranych przez tajemną moc i przerażające zmutowane potwory.

Ukryte w swoich rozległych podziemnych legowiskach gryzą korzenie cywilizacji, knują i knują plany na dzień, a zwłaszcza w nony, w którym wyrwą się ze swoich ciemnych tuneli i utopią świat falą obrzydliwego, śmierdzącego futra, zardzewiałych ostrzy i zarazy zaraz. Pragną dominacji nad Światem każdym włóknem swoich pokręconych istot – od drżących wąsów po czubki segmentowanych ogonów.

Skavenowie stanowią ogromne zagrożenie dla cywilizacji. Ogromna ich liczba mieszka w Podziemiach ludzkiego Imperium, które rozciąga się pod większością świata (z wyjątkiem wyspy-kontynentu Ulthuan), a centrum tego imperium to straszne miasto Skavenblight. Pomimo zagrożenia większość ludzi Imperium zaprzecza, że Skaven nawet istnieje!

Krasnoludy nie są tak głupie, ponieważ stoczyły zaciekłe wojny przeciwko ratmanom o kontrolę nad podziemnymi królestwami. Jaszczurcy mają również szczególną nienawiść do Skavenów.

& & &

Jaszczurcy to społeczeństwo różnych zimnokrwistych stworzeń, które zamieszkuje świątynne miasta, które górują nad południowymi dżunglami. Maszerują na wojnę wraz z potężnymi gadzimi zwierzętami, które przypominają dinozaury. Pomimo przerażającego wyglądu Jaszczurcy uważają się za strażników boskiego porządku i są starożytnymi wrogami Chaosu .

& & &

Większość skavenów to mężczyźni. Nieliczne samice to wzdęte, odurzone, ledwo świadome stworzenia, które zazdrośnie strzegą klanu i zmuszane są do rodzenia hordy młodych. W rezultacie ratmani są prawdopodobnie najliczniejszą inteligentną rasą na świecie, nawet przewyższającą zielonoskórych. Skavenowie są jedną z niewielu ras zajmujących się wykorzystaniem niebezpiecznej substancji skażonej Chaosem.

Ich przerażająco obrzydliwe bóstwo, to Rogaty Szczur. Znany jest jako Zwiastun Zepsucia i Chorób, ucieleśnienie wszystkich rzeczy, którymi Skavenowie są lub kiedykolwiek będą, i których kult nad Imperium jest zarówno najwyższy, jak i absolutny. W ramach okrutnej hierarchii wymagań Rogatego Szczura są pod bezwzględną tyranię Rady Trzynastu, organizacją składającą się z dwunastu najpotężniejszych Wodzów w Pod-Imperium podczas gdy trzynaste miejsce jest zarezerwowane dla samego Rogatego Szczura.

redaktor wydania: Wujo Przem

Czas Legend

Ponad tysiąc lat po odejściu króla-boga Sigmara, nastaje mroczny, krwawy wiek, wiek niewypowiedzianych paktów i potężnej magii. To epoka chaosu, wojny i śmierci oraz apokaliptycznego terroru. Imperium, które starał się stworzyć Sigmar, spoczywa na krawędzi zniszczenia.

Panowanie chciwego i niekompetentnego cesarza Borisa Goldgather wstrząsnęło wielkim i dostatnim niegdyś królestwem. Wykrwawił zwykłych ludzi Imperium, aby zapewnić sobie komfort, pozostawiając swój lud głodujący.

Graniczne forty, pierwsza linia obrony Imperium przed wieloma wrogami zagrażającymi ziemiom Sigmara, leżą bezzałogowo, a armie cesarskie walczą o odepchnięcie barbarzyńskich mieszkańców północy, dzikich zielonoskórych zwierząt i potwornych zwierzoludzi, którzy szaleją po prowincjach.

Nikt nie wie, że najpoważniejsze zagrożenie dla królestwa nie leży w ciemności lasów lub przełęczy górskich, ale pod stopami ludzi.

Bez ostrzeżenia uderza okropna i śmiertelna zaraza, niszcząc całe wioski i pustosząc miasta. Gdy ocaleni walczą o utrzymanie porządku i godnej egzystencji, wyłazi robactwo z kanałów i jaskiń pod miastami, zwiastując nowe i niewymowne zagrożenie – są to podstępne skaveny!

Złowrogi, przypominający szczura skaven, uważany za mit, spiskuje w celu zniszczenie Imperium. Niezliczone ich armie czają się w wilgotnych jaskiniach głęboko pod ziemią; te nienumerowane z klanów wojowników gotowe są do rozprzestrzenienia się na ziemiach ludzi i ich zniszczenia. A w najgłębszych sklepieniach obłąkani kapłani zarazy z Klanu Pestilens wnoszą szkodliwą zarazę, która powali ludzi Imperium na kolana.

Na dokładkę armia umarłych powstaje w Sylvanii.

W obliczu tego przerażającego zagrożenia oblężone armie Imperium oddają mury swoich miast, a skaveni znajdują więcej, niż się spodziewali.

Ale pośród wszystkich płomieni i wściekłości jest to także czas potężnych bohaterów, śmiałych czynów i wielkiej odwagi ...

Gdy wojna ogarnia królestwo Sigmara, bohater wschodzi na północy i zaczyna przyjmować swoje przeznaczenie jako przyszły przywódca zjednoczonego Imperium – oczywiście, jeśli uda mu się przetrwać czas nadchodzącej próby:

Czarnej plagi.

Prolog

Skavenblight

Geheimnisnacht, 1111

Ostry zapach tlącego się osadu unosił się przez poczerniałą komorę, a zepsute opary wślizgiwały się do każdego zakątka i zakamarki, sącząc się między kruszącymi się cegłami, płonąc w belki dębu i popiołu, odbarwiając szkło i matowiejąc brąz. Był to smród najciemniejszych czarów i to była jego noc.

Hałas pełzających szczurów w ścianach ucichł, gdy opary spaliły ich małe płuca i upłynniły ich małe mózgi. Chrząszcze i karaluchy spadły z krokwi, a ich ciała skurczyły się w wysuszone łupiny. Nietoperze podniosły skrzydła, wrzeszcząc ze strachu, gdy desperacko próbowały uciec przed śmiertelnym miazmatem, waląc o ściany i sufit, padając na podłogę w poobijanych, zakrwawionych pasmach drżącego ciała.

Wąsy Władcy Skrittara drgnęły, gdy zapach krwi migotał wśród piekącego zapachu spaczenia. To było nieprzytomne, instynktowne skojarzenie. Umysł Skrittara był o wiele zbyt zdyscyplinowany, aby go rozproszyć, jego godzina terroru i triumfu.

Wszechwładca stał na czele kręgu stworzeń ubranych w szare szaty. Podobnie jak on byli upiornymi, nieludzkimi rzeczami, obrzydliwymi potworami, które zdawały się łączyć najbardziej ohydne cechy człowieka i szczura. Wielkie rogi wystawały z podłużnych głów, straszne symbole były namalowane lub oznakowane na ich futrzanych czoło; oczy w ich złośliwych twarzach płonęły złowrogimi energiami, lśniącymi zielenią we wszechobecnej ciemności. Ich łapy były złożone przed sobą, pazury splecione ze sobą, ich kły zderzały się ze sobą w niskim śpiewie syków i pisków.

Władca Skrittar poczuł, jak w jego piersi bije panika, jakby w każdej chwili jego serce pękało z przerażenia. Odwaga tego, co zamierzał osiągnąć! Arogancja! Bezczelność!

Nie! Władca zmusił się do uspokojenia nerwów. Istniało niebezpieczeństwo, zawsze istniało niebezpieczeństwo przywoływania sił ciemności, gdy angażowano się w wyczarowanie poza najczarniejszą czarną sztuką. Żaden inny skaven nie odważyłby się na to, na co miał odwagę! Tak, ryzyko było ogromne, ale nagroda była jeszcze większa!

Zmrużył oczy, patrząc na rozległą komnatę. Jedenaście rogatych szczurołaków w szarych szatach, każdy z nich najpotężniejszy z Zakonu Szarych Proroków, wraz ze sobą, potężnym Władcą Wędrowców i Rogatym Szczurem symbolicznie przejmującym świętą rolę trzynastej intymnej kabały. Każdy z skavenskich czarowników przed rytuałem zaabsorbował potężną mieszanką robaka i spacznika, jeszcze bardziej powiększając swoje umiejętności, pożerając wciąż żywe mózgi ich najbardziej utalentowanych akolitów. Złośliwy wpływ samej Geheimnisnacht jeszcze bardziej zwiększył ich moc, a jakąkolwiek dodatkową magię, jakiej potrzebowali, mogli czerpać z oparów spaczenia unoszących się z sześciu trumien ustawionych wokół krawędzi ich kręgu.

Ochrona? Oczywiście: seria koncentrycznych kół złożonych z pieczęci i run narysowanych krwią elfów zmieszanych z pokruszonym spaczeniem i sproszkowanymi kośćmi smoków. Jednak największa ochrona leżała w liczbach, ryzykując, że jeśli coś pójdzie nie tak, odwet etyczny zażąda innego ratmana.

Skrittar spojrzał za swoimi skandowanymi sługami, wpatrując się nad nimi w wielkie okno witrażu. Był to relikt pozostawiony przez pierwotnych budowniczych Skavenblight, głupców-ludzi, którzy wychowali Zniweczoną Wieżę i zaprojektowali swoje rozległe miasto, tylko po to, by odebrać je Rogatemu Szczurowi i obdarować jego ulubionymi dziećmi – skavenami .

W tym portalu z witrażami osadzonymi w pajęczynie żelaza było coś magicznego. Tylko magia mogła pozwolić jej przetrwać żniwo w trzynastej godzinie, kiedy boska złośliwość Rogatego Szczura uderzyła w ludzi jak potężne trzęsienie ziemi i sprawiła, że ​​ich wielka wieża została rozbita i rozpadła się. Tylko najsilniejszy czar mógłby pozwolić mu przetrwać milion pokoleń szczurów, wpatrując się jak wielkie nieczyste oko w rojące się hordy Skavenblight, kiedy rodziły się, rosły i ginęły.

Przez okno Skrittar widział gigantyczny księżyc magii, upiornego Morrslieba z nieregularną orbitą i niesamowitym urokiem. Tej nocy Księżyc Chaosu wzniósł się, dokładnie na środku trzynastu konstelacji. Odwracając wzrok od niepokojącego blasku księżyca, Skrittar widział kły Wielkiego Szczura i długi ogon Małego Szczura, widział warczący kaganiec Osaczonego Szczura i wzdęty zwłok Utopionego Szczura, były słabe guzki Różowego Szczura i morderczych oczu Czarnego Szczura, i skomląc w gwiezdnych cieniach, był ten kosmiczny bufon, Król Myszy, mięso, które wydawało się skaveną.

Rzadkie było takie połączenie. Może raz na tysiąc pokoleń skavenów księżyc i gwiazdy ustawiły się w taki sposób. Kiedy takie wyrównanie się stało, istniały ...