Plotyn Enneady T.I.pdf
(
15283 KB
)
Pobierz
BIBLIOTEKA
KLASYKÓW
FILOZOFII
PL
OTYN
E
N
N
E
A
D
Y
Przełożył
i
wstępem
poprzedził
ADAM
KROKIEWICZ
Tom
I
1959
PAŃSTWOWE
WYDAWNICTWO
NAUKOWE
SPIS
TREŚCI
TOMU
PIERWSZEGO
Wstęp
tłumacza....................................................................................VII
Porfiriusz
o
życiu
Plotyna
oraz
o
układzie
jego
ksiąg................
ENNEADY
3
Enneada
pierwsza
I.
II.
III.
IV.
V.
VI.
VII.
VIII.
IX.
Co
to
jest
żywina
i
kto
to
jestczłowiek............................
O
cnotach.............................................................................
O
dialektyce...........................................................................
O
szczęściu..............................................................................
Czy
szczęście
wzrasta
z
długością
czasu...........................
O
pięknie..............................................................................
Dobro
pierwsze
i
inne
dobra..............................................
Jakie
są
i
skąd
są
rzeczy
złe?.............................................
O
uzasadnionym
samobójstwie..........................................
43
56
67
73
95
101
116
ug
140
Enneada
druga
I.
O
świecie..............................................................................
143
II.
O
ruchu
obrotowym..............................................................
156
III.
Czy
gwiazdy
mają
moc
sprawczą.......................................
161
IV.
O
dwóch
materiach...........................................................
,
.
184
V.
O
tym
co
«z
mocy»
i
«z
dzieła*.......................................
205
VI.
O
jakości
i
idei........................................................................
213
VII.
O
zmieszaniu
całkowitym........................................................
219
VIII.
Dlaczego
przedmioty
widziane
z
odległości
wydają
się
ma
łymi
...........................................................................................
225
IX.Przeciwko
tym,
którzy
mówią,
że
stwórca
świata
jest
zły
i
że
zły
jest
świat...................................................................
228
VI
Spis
treści
Enneada
trzecia
I.
O
przeznaczeniu.......................................................................
265
II.
O
opatrzności
I...........................................................................
278
III.
O
opatrzności
II........................................................................311
IV.
O
naszym
dajmonie
opiekuńczym............................................
323
V.
O
Erosie..................................................................................
331
VI.
O
niedoznawaniu
bytówniecielesnych.................................
348
VII.
O
wieczności
i
o
czasie............................................................
386
VIII.
O
naturze
i
oglądaniu
i
o
Jednem..........................................
415
IX.
Różne
rozważania....................................................................
435
WSTĘP
i.
KODEKSY,
WYDANIA,
PRZEKŁADY
ENNEAD
Kodeksy
Ennead
—
jest
tych
kodeksów
blisko
pięć
dziesiąt
—
dzielą
się
na
źródłowe
i
pochodne,
innymi
słowy
na
takie,
które
są
odpisami
kodeksu
lub
kodeksów
zaginionych,
i
takie,
które
są
odpisami
kodeksów
istnie-
jących.
Do
ustalenia
tekstu
służą
oczywiście kodeksy
źródłowe.
One
stanowią
jego
bezpośrednią
tradycję.
Ważne
są
także
scholia
oraz
wszelkie
w
ogóle
cytaty
i
wiadomości,
jakich
nam
dostarczają
o
utworach
Plo-
tyna
dzieła
starożytnych
i
średniowiecznych
pisarzy,
czyli
tak
zwana
tradycja
pośrednia.
Tradycję
bez
pośrednią
i
pośrednią
omawia
szczegółowo
P.
Henry
w
swojej
monumentalnej
pracy
Etudes
Plotiniennes
po
myślanej
jako
przygotowanie
do
nowego,
a
właściwie
pierwszego
naprawdę
naukowego
i
krytycznego
wy
dania
pism
Plotyna
x.
Henry
przyznaje
źródłowe
znaczenie
czternastu
ko
deksom.
Najstarszy,
pochodzący
z
XII
w.
Marcianus
gr.
209
(Marc.
D;
D)
zawiera
tylko
trzy
rozprawy
Plotyna
(IV
7,
I
1,
IV
2).
Z
XIII
w.
pochodzi
jedyny
pergaminowy
kodeks
Laurentianus
33
(Med.
A;
A).
Zawiera
on
Enneady
w
całości.
Troskliwy
kopista
nie
tylko
go
pisał
bardzo
starannie,
ale
także
porównywał
i
po-
1
Pierwszy
tom
tej
pracy
ukazał
się
w
r.
1938
pt.
Ltudes
Plotiniennes
I,
Les
Etats
du
texte
de
Plotin
par
Paul
Henry,
S.
J.
Paris,
Bruxelles,
Museum
Lessianum,
Section
Philosophiąue,
N
20.
Drugi
tom
pt.
Les
manuscrits
des
Ennćades
(M.
L.
S.
Ph.
21)
został
wydrukowany
w
r.
1941.
VIII
Wstęp
prawiał,
jak
się
zdaje,
na
podstawie
wzoru.
Z
tego
luksusowego
kodeksu
korzystał,
prawdopodobnie
już
po
dokonanym
przekładzie,
znany
tłumacz
Platona
i
Plotyna,
Marsilio
Ficino
2,
i
uznał
za
stosowne
za
mieścić
w
nim
swoje
koniektury,
które
późniejsi
ko
piści
i
wydawcy
stawiali
na
równi
z
pierwotnymi
spro
stowaniami.
Henry
wymienia
jako
szczególnie
ważne
jeszcze
następujące
kodeksy
źródłowe:
Parisinus
gr.
1976
(Par.
A;
E)
z
XIII
w.,
Reginensis
gr.
97
(dawniej
nie
wyzyskany;
R)
z
XIV
w.
i
Marcianus
gr.
242
(Marc.
C;
QJ
również
z
XIV
w.
Henry
rozróżnia
dalej
wśród
źródłowych
kodeksów
cztery
grupy
ściślejsze:
w,
x, y,
z
(z
poddziałami)
i
sprowadza
całą
tradycję
bezpośrednią
do
jednego
archetypu,
który
pochodził
najwcześniej
z
IX,
a
najpóźniej
z
XII
w.
Archetyp
był
wadliwy,
ale
nie
tak
wadliwy,
jak
przypuszczali
nowo
cześni
wydawcy-puryści.
Jego
główną
wadę
stanowiły
nie
gramatyczne
błędy
i
słowne
omyłki,
choć
i
ich
nie
brakowało,
lecz
opuszczone
ustępy,
które
zresztą
można
uzupełnić
przy
pomocy
pośredniej
tradycji.
Tradycja
pośrednia
udowadnia
oryginalność
wielu
lekcji
uwa
żanych
ze
względów
gramatycznych
za
fałszywe. Swoisty
język
Plotyna
sprawiał
kłopot
już
starożytnym
filo
logom
(v.
i.)
i
Henry
ma
niewątpliwie
słuszność,
kiedy
ostrzega
przed
zbyt
pośpieszną
krytyką
koniekturalną
i
kiedy
stwierdza,
że
bezpośrednia
tradycja
tekstu
Ennead
jest
lepsza,
niż
się
na
ogół
przypuszcza.
Bezpośrednia
tradycja
doprowadza
nas
jednak
tylko
do
średniowiecza.
Znacznie
dalej
prowadzi
nas
tra
dycja
pośrednia,
bo
dzięki
niej
docieramy
nie
tylko
do
starszego
i
czystszego
źródła
Ennead,
czyli
do
tego
tekstu,
jaki
ustalił
w
swoim
wydaniu
Porfiriusz,
ale
na
2
Marsilio
Ficino
dokonał
przekładu
Ennead
na
podstawie
kopii,
którą
sporządził
w
r.
1460
z
Med.
A
Jan
Skutariotes.
Jest
to
dzisiejszy
kodeks
pochodny,
Parisinus
gr.
1816
(Par.
B;
F).
Znajdują
się
w
nim
liczne
koniektury
i
uwagi,
pisane
ręką
uczonego
tłumacza.
Przekład
Ennead
ukazał
się
w
r.
1492
(v.
i.).
Plik z chomika:
Aizococ
Inne pliki z tego folderu:
Piskozub Z. Polska w cywilizacji zachodniej.pdf
(7339 KB)
Platon Państwo.pdf
(1860 KB)
Polskie legendy i podania.pdf
(6976 KB)
Pruszyński A. Co Izraelczycy winni Polakom.pdf
(5267 KB)
Psychologia inaczej humor.pdf
(2472 KB)
Inne foldery tego chomika:
A
Arendt
Arystoteles
Augustyn
B
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin