Nesterowicz Piotr - Cudowna.pdf

(1727 KB) Pobierz

Piotr Nesterowicz

CUDOWNA

Spis treści

Motto

Operacja „zjawa”

Jak zwykła została „objawioną”

Cud żyje własnym życiem

Nieznaczne życie

Zabić ten cud

Obłudnicy

Proboszcz „objawionej” parafii

O rodzinie i dobrych sąsiadach

Przepowiednie miejskich wieszczek

Zawiedzione nadzieje

Źródła i bibliografia

Przypisy

Pytania, na które nie ma odpowiedzi

– zapisałem –

rozwiązujemy nie przez wyjaśnienie ich,

ale przez postawę wobec nich.

Tadeusz Mazowiecki

Aby zobaczyć cud, pielgrzymi schodzili z szutrowej drogi. Przeskakiwali rów

z wodą i drut kolczasty. Omijali krowie placki, brodzili w kałużach i grzęźli

w koleinach. Na pastwisku dołączali do tłumu. Była wśród nich

czternastoletnia Jadwiga.

Na niemym filmie widać ją ponad głowami wiernych. Ma na sobie ciemny

kożuszek z kołnierzem z karakułów. Na głowie białą chustkę z frędzlami.

Oczy szeroko otwarte, spojrzenie poważne, usta zaciśnięte. Nie gestykuluje,

nic nie mówi, patrzy przed siebie. Gdy dostrzega kamerzystę, skupia na nim

wzrok, ale jej twarz się nie zmienia. Dziewczynka nie uśmiecha się. Siedzi

na ramieniu mężczyzny, którego ciasno otaczają pielgrzymi. Gdy mija

kamerzystę, odwraca się w jego kierunku. Patrzy prosto w obiektyw. Powoli

oddala się, by zniknąć w morzu głów.

Ona: spięta, poważna, wystraszona.

Oni: rozgrzani, podekscytowani, radośni.