INWENTARZ STRACHU
CELE:
Terapeutyczne:
- Uświadomienie sobie fizycznych symptomów własnego organizmu pełnego lęku.
- Uświadomienie sobie związku pomiędzy uczuciami a ciałem człowieka.
- Kształtowanie akceptacji własnych emocji i uczuć.
- Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa.
- Rozwijanie zaufania do innych osób.
- Kształtowanie umiejętności mówienia o trudnych uczuciach.
- Odreagowanie napięć poprzez rozmowę.
Edukacyjne:
- Dostarczenie wiedzy z zakresu reakcji ciała na sytuacje lękowe.
- Uczenie się, że lęk to ważne i częste uczucie.
- Poznanie sposobów radzenia sobie z lękiem.
Rozwojowe:
- Tworzenie okazji do bliskiego kontaktu z grupą.
UCZESTNICY:
Dzieci od lat ośmiu. W grupie musi panować atmosfera zaufania.
POMOCE:
Formularz „Inwentarz strachu” dla każdego dziecka.
PRZEBIEG:
Dzisiaj zajmiemy się bardzo ważnym tematem, mianowicie lękiem. Na podstawie obserwacji ciała człowieka możesz stwierdzić, jakie uczucie nim powoduje. Zmiany w twoim ciele są przekazywane jako informacje do mózgu za pomocą impulsów nerwowych. Dzięki takim sygnałom możesz dowiedzieć się, co czujesz. Jeśli np. zauważę, że zgryzam mocno zęby i składam dłonie w pięści kryjąc je za plecami, a do tego robi mi się gorąco, wtedy wiem już, że jestem wzburzona i zła.
Teraz rozdam wam wszystkim kartkę, na której napisane są różne możliwości reakcji ciała człowieka pełnego lęku. Ponieważ nie każdy człowiek reaguje w ten sam sposób, może się zdarzyć, że jakaś z tych podanych możliwości zupełnie nie pasuje do ciebie. Dlatego zakreśl te zdania, które są dla ciebie słuszne, stawiając krzyżyk obok.
Utwórzcie teraz grupy po cztery osoby. Pamiętajcie, aby nikt nie został sam.
Teraz zastanów się i powiedz to głośno, dlaczego wybrałeś do swojej grupy te, a nie inne osoby, co tobą powodowało przy wcielaniu się w grupę.
Porozmawiajcie teraz ze sobą o liście lęków, powiedz innym w grupie, po czym poznajesz, że się boisz. Porozmawiaj o tym, w jakich sytuacjach i kiedy dzieje się tak z tobą i co robisz, żeby uporać się z lękiem.
Na zakończenie: Co w tej zabawie było dla ciebie ważne? Jak się czułeś rozmawiając z innymi o lęku?
Literatura:
Vopel K. (1999) Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży. Cz. 2. Kielce
DZIUPLA
- Rozwijanie zaufania do innych.
- Redukowanie lęku i innych napięć.
- Ćwiczenie umiejętności współpracy.
- Budowanie poczucia bezpieczeństwa.
- Nauka współdziałania.
- Poznanie zasad dobrej komunikacji.
- Umożliwienie bliskiego, bezpiecznego kontaktu z rówieśnikami.
- Zaspokojenie potrzeby ruchu.
- Ćwiczenie koordynacji słuchowo – ruchowej.
Jedna osoba przyklęka w kącie sali i zamyka oczy. W przeciwległym kącie wszyscy pozostali klękają w kręgu, pochylają się do przodu i splatają u góry ręce tworząc „dziuplę”. Wszyscy klęczą dość zwarcie i tylko pomiędzy dwoma osobami jest szersze miejsce do dziupli. Osoba raczkując i kierując się werbalnymi wskazówkami od grupy, odnajduje wejście do dziupli i wchodzi do środka. Otwiera oczy i przebywa tam przez chwilę. Kolejno wszyscy przechodzą ćwiczenie – za każdym razem wejście jest w innym miejscu.
Podsumowanie: Jakie pojawiły się w tobie uczucia podczas bycia w dziupli?
Kopeczek J. (1994) Praca metodami psychoaktywnymi. Tarnobrzeg
spodpowieki