1969-05.pdf

(4125 KB) Pobierz
l_ï_N_N_E
=
N_L^A_N_D_S_E_
=
V_E
=
I_L_I_G_H_E_I_p_S_D_I_E_N_S_T
Maandoverzicht _no.__5_-_ 19§9
(Tijdvak 1-5-1969 t/m 31-5-1969)
I_N_H_0
=
U_D
No. 960.108
Blz.
I.
Communisme Internationaal
Be communistische wereldconferentie en
de communistische eenheid
II.
Activiteiten van de Communistische Partij
Nederland
De CPN gaat niet naar Moskou
De 1-meiviering en de eenheidspolitiek
De CPN en de bezetting van het "Maagden-
huis"
Plan 2 0
00
III.
Activiteiten van de communistische front-
organisaties
Pinkstermanifestatie ANJV
Stertocht NVB
Bezoek van delegatie Zuidvietnamees
Bevrijdingsfront
IV.
Andere organisaties
Bezetting van het "Maagdenhuie" -
Relatie studenten-SJ
Congres "Links Nederland"
Dienstweigering in beweging
Stakingsoverzicht mei 1969
1
ik
15
18
20
22
2k
24
26
28
30
33
Agenda
3^
H O O F D S T U K
I
COMMUNISME INTERNATIONAAL
====:=c=sss======ss==fcsssE
De__cpmmunigti8che wereldconferentie en de communistische eenheid
Voor de overtuigde communist is de eenheid van de proletariëre
aller landen meer dan een obligate revolutionaire strijdkreet» Deze
eenheid betekent voor hem niet meer of minder dan het logische gevolg
- tevens het onweerlegbare bewijs - van de onomstotelijke juistheid
van zijn geloofsleer» Want door zich aan te dienen als de enige weten-
schappelijk gefundeerde wereldbeschouwing heeft de communistische
doctrine steeds gepretendeerd heel de mensheid - ongeacht ras of ,
natie - te kunnen samenbrengen op de ene ware weg naar de volmaakte
wereldmaatschappij van de toekomst. Nu heeft deze absolutistische
claim ernstig aan geloofwaardigheid ingeboet, sinds het zogenaamd
wetenschappelijk socialisme in de afgelopen twee decennia een scala
van uiteenlopende antwoorden ging opleveren. De verschillende oplos-
singen lieten zich allengs steeds moeilijker onder een gemeenschappe-
lijke noemer brengen, omdat ze niet in geringe mate bleken te zijn
ingegeven door nationalistische en opportunistische overwegingen,
soms zelfs door puur machtspolitieke motieven. Met de communistische
eenheid is zo ook de communistische waarheid in het geding gekomen.
Als dus een aantal CP'en in juni op een internationale confe-
rentie in Moskou wil proberen de eenheid te herstellen, gaat het hun
om meer dan om een opwekkingsbijeenkomst voor proletarische solidari-
teit of een wapenschouw van (een deel van) het huidige wereldcommunis-
me« Ten diepste moet het hen te doen zijn om een beslissende recht-
vaardiging van hun ideologische bestaansgrond.
Een halve eeuw geleden werd de internationale communistische
eenheid een concrete werkelijkheid dankzij het machts- en waarheids-
monopolie waarop de Russische CP (CPSU) aanspraak maakte* Deze partij
had een doorslaggevende voorsprong genomen op alle zusterpartijen
door met haar oktoberrevolutie van 191? als eerste de juistheid aan
te tonen van de marxistische theorie over de omverwerping van het
kapitalisme. Niet geheel zonder strijd gingen de "proletariêrs aller
landen" in de ontegenzeggelijk machtigste en meest ervaren partij
van de Sowjet-Unie hun leidende voorhoede erkennen, terwijl ze
- 2-
- over alle nationale grenzen heen-- de Sowjetstaat gingen beschouwen
als hun socialistisch vaderland. Dit credo van het proletarisch inter-
nationalisme is dan ook het basisbeginsel geworden van de Komintern,
de eerste communistische internationale. De onbetwiste leidende posi-
tie van de CPSU in deze overkoepelende wereldorganisatie was evenwel
niet slechts ideologisch van aard, zij had ook een dwingende organisa-
torische basis door de toepassing van het leninistisch organisatie-
principe. Dit democratisch centralistisch beginsel maakte de Komintern
van 1919 tot 19^3 tot een monolithische wereldpartij met de CPSU in
de leidersrol en de andere partijen als ondergeschikte secties.
Gold tenminste voor Lenin nog de bevordering van de wereld-
revolutie als het hoofddoel van de Komintern, voor zijn opvolger Stalin
ging de versterking van socialistisch Rusland prevaleren. Stalin rede-
neerde namelijk dat de wereldrevolutie pas kans van slagen zou hebben,
als het socialisme eerst een hecht bolwerk had gekregen in een krachti-
ge, militair zowel als economisch onafhankelijke Sowjetstaat. Sindsdien
werden in naam van het proletarisch internationalisme de belangen van
de communistische wereldbeweging volledig ondergeschikt gemaakt aan
de verlangens van de CPSU en aan de buitenlandse politiek van de Sow-
jet-Unie. De discrepantie, die hierin school, wreekte zich in de tweede
wereldoorlog toen Staïin zich genoodzaakt zag terwille van zijn kapi-
talistische bondgenoten in 19^3 de opheffing van de Komintern te ge-
lasten. Hij dacht er intussen niet aan zijn greep op de zusterpartijen
ook maar enigszins te verslappen, hoewel het opheffingsbesluit formeel
werd gemotiveerd met het argument dat deze partijen thans rijp genoeg
waren om op eigen benen te staan. In de praktijk werd de Komintern-
activiteit op dezelfde voet voortgezet door de afdeling Buitenland
van het Centrale Comité van de CPSU.
Toch was er door de wereldoorlog veel veranderd.In bezet Oost-Europa
wisten de Sowjets met behulp van de heropgerichte CP'en een aantal
volksdemocratieen te installeren. De Joegoslavische communisten ver-
wierven zich uitzonderlijke faam door de vijand op eigen kracht te
weerstaan en geheel zelfstandig een communistisch regiem te vestigen.
Niet langer verkeerde de Sowjet-Unie in de unieke situatie de enige
socialistische staat ter wereld te zijn. In West-Europa waren de CP'en
eveneens versterkt uit de tweede wereldoorlog tevoorschijn gekomen.
Binnenslands spraken zij aan bij bredere bevolkingslagen dan voordien
ooit het geval was geweest - vooral dankzij hun aureool van nationale
verzetspartij, waarop dan nog eens de glans van de glorieuze Sowjet-
overwinning afstraalde. Embryonaal droeg deze veranderde situatie
reeds de mogelijkheid in zich van een grotere drang naar zelfstandig-
heid bij de nationale partijen. De eerstvolgende jaren waren deze
echter nog met handen en voe£fen gebonden aan Moskou, en Stalin schuwde
geen middel om zijn hegemonie over hen te blijven uitoefenen. Hoewel
hij besefte dat de nieuwe verhoudingen niet meer een centralistische
wereldorganisatie als de Komintern verdroegen, zag hij toch uit naar
een nieuw internationaal orgaan om althans de ideologische leiding
van de CPSU weer tot gelding te kunnen brengen. Deze wens zag hij
in 19^7 in vervulling gaan bij de oprichting van het "Informatie-
bureau voor communistische en arbeiderspartijen". Dit Kóminform
verenigde van 19^7 tot 1956 de Oosteuropese en de twee belangrijkste
Westeuropese (n.l, de Franse en Italiaanse) partijen, zij het niet
in een hiërarchische organisatie-structuur. Dat nam niet weg dat de
CPSU voortaan in het Kominformblad de politieke lijn decreteerde,
die de aangesloten partijen dienden te volgen en die uiteraard ook
de overige CP'en hadden over te nemen* Alle democratische woorden
ten spijt bedoelde het Kóminform opnieuw de volledige onderschikking
van de nationale partijen aan de CPSU en in het bijzonder de totale
gelijkschakeling van de Oosteuropese volksdemocratieën. Want de
satellisering van Oost-Europa tot een hecht socialistisch blok was
een van de hoofdmotieven van de Sowjetpolitiek geworden - was eigen-
lijk ook niet anders dan een (geografische) uitbreiding van Stalins
oorspronkelijk streven naar een krachtige socialistische opbouw in
lén land. In die opzet paste ook geheel de oprichting van Comecon en
Warschaupact, resp. in 19^9 en 1955.
Op den duur moest zelfs Stalin ervaren dat de groeiende commu-
nistische wereldbeweging niet meer zo gemakkelijk te manipuleren was
als in de vooroorlogse jaren. In 19^ ontstond de eerste openlijke
breuk in de communistische eenheid, toen Joegoslavië wegens haar na-
tionalistische eigengereidheid uit het Kóminform gestoten werd. Een
jaar later diende zich een tweede potentiële conflictsituatie aan,
toen de communisten in China de macht grepen tegen het advies en
de verwachtingen van de CPSU in. Doch verdere scheuringen bleven nog
uit zolang het dictatoriale regiem en het immense persoonlijke gezag
van Stalin garant stond tegen een voortgaande afbrokkeling van de.
communistische monoliet.
Met Stalins dood in 1953 werd een nieuwe episode ingeluid.
In de naoorlogse jaren waren steeds meer communisten tot het inzicht
gekomen dat de ingrijpende veranderingen in de wereldsituatie een
niet minder grondige herziening noodzakelijk maakten van de prak-
tische toepassing van de communistische doctrine. De nieuwe situatie
werd inzonderheid bepaald door twee realiteiten: het bestaan van de
atoombom en de stormachtige economische en industriële ontwikkeling
- ook in het Sowjetblok. Het is Chroestsjow geweest, die - eenmaal
naar boven gekomen in het na-stalinistische collectieve leiderschap -
getracht heeft een passend antwoord te vinden op deze tweevoudige
uitdaging. Hij deed dat op het 20e CPSÜ-congres in februari 195&»
dat beschouwd kan worden als de definitieve afsluiting van het Sta-
lintijdperk. Op dit historische congres lanceerde Chroeetsjow de
vreedzame coëxistentiepolitiek en rekende hij in een geheime rede
af met de Stalincultus. Bij zijn politiek van vreedzame coëxistentie
ging Chroestsjow ervan uit dat in dit atoomtijdperk oorlog niet
langer een aanvaardbaar middel is om tot een politiek doel te geraken
en daarom vermeden moet en kan worden. Intussen bleef ook voor
Chroestsjow het uiteindelijke doel van het communisme hetzelfde, n.l
de communistische wereldheerschappij; slechts wilde hij van strategie
en tactiek veranderen. Om niet het onzekere risico van een atoom-
oorlog te lopen, adviseerde Chroestsjow het kapitalistische stelsel
"een zachte, doch bespoedigde dood" te laten sterven door vreedzame
strijdmiddelen als economische wedijver en systematische ondermijning
van de weerbaarheid van de kapitalistische landen. Niet minder opzien-
barend was Chroestsjows destalinisatierede, die vooral bedoeld was
voor intern gebruik. Gezien de gecompliceerdheid van de moderne
Sowjetmaatschappij vond Chroestsjow het niet langer verantwoord vast
te houden aan dat typisch stalinistisch dogmatisme, dat het volk
zolang dom en onder de knoet had gehouden en dat zo verstarrend had
gewerkt op de industriële ontplooiing van het land.. Door nu de domi-
nerende Stalinfiguur te ontluisteren, hoopte hij de Sowjetburgers
weer te kunnen activeren tot eigen initiatieven en tegelijk het
systeem als zodanig schoon te wassen van alle fouten uit het verleden.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin