Tokarczyk Ewa - Psychologia kryminalistyczna 2011-2012R.pdf

(1579 KB) Pobierz
PEDAGOGIUM
Wyższa Szkoła Nauk Społecznych
PSYCHOLOGIA KRYMINALISTYCZNA
Dr Ewa Tokarczyk
2011 / 2012
PSYCHOLOGIA KRYMINALISTYCZNA
Kryminalistyka
- nauka o taktycznych zasadach i sposobach
oraz o technicznych metodach i środkach rozpoznawania, a także
wykrywania prawnie określonych, ujemnych zjawisk społecznych,
a w szczególności przestępstw i ich sprawców oraz udowadniania
istnienia lub braku związku między osobami a zdarzeniami.
Kryminalistyka jest nauką praktyczną,
interdyscyplinarną
wykorzystującą osiągnięcia z różnych dziecin poczynając od nauk
humanistycznym po szeroko rozumiane nauki przyrodnicze.
PSYCHOLOGIA KRYMINALISTYCZNA
Kryminalistyka posiada 4 podstawowe funkcje
· rozpoznawcza
· wykrywcza
· dowodowa
· zapobiegawcza
PSYCHOLOGIA KRYMINALISTYCZNA
Funkcja rozpoznawcza
polega na opracowaniu metod i środków za pomocą których możliwe będzie
uzyskanie maksymalnie obszernej informacji o miejscu, przedmiocie,
przeciwniku a także taktyce przyszłych i aktualnych działań kryminalistycznych,
weryfikacja dotychczasowych informacji (ewentualne powiązanie danej osoby
ze zdarzeniem), profilaktyka.
Możemy wyróżnić następujące rodzaje rozpoznania:
1. Rozpoznanie terenowe
skierowane jest na pozyskanie całkowitej wiedzy
o terenie aktualnego bądź przyszłego działania, na przykład: przeszukanie,
zorganizowanie zasadzki etc. Istotne jest tu uzyskanie możliwie szerokiej i
pełnej wiedzy o takich elementach, jak topografia terenu (tj. jego wygląd i
budowa przestrzenna), występujące zabudowania, lokalizacja istniejących
mieszkań i ich typowe rozplanowanie, ogrody na danym terenie,
wejścia do domów i mieszkań, lokalizacja bram przechodnich etc.
PSYCHOLOGIA KRYMINALISTYCZNA
Rozpoznanie środowiskowe
ten rodzaj rozpoznania powinien dostarczyć
informacji na temat struktury i składu określonego środowiska, na przykład
narkomanów, homoseksualistów, różnych odmian sekt – ich wzajemnych
powiązań, zainteresowań, sposobu spędzania czasu, przypadków kolizji z
prawem, skłonności, występującej hierarchii w danej grupie, kontaktów i
powiązań pozaśrodowiskowych (bardzo trudne jest to do zrealizowania w
działających sektach przede wszystkim ze względu na obowiązującą
ich członków absolutną tajemnicę oraz hermetyczność takich organizacji).
Rozpoznanie problemowe –
polega na próbie uzyskania możliwie pełnej
orientacji w zakresie danego problemu będącego przedmiotem
zainteresowania organu ścigania. Gdy dotyczy to na przykład narkomanii
powinno dostarczyć informacji o środkach odurzających i lekach
psychotropowych, mechanizmach ich działania, objawach ich zażywania oraz
wynikających z tego konsekwencjach.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin