Dwie spółki - Polska i amerykańska - zdecydowały, co rok urządzać zawody kajakarskie z ośmioosobową załogą. Obie drużyny cały rok trenowały intensywnie, a kiedy nadszedł dzień zawodów, każda drużyna była w pełni sił. Jednak to Amerykanie wygrali - przewagą ponad jednego kilometra.
Po przegranej drużyna Polska upadła na duchu. Główny menedżer zdecydował, że aby wygrać w kolejnych zawodach należy utworzyć specjalną grupę w celu rozwiązania problemu. Grupa ta po przeprowadzeniu licznych badań odkryła, ze Amerykanie mieli siedmiu mężczyzn przy wiosłach i jednego dowodzącego, podczas gdy drużyna Polska miała jednego mężczyznę przy wiosłach i siedmiu dowodzących.
W tej sytuacji, menedżer dał oczywisty dowód swoich umiejętności kierowniczych: zatrudnił spółkę konsultacyjną do szczegółowego zanalizowania struktury drużyny polskiej. Po wielu miesiącach wytężonej pracy eksperci doszli do wniosku, że skład drużyny polskiej wchodziło zbyt wiele osób dowodzących, a za mało wiosłujących. Podpierając się raportem ekspertów, zarząd natychmiast zdecydował się zmienić strukturę załogi: teraz było tylko czterech dowodzących, dwóch nadzorujących dowodzących, jeden szef nadzorujących i jeden wiosłujący. Ponadto wprowadzono serię punktów, po to, by dać wiosłującemu motywację: "Musimy poszerzyć zakres jego pracy i nadać mu większą odpowiedzialność".
W kolejnym roku Amerykanie wygrali przewaga dwóch kilometrów... Spółka Polska natychmiast zwolniła wiosłującego z powodu znikomych rezultatów osiągniętych przy pracy, ale mimo to przyznała premie grupie dowodzących, jako rekompensatę za wielką gorliwość zademonstrowaną przez drużynę.
Spółka konsultacyjna przygotowała serię badań, dzięki którym wykazała, iż obrana taktyka była dobra; również, że motywacja była właściwa, ale ze wykorzystana materia powinna ulec polepszeniu. Następnie spółka Polska zajęła się projektowaniem nowej łodzi.
Zabr7