Pomiary skuteczności ochrony przeciwporażeniowej.pdf

(224 KB) Pobierz
Pomiary skuteczności ochrony przeciwporażeniowej
Pomiar rezystancji izolacji instalacji elektrycznej
Podstawowym badaniem ochrony przed dotykiem bezpośrednim (podstawowej) jest
pomiar rezystancji izolacji instalacji elektrycznej. Pomiar należy wykonywać, po wyłączeniu
zasilania i odłączeniu odbiorników, miernikiem na prąd stały przy obciążeniu prądem
1
mA.
Rezystancję izolacji należy mierzyć:
!"pomiędzy
przewodami czynnymi sprawdzanymi kolejno po dwa,
!"pomiędzy
każdym przewodem czynnym i ziemią.
Jeżeli w obwód są włączone urządzenia elektroniczne, należy jedynie wykonać pomiar
pomiędzy przewodami czynnymi połączonymi razem i ziemią. Przewody ochronne PE i
ochronno-neutralne PEN mogą służyć jako połączenie z ziemią. Minimalne wartości
rezystancji izolacji i wymagane napięcia probiercze podane są w tablicy nr
13.
Separację części czynnych jednego obwodu od części czynnych innych obwodów i od
ziemi, należy sprawdzić mierząc rezystancję izolacji. Zmierzone wartości rezystancji, w miarę
możliwości z przyłączonymi urządzeniami, powinny być zgodne z wartościami podanymi w
tablicy nr
13.
Tablica
13.
Minimalne wartości rezystancji izolacji i wymagane napięcia probiercze
Napięcie znamionowe obwodu
V
do 50 V obwody SELV i PELV
powyżej 50 V do 500 V
powyżej 500 V
Napięcie probiercze prądu stałego
Rezystancja izolacji
V
250
500
MΩ
≥
0,25
≥
0,5
≥
1,0
1000
Pomiar rezystancji izolacji podłóg i
ścian
Ochrona przed dotykiem pośrednim (dodatkowa) przez zastosowanie izolowania
stanowiska wymaga przeprowadzenia pomiarów rezystancji izolacji podłóg i
ścian.
Rezystancja izolacji podłóg i
ścian
nie powinna być mniejsza niż:
!"
kΩ, jeżeli napięcie znamionowe instalacji nie przekracza 500 V (napięcie probiercze
50
prądu stałego 500 V),
!"
100
kΩ, jeżeli napięcie znamionowe instalacji przekracza 500 V (napięcie probiercze
prądu stałego
1000
V).
Rezystancję należy mierzyć pomiędzy elektrodą probierczą i przewodem ochronnym
instalacji. Elektroda probiercza składa się z metalowej płytki kwadratowej, o bokach 250 mm
i kwadratowego kawałka zwilżonego, wchłaniającego wodę papieru lub tkaniny, o bokach
około 270 mm, z której usunięto nadmiar wody. Tkaninę lub papier umieszcza się pomiędzy
metalową płytką i badaną powierzchnią. W czasie pomiaru do elektrody należy przyłożyć siłę
około 750 N - w przypadku podłóg oraz 250 N - w przypadku
ścian.
Należy wykonać przynajmniej trzy pomiary w tym samym pomieszczeniu, w tym
jeden w odległości około
1
m od części przewodzących obcych, występujących w tym
pomieszczeniu. Pozostałe dwa pomiary powinny być wykonane przy większych
odległościach.
Pomiar ciągłości przewodów ochronnych,
(miejscowych) połączeń wyrównawczych
w
tym
głównych
i
dodatkowych
Pomiar ciągłości przewodów ochronnych oraz przewodów głównych i dodatkowych
(miejscowych) połączeń wyrównawczych należy wykonać metodą techniczną lub miernikiem
rezystancji.
Zaleca się wykonywanie pomiaru przy użyciu
źródła
prądu stałego lub przemiennego
o napięciu 4
÷
24 V (w stanie bezobciążeniowym) i prądem co najmniej 0,2 A. Pomiar
ciągłości przewodów ochronnych polega na przeprowadzeniu pomiaru rezystancji między
każdą częścią przewodzącą dostępną a najbliższym punktem głównego połączenia
wyrównawczego (głównej szyny uziemiającej).
Pomierzona rezystancja
R
przewodu powinna spełniać warunek:
UL
Ia
R
≤
gdzie:
U
L
Ia
1)
napięcie dotykowe dopuszczalne długotrwale,
2) prąd zapewniający samoczynne zadziałanie urządzenia zabezpieczającego.
Układ do pomiaru ciągłości przewodów przedstawiony jest na rysunku nr 29.
R
=
U1
−
U2
−
RL
I
Oznaczenia: U
1
- napięcie w stanie bezprądowym; U
2
- napięcie pod obciążeniem; I - prąd
obciążenia; R
L
- rezystancja przewodów pomiarowych; T - transformator zasilający
150
VA;
P - potencjometr regulacyjny; GSU – główna szyna uziemiająca; W - wyłącznik
Rys. 29.
Układ do pomiaru ciągłości przewodów
Pomiar rezystancji uziemienia
Pomiar rezystancji uziemienia wykonuje się przy użyciu prądu przemiennego. Jako
przykład przedstawiono na rysunku nr 30 układ do pomiaru rezystancji uziemienia metodą
techniczną. Prąd przemienny o stałej wartości przepływa pomiędzy uziomem T i pierwszym
uziomem pomocniczym T
1
, który jest umieszczony w takiej odległości od uziomu T,
że
oba
te uziomy nie oddziaływują na siebie.
Drugi uziom pomocniczy T2, którym może być metalowy pręt zagłębiony w gruncie,
jest umieszczony w połowie odległości pomiędzy T i T
1
. Mierzony jest spadek napięcia
pomiędzy T i T2. Rezystancja uziemienia jest stąd równa napięciu pomiędzy T i T2
podzielonemu przez prąd przepływający pomiędzy T i T
1
. Aby sprawdzić,
że
rezystancja
uziemienia jest wartością prawidłową należy wykonać dwa dalsze pomiary z przesuniętym
drugim uziomem pomocniczym T2, raz 6 m w kierunku do uziomu T, a drugi raz
odpowiednio 6 m do uziomu T
1
.
Jeżeli rezultaty tych trzech pomiarów są do siebie zbliżone, w granicach dokładności
technicznej, to
średnią
z tych trzech pomiarów przyjmuje się jako rezystancję uziemienia
uziomu T. Jeżeli nie ma takiej zgodności, pomiary należy powtórzyć przy powiększeniu
odległości pomiędzy T i T
1
.
Jeżeli pomiar jest przeprowadzony prądem o częstotliwości sieciowej, to wewnętrzna
impedancja zastosowanego woltomierza musi wynosić co najmniej 200
Ω/V.
Źródło
prądu
używane do pomiaru powinno być izolowane od sieci elektroenergetycznej, np. przez
transformator dwuuzwojeniowy.
Oznaczenia: T - uziom podlegający próbie; T
1
- uziom pomocniczy; T
2
- drugi uziom
pomocniczy; X - zmieniona pozycja T
2
do sprawdzenia pomiaru; Y - następna zmieniona
pozycja do dalszego sprawdzenia pomiaru; d - odległość zapewniająca wzajemne
nieoddziaływanie uziomów
Rys. 30.
Układ do pomiaru rezystancji uziemienia metodą techniczną
Pomiar impedancji pętli zwarcia
Pomiar impedancji pętli zwarcia należy wykonać przy tej samej częstotliwości jak
częstotliwość znamionowa obwodu. Przykładowe metody pomiaru impedancji pętli zwarcia
przedstawiono na rysunkach nr 31 i 32.
Przed wykonaniem pomiaru impedancji pętli zwarcia zaleca się dokonanie pomiaru
ciągłości przewodów ochronnych według punktu
13.3.
Metoda
1.
Pomiar impedancji pętli zwarcia metodą spadku napięcia (według rysunku nr 31).
Napięcie sprawdzanego obwodu należy zmierzyć załączając lub wyłączając obciążenie
o regulowanej rezystancji
R.
Impedancję pętli zwarcia oblicza się według wzoru:
U
−
U2
Z
=
1
IR
gdzie:
Z
U
1
U
2
I
R
3)
4)
5)
6)
impedancja pętli zwarcia,
napięcie pomierzone bez włączania rezystancji obciążenia,
napięcie pomierzone z włączeniem rezystancji obciążenia,
prąd płynący przez rezystancję obciążenia.
Rys. 31.
Pomiar impedancji pętli zwarcia metodą spadku napięcia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin