Mroczny tron - Django Wexler.pdf

(2478 KB) Pobierz

Podziękowania

aletą pisania podziękowań do drugiego tomu cyklu jest to, że mogę –

w pewnym sensie – rozpocząć je w miejscu, w którym zakończyłem.

W pierwszym tomie napisałem trochę o drodze, która doprowadziła mnie do

tych książek, oraz o ludziach, którzy mi pomogli. Teraz pozwólcie mi dodać

krótkie uzupełnienie do tej listy.

I tym razem nieocenioną pomocą historyczną była dla mnie książka Citizens

Simona Schamy. Chociaż wydarzenia w

Mrocznym tronie nie

są ściśle zgodne

z historią, jego cudowny opis rewolucji francuskiej był istną składnicą inspiracji

i szczegółów, którą bezwstydnie obrabowałem.

Elisabeth Fracallosi kontynuowała swoje zadanie pierwszej czytelniczki,

kwestię bardzo ważną dla każdego pisarza. Cat Rambo bohatersko pochłonął

cały opasły rękopis za jednym posiedzeniem, żeby omówić go ze mną, kiedy

utknąłem. Nie mniej heroiczni byli moi pierwsi czytelnicy, Konstantin Koptev

i Li Huan, których uwagi były – jak zwykle – nieocenione.

W tym momencie można przyjąć za pewnik, że mój agent Seth Fishman

dokonuje cudów. Pozostali członkowie zespołu Gernert Company, czyli Will

Roberts, Rebecca Gardner i Andy Kiefer również spisali się doskonale i to

dzięki nim (oraz ich ciężko pracującym współpracownikom!) wkrótce

zobaczymy

Tysiąc imion

przełożone na język francuski, niemiecki, polski

i włoski.

Moi redaktorzy, Jessica Wade w ROC i Michael Rowley w Del Rey UK, jak

zwykle okazali się niewiarygodnie utalentowani i pomocni. Szczególnie

dziękuję Jessice za to, że pracowała dosłownie do ostatniego dnia przed urlopem

macierzyńskim, a Michaelowi za trafną sugestię, że życiorys Marcusa powinien

bardziej przypominać sitcom BBC „Yes Minister”. I ponownie chcę

podziękować tym wszystkim w obu wydawnictwach, którzy zmienili mój plik

w formacie Word w prawdziwy (lub wirtualny) dokument, czego nie sposób

przecenić.

I w końcu składam serdeczne podziękowania wszystkim, którym

Tysiąc

imion się podobał i poświęcili swój czas, żeby o tym powiedzieć w wysyłanych

do mnie e-mailach, na Twitterze, w recenzjach lub najróżniejszych zakątkach

blogosfery. Dzięki Wam było mi znacznie łatwiej wstawać rano i brać się do

roboty.